door Geërgerd: De laatste weken krijg ik regelmatig commentaar op mijn figuur. Vooral de boodschap: “Jij blijft maar vermageren” komt menigmaal voor. Ik weet dat veel mensen hier opgetogen mee zouden zijn, maar bij mij komt het bizar over omdat het simpelweg geen waar is! Ik ben in de laatste twee jaar zelfs vier kilo zwaarder geworden. Ook al bedoelen veel mensen het goed, ik ben er precies niet door geflatteerd. Ik werd zelfs al “pannenlat” genoemd, dat aanzie ik eigenlijk als een belediging.
Getwijfeld : Er zijn wel al periodes geweest waarin ik in de knoop lag met mezelf. Ze komen en ze gaan. Veelal door wat introspectie en voldoende beweging. De voorbije weken stonden in het teken van: “twijfelen aan de keuze die ik heb gemaakt om mijn schaarse vrije tijd op te offeren aan mijn studie”. Het gaat met ups en downs en ik zou er (NOG) een volledige blogpost over kunnen schrijven maar daar ga ik niemand mee vervelen. Laat ons zeggen dat het er niet altijd even fris aan toe gaat in mijn aarzelende kop de laatste dagen. Tegelijk zijn het ook #firstworldproblems wat me dan opnieuw aan het twijfelen doet slaan, want ik kan verder studeren terwijl er zoveel mensen zijn die het niet kunnen!
Gesnoept: My homeboy Sint-Maarten is geweest maar onze kinderen eten van twee walletjes want ook Sinterklaas komt voor hen (dat komt ervan als je grootouders hebt in verschillende delen van West-Vlaanderen). Dat betekent vooral: dubbel snoepgoed voor ons want als onze zonen in bed zitten trekken wij uiteraard de zak pikkenikken open. Ik smolt de sint-chocolade reeds in een chocomousse to die for, zo moet ik binnenkort niet nóg een nacht optjoolen met een geconstipeerde kleuter. We leren het niet!
Geholpen: mijn sister-from-another-mister kwam langs met een voedselpakket om de blokperiode door te komen. Zo lief! Ook mijn ouders boden hulp aan door de kinderen vandaag op te vangen in de namiddag zodat ik kon verder werken. Ze werden netjes gewassen, in pyjama en met een volle maag teruggeleverd. Hoe chique is dat niet?
Geapplaudisseerd: voor een aantal mensen rondom me. Mijn broer gaat het land rond om zijn nieuwe boek te promoten tijdens lezingen en interviews. Zo kwam hij het voorbije weekend naar de bibliotheek in Poperinge en combineerden we dat met een fotoshoot van ons (kern)gezin. Kelly kwam langs en we troffen het met het weer: een prachtige herfstdag zonder regen. Het resultaat is noemenswaardig prachtig. Zo heb ik ineens ook een mooie foto van mijn ouders.
Voor Josie heb ik geapplaudisseerd want ook zij schreef een boek. Go Run! ligt sinds enkele weken in de winkel èn op mijn salontafel. Het is een lijvig boek met een plezierige vormgeving en Miss Josefien straalde op de boekvoorstelling!
Geërfd: mijn mama deed me de verlovingsring van mijn overleden grootmoeder cadeau. De ring paste me niet en hij was door de jaren wat fragiel geworden. Bij de juwelier liet ik hem omvormen tot een hangertje en kocht ik een halsketting voor erbij. Voor het eerst een “echt” juweel mèt emotionele waarde!
Gefotografeerd: De herfst is volgens mij echt een fenomenale periode om van de zon in al zijn facetten te genieten.
Shout your heart out 
Zo raar dat mensen denken dat je vermagerd bent terwijl dat niet zo is. Nu, ik ben sowieso redelijk allergisch aan dergelijke opmerkingen, dus ik snap je frustratie helemaal! Succes met het studeren! En idd, wat een prachtige foto’s!
Wat een prachtige foto’s! Laat de rest maar even zijn wat het is, dat gelukje nemen ze jou alvast niet meer af 😉
Irritant, die opmerkingen over je gewicht! Heb ook iemand in mijn omgeving die dat elke keer zegt terwijl dat ook niet waar is. Ook goed bedoeld maar eerder uit bezorgdheid en dat wekt dan ook op mijn zenuwen want ja, ik eet genoeg.
En wauw, die foto’s ❤
Ooit heeft een collega (met de figuur van een tank uit de eerste wereldoorlog) mijn vrouw een pannenlat genoemd – ze heeft dit geen tweede keer gedaan na de tegenreactie die ze van me kreeg (of net niet kreeg, twee weken heb ik haar straal genegeerd). Jaloerse trienen zijn het, zeg dat Pannenkoek het gezegd heeft.
Ik baal van de herfst en de winter, maar kijk heel graag naar foto’s zoals die hierboven én naar een stralende Josie met haar boek en de strontverliefde jongeman op de voorgrond, met pint in zijn hand :).
Toen ik 13 kilo was afgevallen merkte niemand het op. Ik kreeg welgeteld 1 ‘compliment’. Dat ik vaker een broek moest dragen want dat mij goed stond. Dat ik eindelijk terug in een broek paste was het dus eigenlijk … Om maar te zeggen: ik begrijp wat je bedoelt.
Laat ons gewoon focussen op de mooie zon :p
Na “gij zoudt ook beter wat op de kilookes letten” is “pannenlat” ook voor mij nogal een serieuze belediging (al ben ik dat zelf nooit geweest, maar zo noemden we een leerkracht in ’t middelbaar). Op foto’s lijkt het inderdaad of je bent afgevallen, toch in je gezicht, en dat is het eerste dat mensen zien natuurlijk. Laat ze he, en anders gooi je zelf maar een opmerking terug over hun al dan niet bestaande lijn :p
Die foto van je ouders is prachtig!
oh die zonsondergangen zijn prachtig gefotografeerd. En familieportretten van Kelly zijn altijd goed eh