door on·der·wijl (bijwoord) : ondertussen
Ik wou het de titel “binstwille” geven. “In tussentijd” kon ook. Maar “binstwille” is zo’n lekker West-Vlaams woordje. Zo ééntje dat onder mijn vel zit.
Ik scrol soms door mijn foto’s, hier en daar een shotje waar ik misschien iets mee wil doen op de blog. Misschien ook niet. Zes foto’s, met zes verhalen van wat er binstwille aan de hand is.
Er werden poffertjes gesmuld op een druilerige zondagmiddag bij mijn schoonbroer. Als het van mijn klein baasje afhangt eten we de hele dag poffertjes. Hij was dan ook als eerste paraat om voor te proeven. Little boy, big table.
Carnaval kwam voorbij. In Fun verkochten ze pakken aan 4,99 euro. Het lief stond op Batibouw terwijl ik met peuter en kleuter op een helse zaterdagvoormiddag de zoektocht startte. Waarom koop ik nooit iets op voorhand eigenlijk? De pakken van 4,99 euro bleven uiteraard in de winkel en de kassa van Studio 100 werd voor 6 keer meer gespijsd. Let’s face it: als het rap moet gaan varen de principes al eens vlug de deur uit. Laat ons zeggen dat de mama met de brullende peuter gewoon vlug buiten wou zijn uit die drukke Fun. En voor die prijs zat er dan geeneens een masker bij. Gelukkig heeft zijn lieve meter dit opgepikt en de outfit compleet gemaakt.
Zoals ik reeds in mijn vorige post schreef: aan ons middagmaal zit wel eens een zwart randje. Om aangebrande potten proper te krijgen heb ik al menig wondersponsjes en allerhande sprays geprobeerd, maar een simpel suikerklontje doet sinds enkele jaren dienst als pottenschrobber. Die tip pikte ik ergens op van een bewoner tijdens één van mijn stages.
De husband en ik trokken een drietal weken geleden een dagje naar Sluis. In het begin van de winkelstraat word ik altijd binnengezogen in de interieurwinkel om naar deze serviezen te gluren. Pip Studio vind ik geweldig mooi maar door de combinatie van mijn onhandigheid en een beperkt budget is het niets voor ons. Blijft mooi om naar te kijken, dat dan wel weer.
Mijn grootmoeder verhuisde naar het rusthuis in diezelfde periode. Met haar 99 jaar heeft ze teveel zorgen nodig. Toen de verhuisstorm was gaan liggen ging ik op bezoek. Ze zei niet veel, maar was wel vol lof over het uitzicht. Terecht.
Het ruskabusje werd genaaid onder zijn oog op een zondagmiddag. Na een sliding met zijn pantoffels landde hij op de salontafel. En te zeggen dat ik nog even getwijfeld heb om naar de dokter te gaan met het wondje. Het kwam niet echt in mij op dat hij direct zou genaaid moeten worden, ik dacht “misschien best steri-strips op plakken”, met een briefje geld in mijn achterzak, zonder papieren zonder niks vertrok ik naar de dokter van wacht waar we met twee volwassenen het krijsende kindje in bedwang hielden terwijl hij vliegensvlug zijn werk deed. Laat ons zeggen dat mijn maag noch mijn hart gemaakt is voor onvoorziene pikuren in kinderkaakjes.
En hoe is het met jullie? Long time no see!
Shout your heart out 
Hey Girl! Great post!
Wat een superleuk servies! Echt so cute! It was fun to read!
Have a nice day!
Hugs & Kisses,
Miss B.💋
Bedankt miss B!!!
Hey Liese Girl!
You’re Welcome Dear!😄
Hugz and Kisses,
Miss B.💋💋
We delen de passie voor die winkel en dat servies hé? Ik zal het kopen, dan kan jij koffie komen drinken! 😀
Alrightieeee!!!
Ik dacht meteen bij de foto van het servies: dat is in Sluis! Ik kocht er één mooie blauwe vogeltjestas om thee uit te drinken. Meer koop ik ook nie…teveel van het goeie vind ik.
Ik zou nog moeite hebben om een te kiezen, zie ze allemaal graag
Sluis is ook gekend voor een ander soort boetiekjes. Ze verkopen er geen serviezen, maar wel ander huisgerei…
Eerste foto: prachtige tafel en dito vloer. En proper dat het daar ligt :).
De glorietijden voor díe winkels zijn al lang voorbij P, ze trekken nog amper aandacht en zijn in elke andere Nederlandse stad ook te vinden! 😀😀
‘Amper aandacht’ zou ik nu ook niet zeggen. Ik vind het altijd een beetje grappig dat mensen schichtig om zich heen kijken, om dan vlug naar binnen te glippen.
Vlug naar binnen glippen. Jaja 🙂 😉
Ja proper he, nadat er zeven kinderen hadden gegeten was het al wat anders
Nu ben ik wel heel nieuwsgierig naar die winkel en dat servies 🙂
Zeker eens checken in sluis
De schoonbroer woont daar verdorie schoon! En ik hoop dat je grootmoeder toch nog gelukkig mag zijn in het rusthuis (moet een moeilijke stap zijn!)
Ik onthoud ‘Binstwille’. In mijn dialect is het nog afgekort naar binst.
Merci! Idd niet simpel!
Dat servies, ik sta daar ook altijd rond te dralen :-), maar ik ben bang dat ik het snel beu ga zijn en kies dan voor wit, zoals ik voor alles wit zou kiezen……hoe saai kan je zijn?
Ik heb nog graag een folieke 😃
Wij gebruikten bij ons thuis eerde rhet woord “tebinsten” ? Anyway. Met mij gaat alles goed, dank u wel !
Tebinsten, dat zeggen we ook soms
De tafel op de eerste foto, is dat er eentje uit steigerhout? Zelf vervaardigd, misschien? Hij is prachtig.
Geen idee het is spijtig genoeg niet de mijne 😉
Leuk overzicht!
Merci 😊
Wat een gezellige foto’s! En handige tip met het suikerklontje, had ik nog niet gehoord!
Dat uw schoonbroer smaak heeft wat betreft meubilair!
En schande, maar ik ben nog nooit in Sluis geweest! Zal daar eens verandering in moeten brengen, al was het maar om dat servies van dicht te gaan bekijken ;). Kopen zou ik niet doen, daarvoor twijfel ik te hard of ik het over 5 jaar nog mooi zal vinden. En op enthousiasme van het lief voor die frivole tasjes zal ik al niet moeten rekenen, denk ik… 🙂
Leuk om lezen!
Ik heb een hekel aan Sluis. Ik denk dat het bijna 15 jaar (wellicht langer!) geleden is dat ik er nog was.
Die tip van dat suikerklontje bewaar ik ergens in mijn achterhoofd!
Een suikerklontje als pottenschrobber! Dat moet ik onthouden, want het is hier ook dikwijls eens nodig!
Ik zeg een ander afgeleide: ‘bistndien’. Prachtige taal toch 😄 Ik zag de kleinen eerst niet zitten!