Naar Engeland? Mo gow!

Jimmy de krantenboer zei dat hij nog maar weinig “Engeland” als antwoord had gekregen op de vraag die hij waarschijnlijk dagelijks stelt.  Zijn vrouw bevestigde het zelfs, niemand blijkt naar Engeland te gaan deze zomer.  We hebben het gemerkt.  Waar je op vakantie onvermijdelijk West-Vlaams hoort klateren bij de waterval die je bezoekt bleken wij altijd de weinigen met het stuur links en de geterroriseerde passagier rechts (“Djeezes, die auto’s komen hier recht op mij af!”).  Maar kijk, de afwezigen hebben ongelijk.  Ik ben altijd al fan geweest van het gestructureerde Londen, de taal en geweldige Britse uitspraken “cheers mate!”  maar nu ik de natuur van het land heb mogen ervaren ben ik verknocht.  “Je kan juist zien dat het niet regent!” riep ik mijn lief toe terwijl hij op booking.com dit huisje reserveerde voor ons.  Alsof hij er ooit iets aan zou kunnen doen dat het regent.  En heeft het geregend?  Minder dan in België alleszins.  Slechts één halve dag hadden we echt onze regenjas nodig.  Ik kon er mee leven.  Zeker als ik nu nogmaals naar de foto’s kijk en zie dat het echt een mooie reis was.  Kijk gerust eens mee anders?

De vakantiewoning kon niet meer in Engelse stijl zijn dan ik hem wou.  Elk detail, elk extra deurtje “Mind Your Head” , tot de theepot in de vitrinekast toe.

Een tuin vol bloemenpracht waar de kinderen eindeloos ontdekkingen deden en ze samen met de dieren in het middelpunt van de belangstelling stonden.

 Elke ochtend en avond mochten we de lammetjes een flesje gaan geven.  Too cute toch?

Op film klink ik toch echt wel dwaas vind ik.  In het echt misschien ook, wie zal het mij komen zeggen? 😉

Uiteraard stemden wij onze vakantie af op onze kinderen.  Haldon Forest Park is hiervoor perfect met een uitgestippelde Gruffalospotters-route.   De liefde voor het vreemde bosmonster was dan ook extreem aan het einde van de tocht.

In Cornwall bezochten we het Kasteel van Tintagel.  In een volgende blogpost kun je lezen waarom wij dit als koppel later nog eens op ons tweetjes gaan herdoen, maar het was alvast iets dat mij zal bijblijven.

De steile helling opklimmen wordt beloond met een wafel, zo zijn we wel.  Omkopen werkt meestal.

De natuur in Engeland heeft me verrast.  Dartmoor National Park is echt wel de moeite en ik vond  vijf dagen eigenlijk te kort om het te ontdekken.

 

Kilometers ver kijken, zonder één gebouw in het vizier, met wilde paarden en ongeïnteresseerde schapen die je de weg blokkeren.  Oostenrijk was drie jaar geleden mooi, maar dit was toch ook ècht wel de moeite.

en wij?  Wij waren versleten.

Net als zij soms.

Hun totjes zoals ze op deze foto staan, zo ken ik hen.

Hoe wij als koppel de reis ervoeren, daar schrijf ik later deze week wel nog eens over.  Jolly on now!