Drie…en de reste…

Bij thuiskomst van de schoolpoort aanschouw ik the damage.  Twee fluohesjes, twee mutsen en een weeshandschoen slingeren in de hal tussen wat stofnetten.  De uittocht was weer met veel zwier en zwaai.  Er staan twee overvolle manden geplooide was die maar eens naar boven moeten geraken en de living ziet eruit als een ontploft speelgoedkeukentje.  Kortom: alles lijkt weer als voorheen.  Alleen…’s avonds ben ik fit vrouw en ’s morgens moet ik mezelf uit mijn bed pellen.  Mentaal sta ik scherp maar mijn lichaam is nog niet in de juiste groove en dat mag stilaan gaan veranderen want ik hou ervan om een ochtendmens te zijn.  It’s my thing!  De meeste plannen worden normaal gemaakt bij mijn eerste drie kaffietjes.  Ik ben het niet gewoon om de hele voormiddag eigenaardige spasmes te verrichten met mijn wenkbrauwen om mijn ogen minder moe te doen voelen.  Ik hou ervan om ’s avonds tegelijk met mijn boek ook de dag dicht te klappen.  Er is een halve maand weggehapt terwijl we op reis waren en het was fantastisch, maar het feit dat we nu ergens in het laatste deel van maart zijn zorgt ervoor dat ik “uit mijn smete” ben.  Drie kaffietjes.   Het komt allemaal goed.  Maar eerst drie kaffietjes.