#boostyourpositivity uitdaging 3

Uitdaging 3: ik dacht.  ’t Is niets voor mij, ik heb geen trucjes nodig om de dingen te doen bollen, ik doe maar iets. Maar blijkbaar doe ik toch meer voor mijn eigen gemak dan ik dacht….

Hoe zorg jij ervoor dat alles blijft bollen? Heb jij trucjes die ervoor zorgen dat je nooit te laat komt, dat je ondanks je drukke leven toch twee keer per week in de fitness opduikt, dat jij altijd iets op tafel kunt toveren als er onverwacht vrienden langskomen, of een ander talent waarvan mensen denken: hoe doet die dat toch?

Eerst en vooral: ik heb geen druk leven.  Als ik de “ploetermoeders” bezig lees of hoor dan kan ik mij daar niet in vinden.  Ik kon daar voor kiezen om geen ploetermoeder te worden en dat heb ik ook gedaan, ik werk maar 4/5e sinds ik een kind heb.  Met ons flexibel uurrooster valt dit alsnog niet te onderschatten: avonddiensten, nachtdiensten, weekendwerk, het hoort er allemaal bij.  En ja, ik hoor je roepen van achter je scherm:”Wacht maar!” want inderdaad, er komt een tweede kind bij.  Maar ook daar heb ik bewust mee gewacht tot mijn eerste een beetje ouder was.  De mensen die na een jaar kiezen voor een tweede kind: chapeau voor jullie, maar niets voor ons.

Maar ik maak het mezelf ook wel gemakkelijk.  Hierbij enkele puntjes die ervoor zorgen dat ik mezelf niet verlies in vanalles:

1) Vanaf ik mijn echtgenoot leerde kennen en we samenwoonden heb ik hem geleerd hoe hij moest strijken.  Hij draagt graag en veel een hemd en liefst dagelijks een vers.  Al goed en wel, ik wil ze wassen en ophangen, als hij ze zelf strijkt.  Mijn eigen kleren strijk ik enkel als het erover is.  Als het een beetje een oog heeft laat ik dat zo.  En in feite strijk ik dan nog niet zelf, ik leg het op de strijkplank en mijn lief strijkt het mee.  De mannen die beweren dat ze niet kunnen strijken: komaan…losers.

2) Ik moet er natuurlijk wel rekening mee houden: als ik beslis om niet te strijken dat mijn echtgenoot dus in charge is van de strijkmand.  Als die uitpuilt moet ik mij daar dan ook maar niet aan ergeren.  Ik heb ervoor gekozen.  (En als je dat ergens aan de kant zet waar je het niet ziet, dan kun je je er niet aan ergeren.  Punt)

3) Ik stofzuig elke dag. Dat duurt ongeveer 10 minuten maar het effect is voortreffelijk en ik kan poetsen een week uitstellen.

4) Ik ben niet milieubewust.  Ik gebruik mijn wasmachine – droogkast – afwasmachine – broodmachine elke dag.  Sorry. Compenseert mijn britakan dat misschien een beetje?

5) Ik trek mij van niets aan.  Loop ik tot 11u in mijn peignoir rond maar heb ik ondertussen wel het middagmaal reeds klaar: so be it.  Heb ik het middagmaal nog niet klaar terwijl ik me nog niet heb gewassen.  Jah, dan is het ook maar zo.  Als de deurbel dan gaat dan heb ik ze soms toevallig niet gehoord.

6) Ik leer mijn zoon zelfstandig zijn.  Ik heb maar weinig werk meer aan hem ’s morgens.  Hij moet me ook helpen in het huishouden,  iets wat hij geweldig vindt.  De afwasmachine helpen legen, de was wegleggen in de kasten, de kousen paren, zijn bord afruimen, vuile kleren wegdragen.  Het zijn allemaal kleine dingen die hij kan doen.  En verdikke: dat hij maar een beetje werkt voor kost en inwoon!

7) Ik voel mij niet schuldig als ik diepvrieseten klaarmaak.  Wat is er daar bijgot eigenlijk verkeerd aan?

8) Ovenschotels maak ik altijd in extra porties, de rest vliegt in de diepvries (zie hierboven).

9) Omdat ik het haatte om ramen te lappen en dat graag uitstelde (net als alle poetswerk in feite, maar ramen hadden toch echt wel nog een langer houdbaarheidsdatum volgens mij), heb ik vorige maand 100 euro gespendeerd aan een Kärcher WindowVac.   Ik kocht er ineens een telescopische steel bij -er zijn hier nogal grote hoge ramen, wat zeg ik in feite nogal veel grote ramen.  Je mag me bedanken voor de gratis reclame Kärcher.  Ik kan anders nog steeds een hogedrukreiniger voor het terras gebruiken anders…

10) Ik stel niet teveel eisen.  Niet aan mezelf en niet aan anderen rond me.  Ik moet niet persé tien boeken gelezen hebben op een bepaalde tijd, mijn huis moet niet elke week met nat gedweild worden.  Ik wil er toonbaar uitzien, maar ik hoef niet dagelijks uit een doosje te komen.  Ik flip niet als de wasmand blijft staan.  Flipping out only makes things worse!

11) Toen ik nog werkte was dat vaak tot 20u.  Ik zorgde ervoor dat ik na mijn werk geen afspraken meer had (tenminste afspraken waar ik zelf de controle over heb, soms kan het niet anders).  Zo kon ik op mijn gemak naar huis gaan en thuis lekker niets meer doen.  Ik doe ook weinig of niet aan morele of sociale verplichtingen.  Als ik ergens ben, dan is dat omdat ik daar wil zijn en dat ik daar mijn tijd wil aan spenderen.  Zo ga ik volgende week naar het eetfestijn van de ouderraad van Ilja’s school.  Niet omdat ik me daartoe verplicht voel, gewoon omdat ik er zin in heb.  Ook bloggen is iets dat ik enkel doe omdat ik het zo leuk vind.  Ik heb geen blogplanning of een schrift vol ideeën.  Ik volg mijn hart.  Mijn typvingers volgen vanzelf.

Zoals het waarschijnlijk redelijk doorschemert: ik zit niet vlug op de kast.  Niet om het stof weg te nemen, niet om mij daar een beetje een potje te zitten ergeren aan vanalles.