door Dan kijk ik naar die twee pagadders, elk op hun stoel. De ene met een grote boterham, de andere enkele stukjes in zijn mondje mikkend. En dan komt het besef: die zijn van mij. Die twee. Dat zijn mijn kinderen. De tijd raast voorbij en ze vragen bakken tijd en energie, maar soms sta ik stil en besef ik het: ik ben de moeder van die twee jongens, elk op hun stoel. Voor altijd hun mama. We zullen nog jaren doorbrengen samen, we zullen nog vloeken op elkaar en lachen om domme dingen. Grote problemen en kleine zorgen delen. En dan moet ik glimlachen. Ik heb het maar mooi voor elkaar. Met die twee boterhametertjes van me.
Shout your heart out 
Zo schoon!
Koestermomenten !
Ik had deze avond net hetzelfde…
Net wat ik nodig had, na een vreselijke nacht en helse dag met mijn 3 zoontjes! Het zijn schatjes, maar soms…
Zo lief ❤
Duizend hartjes.
Blijf goed kijken… Nog eens… Je ogen open en dicht… Nog eens… En opeens word je oma 🙂 🙂 zo snel gaat het… En ik kan het weten! Geniet van elke seconde! X
Vertederend.
Traantjes in mijn ogen… 🙂
Echt waar. Prachtig beschreven…
Ik heb echt een gelijkaardig postje in mijn concepten staan. Dat besef dat je mama bent, het overvalt je soms hé! Maar jij verwoordt het natuurlijk weer zo prachtig! Iets om in te kaderen 🙂
Mooi!
Geniet ervan, en blijf ervan genieten.. Het vliegt voorbij !
Oh zo lief!
Soms kan het mij hier ook overdonderen… dat zijn mijn mini-me’s… en hoe groter ze worden ze blijven mijn mini-me’s 🙂
Kippenvel, mooie post. Kan je soms zo overvallen hé, dat gevoel.. 🙂
rijkdom, pure rijkdom ❤
Inderdaad, dat besef overvalt mij hier ook op tijd eens, een zalig gevoel!
Mooi, geniet ervan!