door 
Mijn lief en ik zijn op 22 april 10 jaar samen. Hoera voor ons! Het is nooit echt een wiebelig parcours geweest, meestal smooth sailing. Ik weet dat ik te weinig moeite doe voor hem, dat zegt hij ook letterlijk, shame on me, toch blijft hij aan mijn zijde. Ik heb mezelf voorgenomen om eraan te werken. En ja, ik weet dat ik dat nog heel vaak ga mogen horen in de komende maanden, want ik ben niet de zeemzoete echtgenote, niet het meest romantische lief en ik ben al zeker niet diegene die elke maand met verrassingen komt opdraven. Toch wil ik deze 10 jaar in de verf zetten en doen wat ik het liefste doe: erover schrijven. Bij deze alvast een eerste postje in een reeks van 10. Tien stukjes over onze relatie en mijn man en wat ik er zo geweldig aan vind.
#1 Hij is zo lief voor me.
Het klinkt corny maar hij zorgt voor mij maar is daarbij niet te bekukkelend, al heeft hij eraan moeten werken. (oei, dat begint hier al direct goed 😉 ) Neeneen, even schetsen: toen we pas samen waren kwam ik uit een periode waarin ik twee jaar vrijgezellig was geweest, ik woonde alleen, had mijn eigen leven, kortom het was ok zo. Ik was best een loner eigenlijk. Toen ik hem leerde kennen was het fantastisch maar tegelijkertijd voelde het in het begin soms wel bedreigend. Ik was gewend om veel me-time (excuse my VIJF-woord) te hebben, om mijn eigen ding te doen en plots was daar iemand waarmee ik al die dingen samen deed. Het was zoeken naar een balans om mijn eigenheid te behouden en een ons te creëren, iets dat voor beiden goed voelde. En ja, het eerste jaar zijn er veel woorden gevallen, veel tranen gevloeid, ik herinner me nog redelijk hevige ruzies. Ondertussen is er een bepaalde rust over ons neergekomen, misschien hebben we voor onszelf in dat eerste jaar wel kunnen uitmaken van “dit zit hier goed, hier willen we voor vechten” We katten wel eens op elkaar en er wordt wel eens gekibbeld, maar echte grote ruzies, daar maken we tijd voor. Ik wil niet dat ruzies blijven sluimeren. Daar zetten we ons voor neer en die worden besproken, al dan niet met tranen, jawel, ik ben een bleitkous als ik eraan begin. We gaan nooit slapen met hevige ruzie, dat heeft geen zin en het verpest onze nachtrust en tegelijkertijd de volledige volgende dag.
Om nu eindelijk terug te komen op het feit dat hij zo lief is voor mij: ik word (zelfs tijdens ruzies) overladen met complimenten. Hij zorgt voor mij en is bezorgd om mij. Als ik in een situatie van onrecht terecht kom wordt hij kwaad in mijn plaats. Hij zegt me regelmatig dat hij blij is dat ik bij hem ben, dat ik zijn steun ben in goede en kwade dagen. Daarom zijn we ook getrouwd. Wat ik zo geweldig vind aan hem: hij bekritiseert me nooit. Zie ik eruit als Maa Flodder (trust me, dat gebeurt) zal hij daar geen commentaar op geven, hij weet dat dat niet de standaarduitrusting is. Maak ik iets klaar dat smaakt naar catchou laarzen, hij houdt zijn mond, zegt hoogstens “hmm, je hebt al betere dingen klaargemaakt, maar het is eetbaar”. Hij vindt me ok zoals ik ben, en dat biedt zoveel rust. Ik hoef helemaal niets en daardoor kan ik zo hard mezelf zijn, enkel bij hem kan ik 100% mijn eigen ding doen, al dan niet in Maa Flodder-outfit.
Tune in for more “10 things I love about you” tomorrow!
Shout your heart out 
’t Is hier precies spitsuur op woensdagmorgen, iedereen heeft precies iets gepost… 😉
Ma gow zeg, zo mooi en zo lief. Ik moet hem nog eens in’t echt zien hé, je maakt me benieuwd! Je mag dan die van mij ook eens bewonderen, haha!
