the 7 year itch?

Ik moest een trui retourneren naar ZEB deze week.  Ik ben zo’n vrouw geworden die kleren meebrengt voor haar echtgenoot. Jawel.  Was ik even vergeten dat hij ellenlange armen heeft en dat gewoonlijk een issue is bij het passen van meestal rond de 8 truien als we samen gaan shoppen.  Ik dacht na 11 jaar te weten hoe zijn grote lichaam eruit zag, hoe lang die armen zijn, hoe breed die schouders.  Verkeerd dus.  Gelukkig weet ik veel andere dingen.  Wat zijn lievelingskleur is en dat hij de smaak van puree niet mis vindt maar het een vieze substantie vindt.  Dat hij zenuwachtig wordt van teveel drukte en dat hij straks bij het pakken van zijn valies gerust moet gelaten worden.  “Ik ben bezig!”.  Ik weet dat hij mij overdag tussen twee klanten door opbelt om niets te vertellen maar om te horen of ik iets weet.  Of om gewoon te luisteren hoe het met ons is thuis.  Hij vindt honden mooie dieren maar ergens is hij er ook schuw van.  Ik weet dat zijn kinderen zijn oogappels zijn en hij het moeilijk vindt om hen los te laten.   Een extra motivatie om het gras af te rijden is zien dat de buurman het ook doet “want dan is het niet meer op gelijke hoogte met het zijne”.  Het duurde even voor ik doorhad waarom hij pas zijn hemd aantrekt als laatste kledingstuk.  Ik ken hem lang genoeg om te zien dat hij lief en betrokken is, onzeker over zichzelf maar ook ambitieus en boordevol plannen.  Dat hij ervoor gaat als hij iets in zijn gedachten heeft, maar tegelijk elke stap in het proces bij mij af toetst.

Ons huwelijk draait al 7 jaar op volle toeren.  Twee kinderen eisen constant onze aandacht op, soms draaien we eens met de ogen, want: “mama en papa willen praten“, er is echter weinig tijd hiervoor En als dat gebeurt, dan gaat het nog dikwijls over hen.  Toch blijft het een goed draaiende machine.  Soms kap ik er een extra bidon olie bij, soms doet hij dat, er zijn momenten dat het niet eens nodig is.  Maar altijd checkt er wel iemand of we niet verroesten.  Of er geen slijt op de onderdelen komt.  Met veel trots kan ik na 7 jaar huwelijk zeggen dat we er ieder jaar beter voor staan.  In tijden waarin mensen rondom ons uit elkaar gaan, scheiden of hun woning verkopen beseffen wij des te meer dat alles zo broos is, dat wij het zelf gaan moeten waarmaken.

En een bidon olie, dat kost nu het einde van de wereld niet.  Je moet wel tijd maken om er achter te gaan.