Als tien mensen mij zouden beschrijven zal er bij 8 van die 10 mensen zeker het woord “rustig” of “chill” terug te vinden zijn.  Can’t blame em, ik vind mezelf ook rustig en chill.  Mijn lief volgde laatste een cursus mindfulness, toen ik de pagina’s doorbladerde met de tips vond ik niet dat ik veel moeite moest doen om mezelf mindfuller te maken.  Ze hadden mij beter als draaiend object gebruikt in die cursus “kijkt allemaal naar deze persoon: zo ziet mindfull eruit in de praktijk mensen” en dan zou ik een paar reverences maken en tegelijkertijd mijn armen openzwaaien en ping ping, money in the pocket.

Het is nochtans niet altijd zo.  Er zijn ook dagen dat ik mij erger aan de dingen rond mij.  Al komen die maar weinig voor (aaaah, André Hazes! update: tis Paul De Leeuw…:-)).

*  De perfecte moeder.  Niet het feit dat ze perfect is, dat ze er altijd uitziet alsof ze naar een receptie moet, vermoedelijk dagelijks een driegangenmenu op tafel tovert en ik wed erop dat ze kan meepraten over naaipatronen, neen.  Het is het feit dat ze mij negeert en doet alsof ik niet besta. Ik kom haar regelmatig tegen, soms staat ze te praten met een persoon waar ik ook mee sta te praten, en toch blijft ze me negeren.  Ze kijkt straal door me.  Als ik haar ken, dan moet zij mij toch ook kennen??  En what the hell heb ik haar eigenlijk misdaan?

*  Mijn gsm.  Een smartphone sony xperia, bijna 2 jaar oud.  Doet nooit wat ik wil dat hij doet.  Eerlijk is eerlijk, ik heb dikke vingers en veelal zit ik gewoon op het verkeerde icoontje te tappen om een bewerking uit te voeren.  Maar soms staakt hij ook gewoonweg.  Dikwijls bij de dingen waarvoor hij in eerste instantie dient: bellen en smsen.  Als ik een deftig telefoongesprek wil voeren dan valt de verbinding weg.  Wil ik een sms versturen dan moet ik het ding soms heropstarten omdat er altijd zo vies geel sms-icoontje komt roepen: “kan niet verzenden”.  Wat?  Kan niet verzenden?  ’t Is verdikke al dat je moet kunnen, stom spel, en waarom niet? Mijn nokia 3410 uit de jaren stilletjes verzond altijd een sms, no mather what!  Maar dan komt er geen antwoord want hij staakt.

* De armspieren van mijn echtgenoot.  Al drie keer heb ik het hem gezegd, misschien, als ik er eens over blog, dat hij er echt wel eens aandacht voor zal hebben: DE HANDREM!  Ik krijg dat ding niet meer naar beneden als hij die keihard opgetrokken heeft.  Zelfs met twee handen krijg ik met de meeste moeite van de wereld dat ding open.  Er zal een dag komen, en die komt er, mark my words, dat ik effectief niet ga weggeraken.  De vorige keer had hij geluk en stond auto nummer 2 nog op de oprit, ik kon vlotjes wisselen van wagen.  De volgende keer is het pech voor mij, (maar nog veel meer voor hem -typte ze vijandig-)

*  Kruimels.  Konden ze maar een brood uitvinden dat niet kruimelt.  Kruimels op de grond, kruimels op tafel, op de keukentablet, vreselijk.  En elke dag zijn ze er hé, geen dag zonder kruimels.

* De schoendoos waarin ik mijn ondergoed bewaar.  Wie bewaart er nu zijn ondergoed in een schoendoos?  Ja ik ja, en niet zomaar een schoendoos: een te kleine schoendoos.  “Ewel, begin dan een tweede doos hé” hoor ik u denken.  Ahja, inderdaad, dat kan ik doen.  Al vergeet ik dat telkens en erger ik me als ik mijn onderbroeken boven op mijn beha’s toren.  Tegelijkertijd hoop ik dat ze niet omvallen en al mijn plooiwerk voor niets is geweest.

* Mijn uitsteldrang.  Zo kan ik veel te lang wachten met een dom taakje en me blijven ergeren aan het feit dat het nog niet is gebeurd.  Ahja, kijk naar die schoendoos.

* Mijn verloren kbc-online-bakje.  Dit is zowat het enige object in ons huis dat steeds op dezelfde plaats ligt en nu kan ik het nergens vinden.  Ik zou de app van kbc online kunnen installeren om mijn bankaffairen te regelen.  Maar mijn gsm staakt daarvoor teveel.

Het zijn slechtst een paar werkpuntjes in mijn verder stressloze bestaan.  Ik fret er ook mijn kas niet voor op, het is nu zo.  Kruimels zijn kruimels, en ook al doe ik het wel, mij eraan ergeren verandert de zaak niet.  Al zou het leven toch veel toffer zijn zonder kruimels.  En met een extra ondergoeddoos.