Pieter De Osteopaat is mijn nieuwe held

Na enkele weken heb ik er genoeg van.  Rond 5u word ik wakker en ik kan me niet meer bewegen zonder pijn in mijn onderrug.  Ik kan me niet meer draaien of ik kan op geen enkele manier blijven stilliggen zonder stilletjes om mijn moeder te kreunen.  Eens ik opsta (in feite: oprol, want ik kan niet meer normaal uit mijn bed stappen, precies weer 9 maand zwanger) trekt de pijn na een half uurtje weg en is er niets meer aan de hand.  Het is al zover gekomen dat ik nu al twee weken dagelijks voor 6u ofwel brood heb gemaakt , de afwasmachine geledigd heb of zelfs wasjes heb gedraaid.  Nogmaals: meer van dat! zou je roepen.  Maar ik zou liever slapen, want de vermoeidheid begint door te wegen.  Ik ging enkele weken geleden ook naar de tandarts met kaakpijn ter hoogte van mijn oor.  Ze sprak van een getoucheerd kaakgewricht en stelde een superduur afbijtplaatje voor om ’s nachts te dragen om de druk op mijn kaakbeen te verlichten.  Een boksbeugel zeg maar.  Wreed sexy. “fhow fyou fdoing fhoney?”  Voorlopig hou ik de boot af, ik ga liever soldenshoppen met dat geld en zoveel tandpijn had ik nu ook weer niet.  Maar de rugklachten die steeds erger worden deden me terug stilstaan bij de pijnlijke kaak.  En boy was I right, oh so right!  “Kunt u eens vooroverbuigen?”  De compromitterende houdingen waren broodnodig om zijn vaststellingen te doen.  Hij voelde iets fout aan mijn bekken, en ging toen over tot “ga maar eens liggen”.  Pieter De Osteopaat speurde langs mijn hals naar een plekje, pijnigde mij door er keihard op te duwen “’t is hier waarschijnlijk, dat doet pijn vermoed ik?” Ik beet bijna zijn hand af als reactie.  Even later gaf hij een ruk aan mijn nek en de hele boel kraakte.  Er zat een schakel in mijn bekken vast doordat ik onbewust teveel mijn stoutekaakkant ontzie en zo teveel het andere deel van mijn lichaam belast wat dan weer de pijn aan mijn rug veroorzaakt.  Dus de tandpijn was ferm verminderd maar pijn kruipt blijkbaar toch elders als je denkt dat je het te snel af bent.  Enkele kraakbeurten met voldoende zweet en gekajiet (ik overdrive soms wel eens) later stond ik buiten.  Binnen twee sessies zou het euvel moeten verholpen zijn en kan ik hopelijk weer slapen als een roosje.  Want daar was ik zo goed in.  In slapen als roosjes.