“Groen is mijn lievelingskleur mama!” Ahja? Leuk. Alleen jammer dat dat niet telt voor het groen dat in zijn bord ligt ’s middags. Hij lijkt er een 6e zintuig voor te hebben. Hij onderscheidt groenten van alle andere voedingsmiddelen, prutst ze aan de kant van zijn bord en laat alles mooi liggen. “Maar de groentjes lust ik niet!” Ok, ik ben nog zo’n type persoon die twee kanten van een verhaal wil beluisteren in de meeste gevallen, die zich probeert in te leven in de ander. Dus ik kan me voorstellen, zo’n groot stuk gebakken courgette, dat dat nu niet bepaald aanlokkelijk is voor zo’n kind. Dat een paprika met zijn scherpe smaak geen topgerechtje is voor een kleuter. Zelf ben ik ook niet de grootste groente eter, en dat voor iemand die 7 jaar vegetariër is geweest! Dus ik maak gestoofde of rauwe wortelen, verse appelmoes (die niet eens groenten zijn), sla, boontjes, erwtjes, want er zijn (voorlopig) nog steeds groenten die hij wel lekker vindt. Staat er eens Mexicaanse paella of courgetteschotel met kip op het weekmenu dan is het wachten tot het moment waarop we aan tafel zitten en hij de gevleugelde woorden uitspreekt:”Maar die groentjes moet ik niet opeten hé”. Rijst, pasta, vis, vlees, alle soorten aardappelen dat gaat er zonder moeite in, maar ze mogen niet te groen zijn, groen is de duivel. Groen moet aan de kant. Deze week liepen de frustraties even hoog op bij mij. Ik maakte de vicieuze cirkel rond door toe te geven, hij moest ze niet opeten, maar kreeg iets anders in de plaats. Daar zat hij dan aan tafel met een bord groen overschot en een rauwe wortel in zijn handen. En kraken dat hij deed. Ik dacht bij mezelf: “’t Zal ook passeren. Is het nu niet, ’t is binnen 10 jaar misschien” waarop ik een stuk courgette en één van mijn principes wegspoelde.
Geplaatst op
Groene frustratie
Shout your heart out 
Geen nood. Dat gaat ooit wel over. Ik heb op mijn 25ste croque monsieur en spaghettisaus leren eten. En op mijn 28ste lasagne. Alcohol heb ik trouwens pas op mijn 20ste leren drinken (dat zou je nu ook niet meer zeggen he… ;-))
Om maar te zeggen: ik was ook een moeilijke eter die mijn moeder soms tot wanhoop dreef. (vooral op vakantie) MAAR: alles komt goed! 🙂
ik heb hoop als ik jou zo hoor 🙂
Hier is er maar één eetregel: ze moeten van alles proeven. Ook al is het maar één hapje. En ik blijf het klaarmaken, in de veronderstelling dat ze het op een dag wél lekker zullen vinden.
#wishfulthinking?
ja wel, dat was ook mijn eetregel en soms lukt het, maar dan heeft hij één stukje gegeten en dan laat hij de rest liggen. Maar die oeverloze discussies daar krijg ik het van!
Hier precies hetzelfde. Ben er net in geslaagd ze beiden tien druiven te laten eten. Hoera.
fruit valt hier (voorlopig) goed mee, zijn smaken daarin fluctueren ook, het ene jaar is hij gek van aardbeien en het jaar erop moet hij dat niet meer hebben. Ik vraag me af wat het dit jaar zal zijn 😉
Dan hebben wij veel geluk gehad met de onze. Zelfs al hadden we ze schoenzolen voorgeschoteld, ze zouden ze nog hebben opgegeten.
mss waren ze al die pannenkoeken wel beu?
Die zijn ze nog steeds niet beu 🙂 !
