10 things I love about you #9

Mijn lief en ik zijn op 22 april morgen 10 jaar samen.  Hoera voor ons!  Het is nooit echt een wiebelig parcours geweest maar meestal smooth sailing.  Ik weet dat ik te weinig moeite doe voor hem, dat zegt hij ook letterlijk, shame on me, toch blijft hij aan mijn zijde.  Ik heb mezelf voorgenomen om eraan te werken.  En ja, ik weet dat ik dat nog heel vaak ga mogen horen in de komende maanden, want ik ben niet de zeemzoete echtgenote, niet het meest romantische  lief en ik ben al zeker niet diegene die elke maand met verrassingen komt opdraven.  Toch wil ik deze 10 jaar in de verf zetten en doen wat ik het liefste doe: erover schrijven.  Bij deze alvast een negende postje in een reeks van tien.  Tien stukjes over onze relatie en mijn man en wat ik er zo geweldig aan vind.

#9 Hij is een geweldige vader

Gisterenochtend was ik er niet omdat ik de nacht had.  Hij stond alleen met de twee bubbels.  ’s Middags aan de telefoon hoor ik dit: “Ik wil Linus zijn kleertjes aan doen deze ochtend, ik leg hem in zijn pyjama in de zetel klaar en ineens voel ik het: kak aan mijn handen!  Verdikke zeg, dat was er allemaal uitgelopen!  Kak aan zijn benen, kak aan zijn handen, hij ging die dan nog in zijn mond steken, ik dacht “ochère manneke toch”, dan vlug het bad opengedraaid en hem nog vlug een speedbadje gegeven”  (Had hij dan nog wel die kak-pyjama mooi te weke gezet ook.)

Een betere vader voor onze twee ruuskabuusjes kan ik mij niet inbeelden.  Toen we nog geen ouders waren had ik daar ook nooit aan getwijfeld.  Door mijn werk en sociale engagementen staat hij er regelmatig alleen voor met die twee.  Maar die drie mannen trekken hun plan.  Ik hoef me geen zorgen te maken als ik een weekend ben gaan werken of een paar avonddiensten heb.  Die twee kleintjes krijgen alles wat ze nodig hebben en daar hoef ik totaal niet mee in te zitten.  Daddy ’s got it covered!

Het ontroert me soms als ik hem bezig zie terwijl hij hen klaarmaakt om te vertrekken “Kom Linusje, jasje aan” of als hij iets mag aankondigen “Moet je nu eens iets weten Ilja?” En uiteraard straal ik vollen bak als hij luidop verkondigt dat Ilja echt wel een mooie mama heeft en die kleine man dat dan ook bevestigt.  Charmeurs onder elkaar die twee.  Mijn oudste zoon heeft dan ook exact hetzelfde karakter als hij.  Dat belooft voor later 😉 Neen, dat is toch gewoon tof….