door Het was ook hier een tweedaagse van eerste keren. Mijn oudste trok deze ochtend samen met miljoenen (miljoenen? ja toch zeker? ik en cijfers…) andere kinderen naar school. Bij de juf van het tweede kleuter die de oudere versie is van mijn nicht (en ze delen dan nog eens dezelfde naam!). Een zoentje aan de poort en hup, hij was weg. Zottecontent.
Gisteren trok ik ook voor het eerst sinds 20 januari weer naar het werk. Mijn collega zei: “Binnen een half uur ben je het weer gewend”. Ze was misschien aan het overdrijven maar tegen dat het 14u was had ik al lichtjes het gevoel alsof ik nooit was weggeweest. En het zal heel vreemd klinken, maar gedurende de dag is het mij zeker 4 keer overvallen:….contentement dat ik terug mocht werken. Uiteraard heb ik ook veel aan de jongens gedacht, maar dat gevoel om weer productief te zijn, om terug in het normale ritme te zitten…zalig. Ik weet niet of ik er binnen enkele weken nog zo over ga denken maar momenteel ben ik gelukkig.
Daarnet aan de schoolpoort hoorde ik weer twee keer de meest uitgesproken zin als men Linus ziet…”’t Is helemaal Ilja!” En weeral trok ik mijn “mo-wuk-eigenlijk?-gezicht”. Ik zie het niet, ik zie een heel ander kindje. Vooral ééntje met een veel heviger temperament in alle opzichten: extremer lachen maar ook extremer wenen (niet dat hij zoveel weent, ik mag niet klagen!)
Maar die looks…daar zie ik vooral Linus in.
Ok, je moet niet denken dat ik dat tenuetje in twee verschillende maten heb, het is wel degelijk hetzelfde. Hoewel velen debardeurkes maar dwaze nerdoutfits vinden ben ik er toch wel een beetje gek op. Alles komt van Hema.a.k.a. (insert dreigende achtergrondmuziek waarbij je totaal niet doorhebt dat er iets griezelig zal gebeuren) De Plek Waar Ik Beter Wegblijf
Whatever, of ze nu op elkaar gelijken of niet. ’t Zijn mijn twee patatjes die alsmaar groter en groter worden. Je mag verzuchten daar achter het scherm want er komt een kanjer van een cliché in jouw richting: fuck, het gaat zo snel!
(oh neen, straks begin ik over het weer. Somebody stop me! I’m getting sucked in!)
Shout your heart out 
Ik zou steevast antwoorden, “hij trekt meest op zijn eigen 😉 “, het zijn twee verschillende mensjes, raar dat mensen altijd een vergelijking zoeken. hoewel ik ook soms zeg dat of op de mama of op de papa trekken, 😉
ja, ik zeg dat alleen als ik het echt extreem vind. Soms kun je er echt niet naast kijken hé!
clichés zijn zo leuk 😀 (en hoera! voor debardeurs en polo’s, het maakt mij niet uit van waar ze komen ;-))
polo’s dat vind ik ook zo tof 😉
Ze lijken wel een beetje op elkaar… Maar toch vooral 2 verschillende individu’tjes!
Super dat je het zo goed stelt op het werk, ik kan goed geloven dat je blij bent om terug aan de slag te zijn, houden zo!
X
merci!
haha ik heb je titel echt een paar keer moeten herlezen. 🙂
ik zie wel wat gelijkenissen hoor, maar als mama lijkt me dat veel moeilijker om te zien!
super dat het werken is meegevallen! x
jaaaa, als inwijkeling…
Ja, ik zie toch ook een gelijkenis. Maar je ziet toch ook dat het twee aparte persoontjes zijn, zelfs op foto én met dezelfde debardeur aan. Driewerf hoera trouwens voor de debardeur! Mijn lief heeft er zelfs één in grote-mensenformaat (al doet hij die enkel aan voor themafeestjes, maar toch!), nu nog een mooie vinden voor Sep 🙂 Veel succes/plezier terug op het werk!
ik zou zeggen: je mag het hebben, maar dat is geen optie hé met een Sep die zoveel ouder is! Tenzij je nog een tweede jongetje op de wereld zet?
Wat is dat toch met kleine kindjes en debardeurkes? Ok, ze zijn super schattig. Maar dan heb ik het over de kindjes. Die mag je een broodzak aantrekken en ze zijn nog altijd schattig. Maar bij debardeurkes zie ik alleen maar Xavier De Baere voor mij. Nooit van gehoord? Troost u, dan ben je nog niet zo oud als ik. Of je leefde in ’93 en ’94 op Mars. 😉
oh jawel! “Fooooormidabele kerstfeeeeest” 🙂 Dus ik moet het debardeurke niet sparen voor als je binnen enkele jaren oma wordt? 😉
Euuuuh… ik zit nog niet op kleinkinderen te wachten, jong! Maar néé, hou het maar voor je eigen kleinkind, hihi! 😉 Tegen dan is ’t geld waard!
Ah al dat ze lijken op elkaar – lijken niet op elkaar – helemaal de mama – helemaal de papa -met trekken van die of die… Blablabla 🙂 Ze lijken inderdaad vooral altijd heel goed op zichzelf 🙂
🙂
Inderdaad oef dat je meteen terug je draai gevonden hebt! een nieuwe routine zal je snel gewoon geworden!
ja wi! Al is er van routine bij ons weinig sprake 🙂
Het zijn wel twee schattige patatjes!!! Ze lijken zot veel op elkaar! Leuk geschreven (met de link 😊) X
haha, tmoet toch zijn hé? Iedereen zegt het de laatste tijd…
Hoe herkenbaar, van dat “terug gaan werken”. We zijn precies toch allemaal een beetje structuurbeestjes. 🙂
En ivm je ukjes: fijn om te zien dat het broeries zijn, toch?
ja hoor, die twee gaan later nog veel plezier maken samen
Lees jouw blog enorm graag. Zo ongedwongen, zo echt, zo mooi, zo’n typische nuchterheid voor de streek. Was net aan het lezen op blog van Annelore en zag jouw reactie staan. Dacht toen, nu moet ik wel eens reageren of Liese haar blog ook.
Je hebt dus nog een gluurder op jouw blog ontdekt bij deze.
Waar jij woont, zou ik geld geven om er ook te wonen. I like!
thx! Leuk compliment!
Ze hebben dezelfde ogen vind ik 🙂
nochtans is de kleur van Linus nu al donkerder dan die van Ilja (hij heeft groene ogen)
De kleur zag ik niet op de foto. De vorm dan. Enfin.. 🙂
Of ze nu gelijken op elkaar of niet… het zijn twee schattige patatjes 🙂
Ik heb je genomineerd voor de Liebster Award, die ik op mijn beurt van Joyce van Huizekesluizeken kreeg 🙂
Zwijg stil.. mijnen oudste wordt 15 dit jaar..