Dat ” jezelf kunnen ” zijn is dan ook de baksteen voor een goeie relatie! Dat is o zo nodig. En toch zo geweldig. Houden zo!
Goeie basis om op te bouwen, lijkt me. Ook lief van jou dat jij tien dagen over hem schrijft natuurlijk. 🙂
Mooi! Zo te zien hebben jullie een behoorlijk goed evenwicht gevonden. En niet met ruzie in bed kruipen, dat is een heel goede gewoonte. Alvast proficiat met jullie 10 jaar samen!
Nogal herkenbaar wat ik hier lees, het kon zo over mij en mijn lief gegaan zijn. En idd, zooooo belangrijk eh: niet gaan slapen met ruzie.
Wat een veelbelovende reeks! Ik kijk al uit naar je andere verhalen. Nu al hieperdepiep voor binnen een dag of 10 🙂
Proficiat! Ik ben nu al benieuwd naar de volgende artikels!
Wel wel, let op hoor, teveel romantiek kan commentaar opleveren in blogland! 🙂
22 april deed ik mijn plechtige communie, dat is gewoon een steengoeie datum 🙂 🙂
Jezelf kunnen zijn…anders werkt het niet! Punt andere lijn!
We zullen onze punten binnen 2 weken komen geven.
Mooie post 🙂
Proficiat met jullie 10 jaar samen! Ik kijk al heel hard uit naar die 10 postjes.
Het eerste is al een heel mooi begin! Hoe lief van jou trouwens om dit op die manier te doen (je legt de lat hoog voor ons ;)).
Ik snap trouwens niet hoe een relatie kan werken als je jezelf niet kan zijn, dus hoera voor lieve lieven die geen veroordelende commentaar hebben op Ma Flodder outfits!
Luid applaus vanuit Brugge. Dat je een ‘specialleke’ bent hrb ik al gemerkt. Natuurlijk heb je een deksel grvonden die op dit potje past. ‘Geven en nemen’ de ideale formule in elke relatie. En, euh, dat etentje dat je voor ons zou brreiden, laat maar zitte, we brengen zelf onze boterhammen mee…
Leuk! En hij stoeft ook zo goed met jouw bakkunsten! En terecht!
Mooi mooi! En Ma Flodder-outfits zijn the best 😉 Laat maar komen, die tiendaagse!
Een topvent aan je zijde, dat is echt super!
Deze 10 gaan heerlijk zijn om te lezen, dat weet ik nu al.
Goed om lezen dat niets menselijks je vreemd is 🙂
Ik denk trouwens dat je man het even hard heeft getroffen met jou als jij met hem.
Ik kijk al uit naar de volgende postjes 🙂 !
Om die redenen allemaal hou ik van mijn lief,…..hij houdt van me als slons en als vamp ;-). En ook wij hebben de eerste 2 jaar enorm veel ruzie gemaakt en nu kan ik ze jaarlijks op 1 hand tellen,……en het leukste is als ik hem vol bewondering over me hoor vertellen, smelt, smelt 🙂
Hier is 22 ook het magische getal, al is het hier om 22 augustus dat we 16 jaar samen zijn…
22 april, een prachtige datum maar ik weet niet meer waarom 🙂
Mooie 1ste puntje, nu ga ik de volgende zeker lezen..
Wel, ik ben blij dat ik achterloop met lezen, want zo moet ik niet wachten tot morgen voor de volgende post(s) 🙂
Ik vind het grappig omschreven om “tijd te nemen” voor grote ruzies, maar je hebt 100% gelijk! Gaan slapen met ruzie hebben wij ook nog nooit gedaan en hoewel ik de koppigaard van ons twee ben (en het daar dus soms moeilijk mee heb), ben ik van plan dat zo te houden.
Oh zo lief!! Zo hoort het ook he… en dat van Maa Flodder is hier niet zo… volgens Zoetie zie ik er dan nog schitterend uit 😉