door Het zag er veelbelovend uit deze ochtend op mijn vrije dag. Ik moest mij niet douchen dus er was nog extra tijd. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar als ik ’s morgens ga lopen dan was ik mij niet eerst, dan strop ik vlug mijn loopkleren aan, een deotje hier en daar moet voldoen. Uiteraard ben ik altijd de eerste op, rond 6u40 druppelde de koffie al door de filter. Boy do I love the smell of fresh coffee in the morning. Ik krijg er de avond voordien soms al goesting in.
Om 7u15 gaan de wekkers van de kinderen af. Lees: om 7u15 mogen ze naar beneden komen, veelal liggen ze daarvoor wel al te vertellen in hun bed. Alles gaat vlot, Linus heeft een badje nodig maar Ilja eet wonder boven wonder vlug door. Zijn bijnaam is nochtans Captain Slow en die verdiende hij door talloze ochtenden te wentelen in de zetel terwijl hij zich in feite moet aankleden.
8u: iedereen is gewassen, heeft een volle maag en ik kan zelfs al beginnen met wat groentjes te snijden voor mijn lasagne van die middag. Ideaal, een beetje vooruitlopen op de feiten kan nooit kwaad denk ik.
Om 8u20 roep ik: “schoenentijd!”. De boekentassen staan netjes gevuld klaar aan de voordeur. (You can call me perfect mom for once). Maar dan moet er ergens iets misgelopen zijn. Tussen “tijd om groentjes te snijden” en “schoenentijd” hebben die twee rascals een klik in hun hoofd gemaakt. Ilja begint zich met vanalles bezig te houden, loopt heen en weer te zoeken naar zijn schoenen (terwijl die gewoon klaarstaan) en Linus weigert elke opdracht die ik hem geef uit te voeren. Het is uit met de luxe. Ik vraag hem om zijn jas aan te te trekken. “Neej”. Hoofdschuddend en met zijn armen gekruist staat hij in de hal tegen de muur. Ik ben van het principe geworden dat ik niet meer achter mijn kinderen aan loop als ze weigeren mee te werken. Ik negeer hem en doe zelf mijn jas en schoenen aan om naar de schoolpoort te vertrekken. Ilja zoekt zich te pletter naar een reservemuts aangezien hij de zijne -zoals zoveel dingen- op school liet liggen. De kleine broer staat nog altijd chagrijnig te gluren vanonder zijn wenkbrauwen. Ik open de voordeur en ga mee met Ilja naar de wagen. Terwijl ik naar buiten ga brokkelt het stoere schild af, zijn peuterstemmetje gilt: “neeeeeeeeeeeeeeehhh!!!!!!”
Ondertussen is het 8u30, Linus ligt de vloer te kussen, tranen, snot en kwijl: “mama, ik wil ook mee!” Ik vraag hem nog één keer om zijn jas aan te trekken. Hij leerde de techniek waarbij hij ze op de grond legt en dan over zijn hoofd gooit om ze aan te krijgen. Ik vermoed dat dit zowat het eerste is dat ze aanleren in de peuterklas. Jammergenoeg legde hij ze fout waardoor hij de jas ondersteboven aan had en de kap onder zijn poep bengelde.
8u35: we zitten allen in de wagen. Mijn ruit is bevroren en mijn raam aan de binnenkant is bedampt. Het duurt forever tegen dat ik iets deftig kan zien en we eindelijk kunnen vertrekken. Terwijl ik van de oprit draai voel ik mijn maag oplaaien. Ben ik de enige moeder die elke ochtend zo gestresseerd de baan op gaat?
Eén ding is zeker: het loopje achteraf was koud maar tegen dat ik thuiskwam was alle ochtendstress verdwenen.
Shout your heart out 
Dit is zo herkenbaar! Als ik de ochtendshift heb met de kids (dat is bv morgenochtend zo….stress!) dan moet ik om 8u met hen op school staan, wil ik zelf nog tijdig beginnen.
