door Miljaar, die labels blijven daar mooi aan hangen. Mijn gedachten gaan vaak alle kanten uit als ik braindumpwerkjes doe, zoals de afwasmachine ledigen. Aangezien ik de baas zou kunnen worden van The Lazy Housewife-club is dat een dagelijks werkje, want afwassen, dat doe ik alleen maar als er echt niets meer bij kan. (en ja, ik ben zo’n milieuvervuiler die soms al eens haar afwasmachine laat draaien als er hier en daar nog een plekje in het rek over is…shame on me!)
Ik had het dus over het labeltje op Ilja’s appeldoosje. (Het doosje zelf, daar ben ik minder tevreden over, maar dat is een ander verhaal). Toen ik voor alle twee mijn kinderen een rekening opende bij een niet nader genoemde bank, kreeg ik een coupon om twee setjes te bestellen bij Labelstudio.
Ilja mocht zelf het symbooltje kiezen op de website en ik kreeg verschillende opties qua lettertype, tekst en aantal tekstlijnen. Ik dacht hem eens warm te maken voor een pinguin, maar de camion ging het zijn, en de camion werd het.
Gelukkig heb ik dit jaar nog een kind geproduceerd. Eén zonder mening. Moeder wou een pinguïn en ze heeft er één gekregen ook!
Ook voor de kinderopvang heb ik heel wat naamtekenwerk. Het instrijken van labels in kleren en slaapzakjes is aangeraden.
Jawel, dit is een foto van mij….aan het strijken! (Bewaar het voor jouw Boek Der Ongelofelijke Gebeurtenissen!) Bij instrijklabels ben ik pas tevreden als ze nog aanwezig en leesbaar zijn bij de terugkeer uit de wasmachine. Instrijklabels vind ik ook de max als ik er geen dertig regels handleiding moet voor doorworstelen alvorens eraan te beginnen. Deze zijn gelukkig gemakkelijk in te brengen. Zet uw strijkijzer op “katoen”, leg die label op de plek waar je hem wil en vergeet alstublieft dat bakpapiertje er niet over te leggen of je strijkijzer is gelabeld! (trust me, dat ben ik vroeger nog tegengekomen!) Vijf seconden over strijken en ’t is klaar.
Ik geef niet gauw complimenten, maar als ik ze geef zijn ze gemeend. Het is een gerief, ik ben ervan content en dat liet ik hen ook weten!
En raad eens, ze leveren niet alleen kwaliteit, ze zijn ook lief bij Labelstudio want ik mag 5 voordeelpakketjes weggeven*!
Als je wil meedoen om er ééntje te winnen, ik ga er ook geen dertig regels handleiding over schrijven, laat gewoon in de commentaren een antwoord op de volgende vraag na:
Welk (al dan niet belangrijk) voorwerp ben je al verloren? En vond je het ook terug of was het een verloren zaak (hah! i made a little woordspelingske!)?
Op vrijdag 18 september maak ik de winnaars bekend!
(* en stiekem ben ik gewoon blij dat ik eens iets mag weggeven!!)
Shout your heart out 
Het knuffeldoekje van zoonlief, onderweg van de crèche naar huis. Zijn allerliefste knuffeltje weg, dus moeilijk in slaap vallen tot er een nieuwtje kwam (leve internet).
Het ergste is dat ie het waarschijnlijk zelf uit de bakfiets gekegeld had, den kadee…
O ja, en dan niet meer weten waar. Grmbl.
ik had uit voorzorg zo 6 dezelfde doekjes ingeslagen toen er een soort band bleek te ontstaan tussen puk en doek, duurde welgeteld een week 🙂 maar het zijn goeie stofvodden (als mn lief dit zou lezen zou hij krijsen dat ik nooit stof afdoe moet ik er bij zeggen 🙂 )
Haha, dank voor de brede glimlach in mijn uppie aan mijn pc werkend aan een zich eindeloos uitstrekkend en onbedwingbaar project.
