Nowadays

Vergeleken met het tempo waarop ik de voorbije weken geblogd heb lijkt anderhalve week blogstilte wel een eeuwigheid. Althans in mijn ogen. Jullie zal het wel niet opgevallen zijn met die 40 dagen blogchallenge. Nochtans was ik een bezig bijtje de voorbije weken. Bezig en ook weer niet echt. Het was doorwerken maar ook serieus low power mode.

Dinsdag

Het lief verjaarde. Met zijn 37 jaar nog altijd handsome as hell. ’s Avonds organiseerde ik een datenight waarop ik zijn favoriete kostje kookte uiteraard vergezeld van een aperitiefje. Om het wat fancy te maken aten we in de living. Meestal smijten we een bord op de keukentafel maar het moet niet altijd “meestal” zijn. Een ècht servetje op je bord in plaats van achter een keukenrol te lopen die van de tafel rolt, ook best wel een kleine extraatje dat. Na het eten kwam Tiny langs om hem van een uitgebreide massage te voorzien. Ik hield me op de achtergrond met de iPad en Plan Coeur op Netflix (aanrader!)

Woensdag

Another day at the office. Of misschien ook niet. Ik had een lange shift van 9u30 tot 20u en alles wat kon mislopen deed dat ook plichtsbewust. Om maar een voorbeeldje te geven: een kapotte kookplaat op het moment dat je net een middagmaal voor 15 personen moet klaarmaken. Ik zal er niet over uitweiden, het is allang gepasseerd en we hebben geen honger geleden. Omdenken for the win!

Donderdag

Deze uitspraak: “We moeten nog eens op weekend gaan”. Mijn ortho-vriendinnen en ik – al twee jaar aan een stuk. Maar het was eindelijk gelukt. Dankzij de sociale sector en onze recupdagen kon iedereen midden in de week twee dagen naar zee komen voor een vriendinnen-uitje. Het was duidelijk een editie waarin veel keerpunten in ons leven werden besproken maar ik kan met mijn hand op mijn hart zeggen: deze vriendinnen zijn speciaal. Ons diploma orthopedagogie bracht ons samen, er groeide een onbetaalbare vriendschap uit die we al tien jaar onderhouden. We lopen elkaars’ deur niet plat maar zouden het wel doen indien nodig. Enkele beelden spreken voor zich.

• 

Ik ben ook sinds vorige week weer beginnen lopen. Half januari was ik ineens stilgevallen en koos ik er telkens voor om te gaan wandelen in de plaats. Op vrijdagochtend hadden we dan ook een looptochtje op het strand. En ècht, ZALIG.

Zaterdag

Op zaterdag rommelden we wat in huis. ’s Avonds was er een verjaardagsfeestje gepland voor mijn lief. Low profile, pintjes en wat hapjes. Een stukje pizza en veel gebabbel. De simpelste feestjes zijn de tofste vind ik.

Zondag

Schoolfeestdag. We waren er vorig jaar niet bij wegens de reis naar New York maar deze keer dubbel paraat uiteraard! Ik gaf mezelf extra moederpunten omdat ik de gedachten van de kleuter kon verzetten met een stickerboekje.

Toch is dat in feite niet zo evident hé. Die kleine mannen moeten daar op een podium staan dansen voor een eivolle zaal. Ik zou zelf helemaal niet samenhouden, laat staan dat zij het zomaar even gaan doen.

Maandag

Ik organiseerde een teamdag voor mijn collega’s. Een bezoek aan een andere voorziening gaf ons wat nieuwe inzichten. In de namiddag trokken we naar XINIX in Varsenare. Daar werden we ondergedompeld in de leefwereld van blinden en slechtzienden. Na deze educatieve middag trokken we nog naar een escaperoom in Beselare waar we op enkele minuten na niet konden ontsnappen. Nadat we afsloten met een etentje kroop ik deadbeat in bed.

Hebben jullie nog toffe ideeën voor een teamdag?