Captain slow is hier mevrouw slow, vergezeld van meneer tater. Ik kom er stapelzot van. Sinds gisterenmorgen geldt hier dat ze een halfuur krijgen om hun boterham op te eten en dat de bordjes daarna gewoon weg worden genomen. Klinkt erg, maar een halfuur voor een boterham, moet lukken, toch? Denk op mij morgen 😉
Ik wil je niet teleurstellen maar dat gaat nog wel een paar jaartjes duren 🙂 :).
Ik herinner me nog perfect de ochtend dat ik tegen een 3jarige Middelste riep dat hij zijn schoenen moest aandoen, net als jij. Alleen was er toen ’s nachts ingebroken en ze hadden die kleine zijn schoenen mee (+de bananen).
Nee lieselotte nee
Je bent niet de enige…
Zo herkenbaar, je bent zeker niet de enige 🙂
Neen, ge bent niet alleen!
Haha. Been there. Was eens om vijf uur op en kwam te laat op school. Je zou het niet geloven dat het kan. En gij preus lik veertig zeker terwijl daj je groentjes aant snijden was 😀
Exact ’t zelfde hier, bibi om 6u45 op de koffieknop duwen. Zij om 7u20 naar beneden, maar dat om 8u klaar zijn is vaak moeilijk. Neem 8u10 of zo. Hoe dan ook,’ schoenentijd! ‘ is hier een alarm op m’n mobieltje die afloopt. Dan weten de kinderen dat ze de jassen en mutsen moeten gaan aantrekken en ik nog vlug een warm zatje koffie kan binnenwerken. Maar chaos start dan ook vaak, drama over de soort koeken die mee zijn (al staat die boekentas daar al te blinken sinds ze wakker zijn), gekleed als een eskimo moet er echt nog eentje pipi doen, de oudste wil niet geholpen worden met de rits v haar jas maar toch lukt het niet, gesetteld in de auto ontbreekt dat fluohesje nog #drama,… School start 8u45, ligt op 1,5 km rijden, 9/10 keer betreden we de speelplaats bij bel nr1… (bespaar me nog de dag dat ze samen met de fiets naar school willen)
Het gebeurt nu nog dat ik mijn schoenen niet wil aantrekken ’s morgens…
Zie mij hier zitten, om 7u15 met een tas koffie. Alle tijd van de wereld, ’t grootste kind ligt ergens 50km verder in zijn bed te stinken, de twee nieuwe kinders trekken wonder boven wonder hun plan, smeren zelf boterhammen en vertrekken zélf op tijd. Vinden meestal hun jas. Vragen hooguit waar hun brooddoos is. Courage, meid – die luxe valt jou ook nog te beurt.
Wij moeten om goed te zijn al om 7u20 vertrekken, dus doe overal maar al een dik uur af bij ons. Daarnaast heb ik werkelijk nog nooit tijd gehad om al groentjes te snijden. Verder is het echter zoooo herkenbaar! Ik doe tegenwoordig gewoon het licht uit als ik doorwil, dan slaat de zoon toch in paniek en maakt dat hij mee op de trap staat. De dochter (20mnd) kan je nog net oppakken en zelfs tegenstribbelend vervoeren. 😁
Enorm herkenbaar! Alhoewel wij er maar eentje hebben kan de ochtend ook behoorlijk stresserend verlopen. En geen idee van waarom eigenlijk, want we leggen alles zoveel mogelijk ’s avonds al klaar.
Serieus, zijn er moeders die dit níet herkennen?
Die liegen! 🙂
Het ochtendritueel verloopt bij ons gelukkig veel rustiger en vlotter… wij staan om half 7 op en vertrekken om 7u. De mini-me’s hebben zich de dag daarvoor gedoucht en doen een kattewasje en ik douch mij terwijl zij eten.
Dagen dat Koen pas om 8u of zo in de brouwerij moet zijn, dan lukt dat nog redelijk. Elk een kind 🙂 Op dagen dat ik er alleen voor sta tijdens de ochtendspits, zit ik ook meestal met een knoop in de maag in de auto naar het werk. Net zoals veel ouders, zeker?