door De voorbije dagen zijn er toch een aantal zaken voorbijgekomen die ik onder de categorie “tricky business” kan plaatsen. Zoals:
- met een extreme loopneus, onstopbaar door zakdoek noch tissue, een huilende baby uit een Maxi-Cosi tillen zonder hem onder te snotteren.
- een belegd broodje eten. Er moet altijd wel ergens iets uitspetsen, ik moet dertig keer de saus van mijn mond vegen of het is totaal niet toonbaar. Wie hier de ultieme broodjes-eten-zonder-morsen-tip kan posten die krijgt er ééntje van mij.
- deze extreme pampertaart herbergen
- een date met vriendinnen plannen en nu pas beseffen dat je de dag na de date een assessment krijgt op het werk
- spreken voor een eivolle zaal met 540 man. They sat and stared. Althans, zo leek het toch.
- 500 cava-glazen vervoeren in je auto, bij elke bump in de weg horen hoe de hele boel klingelt en kluttert in de koffer
- twee wenende kinderen troosten, met je hoofd vol snot en je verstand ergens rond het vriespunt omdat je het teveel hebt gebruikt de vorige twee dagen. (Volgens mij krijg je maar een voldoende aantal verstand per week, je moet het goed doseren, als je het teveel gebruikt op één dag moet je een dag compenseren door als een zieke koe op de trein te kijken, of is het als een hond op een zieke koe kijken? Ik weet het niet, ik zit in mijn compensatiedag vandaag)
Al die dingen, die gebeuren, en die gaan weer voorbij. Het moment zelf denk je “o-oh”, en twee minuten later is het gedaan. Stress en okselvijvers verdwijnen, er is niets gebroken, ik struikelde niet op het podium, mijn zoon werd net niet ondergesnotterd en de pampertaart blijft hier staan totdat ik een box vind om al die pampers in te steken.
Shout your heart out 
We gaan je trainen de dag voor je assassement, met een rollenspelletje 😉
ja tis juuste, dat zal helpen, merci 😀
Van mij krijg je een 10 hoor!
Toen ik nog bij Salons Saint-Germain werkte, reed ik ook soms eens met de camionnette richting Diksmuide. Ik ken dus het gevoel van klingelende glazen, schuivende borden en kletterend bestek. En ‘k was altijd content als een kiennie met een ballon als bleek dat alle serviesjes het overleefd hadden. 🙂
ik was toch ook wel content toen ik ze deze ochtend mocht afleveren in NIMA
Een smos heet niet voor niets een smos, hè. (Smossen = morsen)
Al eens geprobeerd met mes en vork?
nee….ik laat je weten hoe dat ging 😀
’t Broodje in ’t zakje laten en het er beetje bij beetje uitduwen en opletten dat je de zak niet mee op eet, maar ach wat geeft nu dat beetje papier? Dan mors je alle fikfak in de zak? Nee? Jaaa? Krijg ik nu een broodje?? 😉
ja ewel, nadat ik al verschillende keren broodzakjes heb gegeten….;-)
Spreken voor zoveel volk, no way,….ik krijg al hartklopping als ik eraan denk,……..mijn respect lady!!!
ik had ook de nodige hartkloppingen hoor!!
Zo grappig en snotverkouden voor zoveel volk praten… Chapeau 🙂
de verkoudheid kwam pas later 🙂 gelukkig maar!
Idd…
anders had de cava ook niet gesmaakt 🙂
zou je geloven dat ik er geen gedronken heb!? (nu beklaag ik het mij 🙂 )
Dom zenne 🙂 wij hebben nog heel wat flessen in de kelder liggen van Spanje, maar hebben besloten om alleen nog in het weekend te drinken 🙂 pfff… 🙂
Zoals je zegt dat passeert gelukkig allemaal maar je moet er natuurlijk wel eerst door… Veel beterschap!!!
Zwijg van broodjeseten-etiquette. Miljaardenonde, telkens hangen mijn kleren vol met tomaat, ei en ander ongedierte :(.
Echt? voor een zaal van 540 man? Voor welke gelegenheid was dat dan??
we organiseerden een toneel (niet met bewoners wi) in Het Perron tvv mijn leefgroep! Twas uitverkocht!
Oh ja, nu weet ik het! De buitenwippers! Ze zijn goed hé
Als ik een broodje eet, hang ik altijd vol met mayo… geen idee hoe ik het doe, maar het lukt mij keer op keer.