Ik was ook zo, ik at bijvoorbeeld nooit de rauwkost op bij een croque monsieur ofzo. Het zal echt wel verbeteren met ouder te worden, denk ik, inmiddels eet ik toch met smaak een slaatje 🙂
ja, ik blijf het niet het favoriete op het bord vinden maar ik eet het altijd wel op
Frustrerend hé… Onze dochter van bijna zes eet haar groentjes nog steeds alleen maar als ze gemixt zijn…
pfff jukkie zeg, dat doet me denken aan gemalen porties op het werk
Hier leren we Lotta eten volgens de Rapley methode. Op die manier proberen we ze nu al die rare vormen en “vieze” smaken kennen :-)))
Ze lust nu al broccoli, courgette, wortel, avocado,… met het nodige gekokhals enzo, maar mmmmmm lekkkkeerrrrr groentjes. 🙂
http://www.ecomama.nl/voeding/leren-eten-met-de-rapley-methode/
Linus zou ook alles opeten dat je in zijn handen geeft denk ik.
Lang leve soep en puree om groentjes ongemerkt binnen te smokkelen!
of overschotten groentenpap 😉
Onze 3 jarige eet het liefs groenten! Broccoli, prei zijn zijn favorieten maar hij wil absoluut geen vlees of vis eten, ach ja tis altijd wel iets zeker 😉
ja inderdaad, als ze tiener gaan zijn zal het ook iets zijn wshlk!
Och, dat is echt overal he. Groenten is hier geen issue, zelfs niet een groot stuk gebakken courgette 🙂 maar fruit!!! Oh bah! Maar donderdag heb ik gezegd: nu word je wat groot voor zo’n gedrag, straks moet je eerst een stukje fruit eten voor je iets anders krijgt. Iedereen moet wel eens iets eten dat je niet zo graag lust, maar wel gezond is. Ik eet ook niet graag kiwi’s maar ik eet ze wel! En… Het werkte! 1 stukje omdat ze moest en dan nog een stukje! nu nog volhouden.
Ik denk soms “mijn kinderen zouden moeten zien wat ik soms allemaal snoep”, het zou echt geen voorbeeld zijn 😉
Ondertussen al 3 dagen achter elkaar een beetje appel gegeten – wel met omkoperij en daar voel ik me niet zo goed bij maar ja… Wat moeten we doen he?
Ik ga je geen goede moed geven, onze Jongste is nog altijd een verschrikkelijke eter, groenten zijn nog altijd vies 😦
Al hebben we nog zo ons best gedaan om opvoedkundig met eten om te gaan; we failed 😦
Die van mij (19) lust nog altijd enkel de volgende groenten: tomaat, maïs, erwtjes en wortel. That’s it. Ik zit nog altijd te wachten op ‘het’ mirakel. En ja, hij heeft overal van geproefd destijds en het kokhalzend weer uitgespuugd. 🙂
Is dat niet zo dat ze dat X keer moeten eten voor ze het lusten? Dat je moet blijven proberen?
Soit, ik ken er (nog) niks van, en ik hoop keihard dat onze baby alles lust, maar dat zal wel wishful thinking zijn 😀
blijft een uitdaging, maar blijven volhouden en soms is het echt zot: onze dochter bleek bv dol te zijn op avocado en groene olijven en die komen hier dus veel vaker dan vroeger op tafel. Ook tortilla’s bleken een goede manier om groentjes binnen te smokkelen: zelf kiezen wat er in zit maar er moeten minstens 4 soorten groente in zitten en één staafje komkommer telt dan wel voor 1 soort)
Och, je wilt niet weten welke toestanden we hier aan tafel al hebben gehad… Ik ben van het principe: ik bepaal wat op tafel komt, hij moet van alles proeven, maar hij bepaald hoeveel hij er uiteindelijk van eet. M’n vent is van het principe: bord moet leeg. Dus vent komt nerveus aan tafel omdat hij zich weer zal doodergeren, ikke nerveus omdat ik me weer ga doodergeren aan m’n vent… Ik merk sinds ik vaker ovenschotels klaarmaak, dat de groentjes er ook iets makkelijker ingaan…
Hier eten ze gelukkig alles… met uitzondering van rode kool… maar dat lust ik zelf ook niet :-s
Je weet dat ik niet kan klagen..maar tis overal iets. A. Is bvb een papa’s kindje en ik hoop dat ze opeens meer aan mij gaar hangen. Maar Ik vrees er voor. Gelukkig hebben we daarvoor een tweede kleine 😉