De ring die ik voor mijn 28ste verjaardag (10 jaar geleden dus) kreeg van mijn superman, waardoor ik dacht: jawadde, die meent dat echt serieus met mij. 😊Voorgoed verloren toen Tuur te vroeg geboren werd en we bij elk bezoekje aan neonatologie handen moesten wassen en juwelen uit doen.
Leuk om te lezen haha! Waar kan ik lid worden van die Lazy Housewife Club? Vince heeft zijn nieuwe muts 1 dag aan gehad, dag 2 was die al foetsjie… Dus ik kan die labels wel gebruiken eigenlijk 🙂
ik wil ook bij die club! 😉
Mijn lieve man is z’n trouwring kwijtgespeeld op onze huwelijksreis! Een duik in de Franse Rivièra en floep, die ring was weg. Niet meer teruggevonden in de zee rond Nice. Bij thuiskomst moest de juwelier eens goed lachen toen we nummer 2 gingen uitkiezen de week erop. En we hebben dit nooit aan iemand verteld, dus jullie krijgen hier de primeur 🙂
Vrees dat een labeltje hier niets ging uitgemaakt hebben, maar met ondertussen 3 kids in huis zouden die nu echt wel van pas komen!
Onze babyfoon (met name de ouderunit). We verloren aka vergaten hem in ons vakantiehuis begin juli. Toppunt van allemaal was dat ze hem terugvonden, klaarmaakten voor verzending en dat hij daarna verloren ging bij de pakjesdienst!!!
Wawie… labels om te strijken? Ik wist zelfs niet dat dat bestond… aiai… en ik maar altijd zitten prutsen met naald en draad en van die ouderwetse labels… Iets kwijtspelen komt hier geregeld wel eens voor (vooral zonnebrillen dan 😉 ) maar eentje ga ik toch niet snel vergeten. Het was in de zwoele zomer van 2012 waar we op een veel te klein en heet appartementje woonden terwijl manlief elke dag hard werkte op den bouw. Elk excuus was goed genoeg om daar weg te vluchten en dus vond je mij met de kindjes regelmatig eens aan onze Belgische kust in Oostduinkerke. Op 1 van die zomerse namiddagen ging ook mijn mama mee. Gepakt en gezakt (lees: met buggy, zak met strandspeeltjes, zak met handdoeken, frigobox, verzorgingstas, ligstoelen want brrrr… je ligt toch niet echt in dat vieze zand… ) naar het strand met ook nog eens een toen nog 1-jarige baby/peuter en 4-jarige aan de hand (get the picture?). Toen we na een paar uurtjes besloten dat het welletjes was geweest vonden we dat een lekker ijsje meer dan verdiend was… daarna terug richting Poperinge om nog wat verder te bakken in het gezellige appartementje… Pas s nachts begon het tot mij door te dringen dat ik precies niet ‘volledig’ was teruggekeerd… ik had geen zanderige handdoeken in de wasmachine gepropt… en ja hoor… die tas hadden we -waarschijnlijk aan het ijsjeskraam- vergeten… wie vergeet nu zoiets? Een tas vol met handdoeken… ik durfde het niet echt toegeven… belde stiekem naar mijn mama en een nieuwe date stond vast… richting Oostduinkerke op zoek naar de zak… (heb je er echt nergens je naam en adres in achtergelaten?) Eind goed al goed, we triomfeerden toen we de zak nog op precies dezelfde plek zagen staan en moesten dit uiteraard vieren met een lekker ijsje 😉
Mijn zoontje is nog maar 6maanden, dus voorlopig verliest hij nog niks, maar dat zit er wel aan te komen natuurlijk 😉
Ik heb wel eens een sleutelbos gevonden en kon deze met de hulp van delhaize terugbezorgen. Er hing namelijk zo’n barcode-kaartje van delhaize aan. Dus ikke naar de dichtstbijzijnde winkel gewandeld om daar te vragen of ze de eigenar vd kaart konden vinden. Bleek zo gefixt en na een telefoontje kwam de gelukkige eigenaar zn sleutelbos ophalen… Kon de arme mens tenminte terug z’n huis binnen 😀
Ik ben jaren geleden de sleutel van mijn bankkluis verloren. Wetende dat ze daar zomaar geen dubbel van liggen hebben moest het ding dus opengeboord worden door een gespecialiseerde firma. Dat heeft me een aardige cent gekost. Het ergste was dat ik tijdens dat boren plots begon te twijfelen aan het nummer van mijn kluis, mijn tikker heeft afgezien zulle toen ! Het had maar eens iemands anders kluis moeten zijn …
De tut van mijn toen eenjarige dochter. Op onze eerste vakantie. Nadat ik beslist had dat ik maar één tut zou meenemen op die vakantie, omdat ik niet zo’n moeder wou zijn die tientallen tutjes op verschillende plekken achterlaat – en één tutje toch duidelijk gemakkelijker in het oog te houden is dan vijf….
