To choose or not to choose…

De laatste vijftien jaar wordt ons leven gekenmerkt door het feit dat we in alles gigantisch veel opties hebben.  Ik ben een hele vlotte beslisser, ik twijfel bitter weinig als het niet over grotere thema’s gaat.  Toch merk ik een verschil deze week.  In het appartement waar we verblijven is geen wifi.  We downloadden voor vertrek een drietal series voor ons en enkele films voor de kinderen.  De luttele momenten dat we in ons appartementje zijn kijken de kinderen wel eens naar één van de films op de iPad.  Ik was het compleet vergeten, maar het is alom gekend: kinderen lijken het helemaal niet erg te vinden om drie dagen op rij naar dezelfde film te kijken.  Ze lippen de woorden van “Hotel Transsylvanië” mee en lachen telkens om dezelfde grappen.  Over en over en over.  Er is enkel analoge televisie en voor het slapengaan kijken ze wel eens naar Ketnet, iets wat ze thuis nooit doen, want scrollen door Netflix en YouTube is veel amusanter volgens hen. 

Ook voor mezelf merk ik een bepaalde innerlijke rust door de beperking in keuzes: lees ik het ingepakte non-fictie-boek of lees ik mijn roman als de kinderen in bed zitten?  Blader ik door een tijdschriftje of ga ik even aan deze blogpost schrijven?  Wat wil ik nu echt?  Ik kan me veel vlotter laten leiden door mijn gevoel.  Hoewel ik in dagdagelijkse situaties geen probleem heb om vlug een keuze te maken, kan ik thuis evengoed verlamd geraken als ik moet beslissen wat ik in mijn vrije uur/uurtjes ga doen.  Lezen, wandelen, Netflix, VRTnu, VTMgo, bloggen, joggen, podcasts luisteren?  So little time, so much to do!  En uiteraard kan ik een halve week vakantie niet vergelijken met een werkweek maar in een gelimiteerde setting lukt het echter veel gemakkelijker, er is geen eindeloze feed aan blogs op de laptop om door te scrollen.  Er liggen geen zes boeken te lonken op Goodreads of op de vensterbank.  Thuis zou ik in vrije momenten eens doorklikken in nieuwsbrieven waarbij ik linkjes naar nieuwe boeken, podcasts of artikels opsla in Evernote: nóg eens meer opties die ik hier niet aangeboden krijg!  Aan zee is ook kiezen waar je gaat joggen niet moeilijk: je gaat aan het water naar links richting De Panne, of je gaat naar rechts richting Knokke.  Ik merk dat mijn natuurlijke reflex is om automatisch eerst naar rechts te gaan, ook al ben ik een linksepoot. 

Toch kijk ik wel eens op mijn smartphone, en volg ik sommige groepschats in Whatsapp met een half oog mee.  Ik probeer ook hier en daar wat foto’s te nemen om te gebruiken op mijn blog of Instagram, maar het moet niet allemaal meteen gebeuren.  Met de komst van de smartphone en free wifi overal is het best wel een uitdaging om me niet te laten overspoelen door alle opties.  Er bestaan honderden artikels over die ik allemaal las (ahja, opgeslaan in Evernote hé) maar ik moest het eerst gedwongen gewaar worden: minder keuzemogelijkheden bieden echt wel meer innerlijke rust. 

Uiteraard schreef ik deze blogpost niet nu maar deze ochtend toen ik nog lekker rustig aan het chillen was in het appartementje aan zee waar we de laatste vier dagen verbleven.