door Eens ik daar binnenga is het 100 % overgave. Ik vertrouw hem volledig want elke keer als hij me aanraakt zit hij er boenk op. “Doet het hier pijn?” waarbij het recht op die plek drukt waar alles wel lijkt tegen te trekken, de protestplek. Ik weet dat de behandeling op zich geen pijn doet, maar toch sta ik elke keer in klam zweet als ik naar daar vertrek. Het kraken blijft een merkwaardig gevoel. Hij kondigt niet altijd aan wat hij zal doen en dat is in mijn geval het beste. Hoewel ik na een 5-tal sessies doorheen de jaren wel ongeveer weet wat er zal gebeuren blijf ik toch telkens denken “wanneer zal het komen?”. We liggen in vreemdsoortige posities, hij over mij, ik naar het plafond starend. Ik word gevraagd om uit te ademen en hij smijt zich ten volle op mij om mijn rug te kraken. Truntzak die ik ben laat ik dan altijd een Sharapova-kreetje achter, gewoon om de spanning die zich in mijn lichaam opbouwt te verlichten. Vandaag ging hij achter mij zitten, mijn handen op mijn schoot, zijn arm rond mij, complete surrender. Hij duwde mijn hoofd schuin, “laat je maar hangen” waarna er een gigantisch gekraak volgde onder zijn druk. Ik was er niet goed van. Het voelde alsof ik zonet heel belangrijk nieuws had gekregen en dit moest verwerkt worden. Op slag doodmoe! Alsof de geest eventjes meegekraakt werd. De hele middag was ik pompaf door dat gekraak, alles zit weer los wat vast zat, ik kan er weer tegen.
Shout your heart out 
Haha, ik lig iedere keer in een deuk met mijn eigen ‘sharapovakreetjes’ bij hem, ik kan er niet aan doen. Ge zijt dus niet alleen..
Ik blijf het eng vinden klinken. Nog nooit naar een kraker geweest. Hopelijk is dat niet te gauw nodig…
Met een schoonbroer die osteopaat is, laat ik me geregeld eens kraken. Op familiefeestjes, om maar eens iets te zeggen. Wel zo makkelijk.
Ik kon het kraken horen tot in Brugge !
Zolang je je er achteraf beter van wordt! Maar eerlijk, ik sta daar ook niet voor te springen. Heel leuk geschreven!
Sharapovakreetjes en truntzak passen niet samen. Shara is geen truntzak. Jij dus ook niet als je die kreetjes slaakt. Ze motiveren hem tot een betere “performance”.
Ik heb dit jaar ook voor het eerst een korte reeks van 3 sessies gedaan bij een osteopaat. Man, dat kan goed doen! Heel gênant, maar ik ben op een gegeven moment gewoon beginnen te wenen doordat ze op een bepaald plekje duwde. Het deed zelfs niet echt pijn ofzo. Gewoon een “trigger”, hoe zot is dat! Daarna uiteraard de slappe lach vanwege het wenen 🙂 🙂
Ik ben zelf nog nooit naar een kraker geweest, maar heel fijn vind ik het precies toch niet klinken …