Neen, dat was niet zoals we hadden afgesproken.

Binnenkort sluiten we jou af, 2017.  Hoe ouder ik word, hoe vlugger de jaarwisselingen elkaar opvolgen.  En 2017, mag ik je zeggen hoe ik je ervaren heb? Voor ons was je lief.  Je spaarde ons van ziekte, werkloosheid en burn-out dit jaar.  Bedankt daarvoor.  Je bracht ons mooie momenten met ons gezin, met vrienden en familie.  Nieuwe uitdagingen, waarvoor dank, nogmaals.  Mag ik je ook vertellen hoe je onze naasten behandeld hebt?  Of ben je bang voor mijn antwoord?  Want het was ronduit gortig, 2017.  Voor teveel van mijn vrienden en familieleden.   Je was niet lief voor veel mensen rond ons, wat zeg ik, je was uitermate wreed.  Hun gezin, hun relaties, hun gezondheid.  Bij veel mensen die ik graag zie moest je op een smerige, laffe manier hakken en pakken.  De vele berichtjes van “Gaat het?” “We denken aan jullie”, kaartjes met innige deelneming, veel sterkte.  Ik kan ze niet meer op één hand tellen.  Neen 2017, dat hadden we niet afgesproken.  We spreken altijd af “dit jaar mag het een rustig jaar zijn” en nooit gebeurt dat.  Maar jij spande de kroon met je gemene trekken.  Toen relaties stuk liepen, gebroken gezinnen ontstonden.  Toen ziekte, ongeluk en depressie zich verspreidde.  Toen onschuldige mensen stierven en de begrafenissen zich maar blijven opvolgen.  Neen.  Je was niet lief, 2017.  Hoe goed het ook bij ons gaat, het ongeluk van de anderen straalt op ons af.  Ik probeer altijd een positief persoon te zijn maar jij 2017, jij bent het jaar geweest dat deze karaktertrek serieus op de proef heeft gesteld.  Strontjaar.