It’s monday, I’m in love

Bij het uitladen van de vaatwasser stop ik het laatste restje weekend in de schuif.  Met de propere barbecue-tang in mijn hand besef ik dat het weekend me leeggezogen heeft.  Toch zou ik het niet anders willen.  Op maandag besef ik hoeveel ik van zondag hou.  De ijslepel in besteklade verraadt dat de zon ons deugd deed.   Op de tafel zie ik Ilja’s verjaardagscadeautje van zijn peter.  Ik viel ook in de prijzen.  Als het nieuwe boek dat ik kreeg zo goed is als het vorige dat hij me gaf, dan ben ik weer vertrokken voor een periode van ultiem leesplezier.

De kwetterende kinderen breng ik naar de schoolpoort.  Ik maak er een gewoonte van om iets verder te parkeren en het laatste restje te voet te doen.  Niet alleen vertellen ze me veel meer, ze zijn nog even in de buitenlucht en ik kan zelf de temperatuur van de dag inschatten.  De volumeknop bij Linus staat veel te hoog, ik probeer hem te temperen maar het lukt me niet.  De kranen die het marktplein herinrichten rijden aan en af, het is een hemels schouwspel voor hem en hij probeert hun geluid te overstemmen.  Kun je enthousiasme eigenlijk ooit kwalijk nemen?

Op Vaderdag slaagde ik er min of meer in om de rakkers stil te krijgen terwijl ze van de trap slopen met hun cadeautjes.  Bij het klaarzetten van het verrassingsontbijt kon ik het niet laten om de hele tijd te gniffelen.  Een driejarige die de hele tijd enthousiast fluistert blijkt super-grappig, zeker als je weet dat hij het bijna nooit doet.  Hun afwachtende gezichtjes zijn het mooiste cadeau voor mij.  De knuffels en de versjes zijn dat voor hem.

Ik scrol door mijn foto’s en besef dat het weekend open en dicht ging.

Het Vaderdagbezoek bij mijn schoonvader en de nieuwe puppy.

Pyjamaselfies waar ik niet aan te pas kom door een bende Vitaminis-knuffels.

Een Podcast-and-walk-avondeditie in het zonnetje.  Blote benen met wandelschoenen….het blijft een gek zicht maar achteraf was ik toch blij dat ik de 5 km niet op mijn slippers had afgelegd.

Ik whatsapp een filmpje door naar mijn collega’s bij Gezinsbond.  We zijn wild op zoek naar een alternatief voor de milieuvervuilende ballonwedstrijd.  “Een rupsenrace is alleszins biologisch afbreekbaar” grappen ze terug.  Een waardig alternatief voor de wedstrijd waarbij kinderen op een later tijdstip hun prijs moeten komen ophalen is altijd welkom!

Ik doe enkele boodschappen (Amerikanen noemen dit zo mooi: “to run errands”) alvorens ik naar huis ga om de wasmachine op te zetten.  De barbecuegeur in het washok overheerst nog even het feit dat de week terug begonnen is.  Have a good one!