Mijn dochtertje van 8weken is nog niets kwijt maar daar kan binnen 4weekjes verandering in komen. Zij gaat dan naar de onthaalmoeder (😢) en deze geweldige prijs zou welkom zijn om haar spulletjes te markeren.
Ik ben mijn zoontje Jack de voorbije zomer kwijtgeraakt in het bakkerijmuseum van Veurne… Na de twintig lastigste minuten van mijn leven zag ik hem aan de hand van een “onbekende meneer” wandelen naar de infostand. Hij was heel hard aan het huilen, maar dat was vooral omdat hij een ijsje wou…
Misschien moet ik zo’n strijklabeltje tatoeëren in zijn nek, ’t kan van pas komen… 🙂
Ooit eens mijn maagdelijkheid verloren op een strand in Spanje. Nooit meer teruggevonden trouwens …
Tja, dat komt ervan als je ze niet labelt, hè.
Ik ging ook iets in die aard posten, maar heb me nog ingehouden 😉
Ilja heeft smaak, zeg ik u. Die camion is een pak cooler dan die vetgans. 😉
Ik ben enkele maanden geleden Amber kwijtgeraakt… We waren bij mijn zus aan het schilderen. A. Was aan het spelen met haar nichtjes. Davy was daar ook aan het werk. Ik ging een oogje in het zeil houden. Toen ik plots vond dat het stil was..Ik keek beneden. Niets. Naar boven, vroeg ik aan de kinderen of A. Bij hen was. Toen ze ‘neen’ zeiden probeerde ik kalm te blijven. Ondertussen was Davy naar buiten en yep, ze was een wandelingetje gaan maken en was alvolgens haar korte pekkeltjes al een eindje weg. Ze was terug aan het keren aan de hand van een mevrouw. Van geen kwaad bewust. Dat doet raar!
Dus als voorwerp telt dus: haar broek, tshirt en jas 😉
Ik vergat op de trein mijn afkolfsmachine -alias ‘borstvochtmachine’ zoals de oudere man van verloren voorwerpen telefonisch doorbelde naar zijn collega-. Het werd gevonden en in spoed naar ‘mijn’ station gebracht alsof het leven mijn baby ervan afhing 🙂
O wat leuk! Die zouden hier zeker van pas komen.
Ik zou er alleszins hun beertjes mee labelen. https://broertjesmama.wordpress.com/2015/03/20/beertjes/
Want wat Grote Broer niet weet, is dat Beer eigenlijk niet meer de originele Beer is. Die is in juli 2013 achtergebleven op een autostradeparking in Frankrijk toen we op weg naar huis waren, en nooit meer opgedoken 😮 Gelukkig hadden wij een reserve in de kast liggen die er niet 100% op lijkt maar toch genoeg om hem in zijn pollekes te duwen en ons van een goeie nachtrust te verzekeren. Ooit zal ik hem dat moeten vertellen, ik voel me daar nu nog altijd wat schuldig over!
