door 
Mijn lief en ik zijn op 22 april 10 jaar samen. Hoera voor ons! Het is nooit echt een wiebelig parcours geweest maar meestal smooth sailing. Ik weet dat ik te weinig moeite doe voor hem, dat zegt hij ook letterlijk, shame on me, toch blijft hij aan mijn zijde. Ik heb mezelf voorgenomen om eraan te werken. En ja, ik weet dat ik dat nog heel vaak ga mogen horen in de komende maanden, want ik ben niet de zeemzoete echtgenote, niet het meest romantische lief en ik ben al zeker niet diegene die elke maand met verrassingen komt opdraven. Toch wil ik deze 10 jaar in de verf zetten en doen wat ik het liefste doe: erover schrijven. Bij deze alvast een achtste postje in een reeks van tien. Tien stukjes over onze relatie en mijn man en wat ik er zo geweldig aan vind.
#8 Hij heeft ‘speciale gaven’
- Hij beschikt over een geweldig goede reukzin.
Dat zal dan wel niet in zijn voordeel spelen soms, maar ik vind het spectaculair. “Jij hebt deze middag wortelen geserveerd hé” euh…ja…Hij kan ook ferm goed benoemen naar wat iets ruikt. “Dit ruikt naar natte boomschors” of kokhalzend boven de pamper van Linus “verdikke hij heeft vis gegeten hé!”
- Hij is een krak in het herkennen en benoemen van autotypes.
Zelfs als het donker is kan hij enorm goed inschatten welke auto er in de verte op ons afkomt “dat is een ford S-max, je kunt dat herkennen aan die lichten of aan de vorm van de voor-barchoc”. Say what?
- Hij kan je gerust een uurtje entertainen in het vertellen wat hij weet over de oorlog
Niet mijn favoriete onderwerp van entertainment, daarmee ben ik ook blij dat hij vrienden heeft waarmee hij dat kan delen, maar als er eens iets bezocht wordt en hij een leuk wist-je-datje kan vertellen vind ik dat wel interessant. “Je wist dat toch?” is altijd zijn standaardzinnetje. Sure.
- Hij leert heel vlug bij
Zo maakte hij in die 10 jaar verschillende carrière-switchen. Toen hij de liefde niet meer voor voelde voor het vak dat hij tien jaar uitoefende besloot hij een veilige ambtenaarsfunctie op te zeggen en terug te keren naar de privésector. Hij startte aan de basis en werkte zich zo weer een beetje op.
- Hij kan over alles een babbeltje slaan.
Ik vind dat een gave. Zelfs over dingen waar hij niets van weet zoals voetbal kan hij een gesprek voeren. Het begint met “ik weet er niets van” en een half uur later zijn ze nog bezig, al is het misschien iemand anders die hem uitlegt wat buitenspel nu juist is, gewoon omdat hij ervoor openstaat.
Shout your heart out 
We zullen deze speciale gave eens uittesten binnenkort 🙂
Die reukzin heb ik ook, het is soms meer een vloek dan een zegen hoor. Leuk om die eigenschappen te lezen, zo te horen heb je een leergierige man te pakken :-).
Geloof me, zo’n reukzin is niét tof. Van de week viel mijn schoonmoeder bijna omver toen ik aan mijn zoon vroeg of hij toevallig aardbeien had gegeten. ‘Hoe weet jij dat?!’ Euh … Ik ruik dat aan hem? Of als mijn lief denkt eens stiekem zwanworstjes of kaas te snoepen ’s avonds, dan is hij er ook wel aan voor de moeite. Hij moet nog maar in bed stappen of ik zeg: ‘Hoe, heb jij nog …. gegeten?’
Wat ik aan jouw man het heerlijkst vind klinken, is dat voor alles openstaan. Super is dat!
Ik pas, want beschik enkel over saaie eigenschappen…
Hij is dus niet alleen knap 😉 ;-),…..en dat van die auto’s, ik snap dat ook niet 🙂
Mannen en auto’s en ene van de Westhoek (ik veronderstel nu voor ’t gemakt dat hij daar getogen is) en de oorlog : check met die van mij.
Een bovenmenselijke reukzin heb ikzelf als er een migraine-aanval aankomt (een van de tekenen). Uiteraard leef ik daardoor liever met wat minder aroma.
Hahaha, “verdikke hij heeft vis gegeten hé!”. Lijkt mij niet zo gezellig precies om zo goed te kunnen ruiken 🙂
Dat van die auto’s herken ik heel hard van mijn vader: die kan ook op basis van een beetje geronk in de verte al zeggen wat voor motor er in een auto zit. Raar jong!