“Gelieve u aan te melden met uw wagen voor het vervallen van het huidige keuringsbewijs”. Na enkele weken de groene uitnodiging te negeren werd het misschien toch wel eens tijd om mijn wagen te laten keuren. “Gelieve de wagen aan te bieden in zindelijke staat”. Hmmm. Risky business in mijn geval. Ik trok na schooltijd op afspraak naar de keuring. De afspraak maken bleek onnodig, in de rayon “zonder afspraak” stond er niemand. Gelukkig mocht ik vlotjes aanschuiven en jaja, Poetin stond daar weer. Deze keer met nog drie andere mecaniciens. Twee van de vier hadden om 16u30 gedaan met werken en schoven mijn wagen door aan hun collega. Het was plezier alom daar aan het einde van de shift. Mecanicien 1 commandeerde zijn collega: “En doe maar een beetje voort hé, dat madamtje moet straks naar huis met haar twee kindjes, en pyjamatjes aandoen en eten geven, ik weet wat dat is!” Mecanicien 1 bleek een nieuwe papa te zijn. Poetin riep nog “het was leuk toen je ze maakte, maar nu is het één en al werk hé madamtje!” Oh yes, ik had de machorayon gekregen. Such fun! Linus deed wat hij altijd doet als het te lang duurt: hij begon te wenen. Ik waarschuwde mijn mecanicien over de zindelijke staat van mijn wagen. Gevuld met één wenende Linus, één 4-uurtjes-etende-waarommende- Ilja, een wandelwagen, een draagmand, drie zakken boodschappen en 16 liter fruitsap was “zindelijke staat” misschien wel met een korrel zout te nemen. Mijn mecanicien had er alle begrip voor en lachte zijn tanden bloot. Ik haalde voor de zekerheid de baby er maar uit en ook Ilja wou graag bij mij blijven. We schoven door, kind één troostend en kind twee honderdduizend vragen beantwoordend. Aan het einde van het verhaal bood de mecanicien aan om mijn wagen vooraan te parkeren “zo ben je gemakkelijk met je kindjes, moet je ze niet nog een keer in- en uithalen”. Oh, thoughtful! Ik moest echter nog mijn portefeuille uit mijn mestachterbank halen, ik denk niet dat hij van plan was om ook nog eens voor mij te betalen. Ik stak hem de baby toe: “Wil je hem eens pakken?” Hij aarzelde: “mijn handen zijn vuil”, dat vond ik geen argument, a little autosmeer never killed anyone. Hij pakte hem uiteindelijk vast en instant begon het…babypraat! “Ewel kleine broer, waar ben jij nu?”. Na wat gerommel (en stiekem gegniffel) op de achterbank stak ik mijn handen uit om hem terug te pakken. Zeker tien tellen bleef ik zo staan, die man was gesmolten. Ik zweer erbij, één grote plas testosteron daar op die keuringsvloer. “A woedjiewoedjie, oh, het is lang geleden dat ik nog zo’n kleintje heb vastgehad, die van mij zijn al 10 en 12!” Nadat hij mijn auto net niet IN de kassa had geparkeerd bedankte ik hem voor alles. En zeker om mijn auto goed te keuren!
Met zo’n titel was het onmogelijk om dit bericht niet te lezen. Topverhaal!
Hoe schoon ! Al heb ik zo een hekel aan koetsjie koetsjie parlé, het is hem vergeven 🙂
Die keuringen zijn toch één en al willekeur … 😉 grappig en herkenbaar!
Verdorie, vrouwen hebben toch altijd een streepje voor bij de keuring hé ?
mijn auto was dan ook wel tip top in orde hé 😀
alléé, ik bedoel de auto zelf;…de inhoud ervan….;-)
Goh, ik zou ook smelten. Ik heb in heel mijn leven nog maar één keer een baby in mijn armen gehad en dat was, eh, smelten. No better word for this.
Heerlijke pennenvrucht, Liese.
mo echt! ik ga hem eens een dagje brengen, kan ik ondertussen gaan shoppen 😀
Als je de volgende keer een politieboete krijgt, zal dezelfde truc wonderen doen 🙂 !
ik krijg bitter weinig boetes Pannenkoekske, zo braaf als ik ben…;-)
Een mens zou al eens goesting krijgen om nog eens naar de keuring te gaan…. Of nee toch maar niet. 😉 Met een leasing ben ik daar vanaf hé. Ik werd zelfs een beetje emotioneel van je verhaal…
toch niet emotioneel omdat je nooit meer naar de keuring moet? 🙂
Als ik de volgende keer naar de keuring moet, kom ik gewoon eventjes je Linus’je halen om mij te vergezellen, he. Strak plan als je het mij vraagt 🙂 (grapje, hoor 🙂 )
oh doe maar hoor 🙂
Mag ik die van jou volgende keer ook eens lenen als ik naar de keuring moet?! 😉
tuurlijk, kom je eerst koffietje drinken hier, de keuring is niet zo ver 😀
Dat is een gezellig idee!
Hihi, super! Plezant toch hé, hoe zo een klein ventje al het testosteron van een grote vent wegblaast 🙂
Ik moet sebiet gaan. So forgive me als ik over hetzelfde thema ga bloggen 🙂
neem je cutiepie mee!
Zalig verhaal!
“Nadat hij mijn auto net niet IN de kassa had geparkeerd” LOL
fantastisch verhaal, prachtig geschreven, ik zit er helemaal in! echt superfijn dat wij mogen mee beleven hoe die macho ontdooit!!
Wel gewaagd, met zo’n goedgevulde auto naar de keuring gaan. Zou ik nooit durven.
Punten voor Linus, alleszins!
Top titel, top verhaal!
Super!!! Ik onthoud jou verhaal als tip voor de volgende keer dat ik moet (wat haat ik de keuring), ik neem die twee van mij ook mee 🙂
Haha, zalig verteld!
SUCH FUN!!! En ik ben blijven lachen!
Kga der eens op letten volgende keer dat ik naar de keuring ga
Hahaha… zalig! 🙂
[…] lees de blog van Liese over (serieus!) de autokeuring en hoe die mannen daar vertederd zijn door haar babyzoon. Ze kan […]
Zalig :)!
Ik heb de laatste keer zelfs gemerkt dat ze mijn richtingsaanwijzers en lichten zijn vergeten te testen :-),…..
za-lig 🙂 ik ga mijn puk eens meenemen naar de tandarts ofzo, zien of die er ook milder van wordt