Ik keilde mijn strijklabels keihard de vuilbak in nadat ik – net zoals jij ooit nog voorgehad hebt – mijn strijkijzer labelde. Het strijkijzer in kwestie ligt ondertussen ook al in de vuilbak. Omdat ik nooit-never-jamais nog strijklabels wou gebruiken, merkte ik Arthurkes kleren gewoon met een stift.
Die schone labels van jou laten me nu wel weer twijfelen…
En die verloren voorwerpen: een min of meer volledige tentinhoud op een festival, telt dat mee? Ook het topje van mijn vinger verdween eens langs de ene kant van de vleesmachine, waarna het er aan de andere kant weer uitkwam. En dan nog iets met een dokter, spuitjes, draad en lakkertjes. En pijn. Veel pijn.
Als er nog een plekje vrij is wil ik ook wel bij de Lazy Housewife Club.
Mijn oorbel uit Cuba
Niet meer gezien tot ze 3 jaar later ineens uit de koffer van mijn vriend tevoorschijn kwam😄
Al mijn zakdoeken zijn verdwenen tijdens onze verhuis.
Ik snuit nu al een jaar mijn neus in de paar kinderzakdoeken met Nemo en Nijntje motief die ik nog wel vond…
De laatste jaren lukt het me beter om alles bij te houden maar tot mijn 25 verloor ik constant vanalles. Het vervelendste waren de tientallen fietssleutels. Ik leek vaak een dief van mijn eigen fiets. Nu heb ik een slot met cijfercode 🙂 … Mijn zoontje gaat binnenkort naar school dus zo’n labels zouden perfect zijn!
Ons dochtertje haar knuffeldoek in den IKEA, begin maar te zoeken é… Stonden net aan de kassa, bijna betaalt toen ze het doorhad. Met 4 man gaan zoeken, uiteindelijk heeft mijn neefje hem ergens in een hoekje teruggevonden. Nu wordt hij dubbel zoveel in de gaten gehouden en naam en gsmnr erop zouden toch handig zijn aangezien deze niet meer verkrijgbaar zijn. Weet trouwens niet of hij ooit te verkrijgen was in België want heb hem gekregen van een kennis uit Amerika. En zonder is mijn dochter niet te troosten…
Hihi “Gelukkig heb ik dit jaar nog een kind geproduceerd. Eén zonder mening.”
Niet om mee te doen (sowieso te laat, maar kan er ook niet echt iets mee doen), maar het belangrijkste dat ik ooit ben kwijtgeraakt is de ring die ik van Johan kreeg toen we 1 jaar samen waren. Ik had die bij het fitnessen in mijn kleedkastje gelegd en toen ik gedaan had en mijn kastje opendeed, besefte ik dat ik beter eerst naar de wc ging vooraleer te gaan douchen 🙂 Mijn kastje vergeten opnieuw op slot te doen (stond niet wagenwijd open, maar toch) en toen ik terugkwam was hij weg. Echt jong, kwaad dat ik was! Ik had die ring ook nog maar een paar weken, dus durfde dat eerst bijna niet tegen Johan te zeggen (onnozel he 🙂 Gelukkig had ik er wel een foto van, want het was geen ring uit de juwelierster haar standaardcollectie, maar zo heeft ze hem toch opnieuw kunnen maken en draag ik nu dus een dubbel.
Ons spiksplinternieuw afwasmachien kun je zo instellen dat hij maar één helft wast (was het nu het bovenste rek, of het onderste)… Ik sluit me dus aan bij jouw clubje.
Ben te laat voor de labels maar ja bon.. heb ook geen kinderen en ze in het lief zijn kleren gaan strijken dat zou maar raar zijn zeker 😉