door We zoeven terug naar 22 juni 2014. De #flashblog zijn logjes die ik niet kon schrijven om de gekende redenen, maar die wel reeds op de laptop staan….
Het is beslist. We willen een tweede kindje. Het is al twee jaar dat de mensen rond mij insinueren dat we niet te lang moeten wachten om een tweede kindje te maken. Niet dat ik me ooit van mijn leven iets aantrek van wat de mensen rondom mij zeggen of denken. Ilja is ondertussen 3 jaar, het is precies een beetje geluwd, dat gepor. Ik vermoed door de antwoorden die ik altijd -naar waarheid- gaf op de vraag naar een tweede kindje: “We weten nog niet of er nog een tweede komt” snoert meestal de mond. Of omgekeerd, het zet de mond met argumentaties om het wel te doen open. Sommige mensen vreesden dat Ilja zich alleen ging voelen zonder broertje of zusje. De argumenten gingen nooit om ons en hoe wij ons voelen bij een tweede kind. Tot op heden was dat altijd “er nog niet klaar voor”. Voorlopig ben ik blij dat we zo lang gewacht hebben om te beslissen. Ik hoorde sommige mensen zeggen dat ze aan een tweede begonnen “om er vanaf te zijn” of “we hebben er niet veel bij nagedacht, gewoon gedaan”. Maar ik besta zo niet. Ik wil een kind gewoon willen….omdat ik een kind wil. Doordat onze tweede kinderwens niet op gang kwam had ik voor mezelf wel een ultimatum gesteld. Als er nog geen tweede kindjeswens was op mijn 35e gingen we radicaal beslissen: wel of niet. Iets met risico’s en rimpels. Ik wil er niet over uitweiden, ik weet dat er veel vrouwen zijn die na hun 35e perfect gezonde kinderen baren. De mamamama’s gaan me wel weer waarschuwen als ik zwanger geraak “jaja, wacht maar, het is zwaar hoor met twee”. Jaja, je hebt allemaal gelijk, maar net als de vorige keer ga ik totaal niet naar jullie luisteren en het allemaal ondergaan. Eerst zwanger worden….
(Wie nu al de vrees voelt voor een changement de decor hier….neen, dit wordt helemaal geen zwangerschapsblog. Al kan en wil ik de zwangerschap en alles wat errond gebeurt niet uit mijn schrijfsels bannen…)
Shout your heart out 
Ik hou wel van die instelling. Het is inderdaad jullie die beslissen of je klaar bent voor zo’n nieuwe wereldburger, het is jouw lichaam dat weer negen maand zwanger moet zijn met alle problemen vandien, het is jullie budget dat een nieuwe knauw zal krijgen. We zien hetzelfde rond ons met schoondochter twee. Schoondochter één heeft nu een baby, de zus van schoondochter twee is recent moeder geworden. Waar ze ook haar kop binnensteekt, constant gezaag wanneer ze nu eindelijk…
Oh god. Ik hou van kinderen, echt, zielsveel, maar het “circus” er rond kan ik missen als kiespijn. En echte kiespijn krijg ik van mensen met drie kinderen of meer, want dan kan ik niet laten van denken… “zijn we niet al met meer dan genoeg op deze reeds uitgeputte aarde”. Enfin. Sorry. Ik wens jullie een schitterend weldoordacht niet de algemene strekkingen volgend tweede kindje toe.
ik vind het ook niet fijn als alle gesprekken over “de kinderen” gaan. Ook al zie ik de mijn enorm graag…
Aaaah de ‘wacht maar-mensen’..
Onlangs kreeg ik nog de ‘wacht maar tot ze begint lopen- opmerking’. Na de ‘wacht maar tot de bevalling er is’ en de ‘wacht maar tot ze kruipt’ opmerkingen antwoord ik meestal: ‘goh ik verláng daar echt achter!’ (want dat is ook zo :-))
“wacht maar” is de meest gehate stelling in mijn ogen….Wacht maar, kga ze eens allemaal wachtmaren!
Hihi
Wie één kind heeft, is zijn slaaf; wie twee kinderen heeft is hun heer.
ok, dat klinkt een beetje….luguber 🙂 Ik voel me alleszins geen slaaf van mijn (voorlopig) enige kind maar een heer….
Terecht dat je het niet bant! Het speelt immers een grote rol in je leven (nu) hé, dat veeg je niet zomaar onder de mat.
Bij ons is het gepor al enkele jaren in de “en wanneer gaan jullie eraan beginnen” fase. Roloog.
Herkenbaar… Again 😉 Tristan wordt er volgende week 5 en sinds we naar onze nieuwe woonst verhuisd zijn, is’t ook langs alle kanten geduw & getrek. En wij? Wij vegen daar vierkant ons botten aan! Als de tijd er rijp voor is, dan komt het wel. Maar ook hier het ultimatum: niet meer na m’n 35ste… Just go with the flow!
Arglll, “de mensen” toch! Jullie zullen toch wel zelf kunnen beslissen wanneer jullie een nummer twee willen, zeker? En trouwens, het is ook niet omdat je die dan plots wilt, dat hij er ook nog direct komt, hé!
Hier (met een zoon van 8,5 maanden) zegt de ene helft: “Seg, ge gaat toch niet te lang wachten?!” en de andere “Amai, wacht nog maar wat, hij is nu nog zo klein en ge gaat niet weten waar uw hoofd staat met twee zo’n kleintjes.” Bon, we zullen het dus wel allemaal zelf bepalen.
Goed dat jullie dat ook hebben gedaan! 🙂
Niets van aantrekken. Jullie beslissen…