Days of our lockdown life #3

Zaterdag 9 mei

Mondmaskers koken is één van mijn bezigheden op een vrije dag. Ik draag ze al een tijdje op het werk. Helaas is zelfs tijdens zo’n eenvoudige activiteit alweer duidelijk gebleken dat ik een bad housewife ben èn dat ik bitter weinig iets met wit draag! Komt daarbij dat je zo’n mondmasker dat in rood-witte vlekken is maar moeilijk kan wegmoffelen onder je trui. Nah, whatever.

• 

• 

Zondag 10 mei

Moederdag was werkendag voor mij. En dezelfde dag besefte ik dat ik mijn kinderen bijna niet meer kan dragen zonder mijn rug te breken.

• 

• 

Dinsdag 12 mei

Na een eerder vermoeiende dag met de kinderen thuis kon ik in mijn zetel ploffen, “Working Moms” bingen, de echtgenoot was net vertrokken om aan zijn nachtdienst te beginnen. Zit ik daar rustig met mijn tv-bakje en mijn sarzeke over mij, passeert er een koe op het veld aan de overkant van de straat. Het beestje was ochère helemaal gedesoriënteerd aan het rondstaren. Ik dacht erover na om haar op mijn oprit te lokken maar aangezien ik geen koe-lok-skills bezit heb ik het maar gelaten. We wonen pal tussen de boerderijen dus de filou kon van elke kant zijn gekomen. Al vlug stroomden de hulpdiensten aka de baasjes toe om het dier terug naar de stal te jagen. #onlyinthewesthoek.

Donderdag 14 mei

In mijn kopje was het minder evident deze week. Vooral de maatregelen die getroffen werden op school hakten er wat in. Toen ik de kinderen naar de noodopvang bracht zag ik een speelplaats met nadars, linten, pijlen. Kinderen die veel te ver van elkaar zaten om hun boterhammetjes op te eten. Toch kon ik gemakkelijker dan ooit omdenken. Misschien hebben al die vreemde omstandigheden ervoor gezorgd dat ik me minder vlug laat slieren in negatieve gedachten. Althans ik merk toch een verschil met de beginweken van de lockdown.

Vrijdag 15 mei

De carwash is weer open! Ik geef lichtjes schaamtelijk toe dat ik te lui ben om mijn auto zelf te wassen. Ik ben er ook bar slecht in: strepen en vale vlekken voor duust. Meestal rijden we zelfs binnen in de carwash maar deze keer was de wachtrij te lang uiteraard. Gelukkig is de echtgenoot nog preciezer dan ik en konden we weer blinkend doorrijden.

Dagelijks tjool ik buiten met mijn kinderen. Ilja is moeilijker te motiveren, maar hij geeft achteraf altijd zijn ongelijk toe. Of hij toont het door zottecontent van een berg te rollen brullend “beste wandeling ooit!!“

Zaterdag 16 mei

Op “Later als ik groot ben” leerde Ilja iets over chirurgen. De oog-hand-coördinatie en zijn fijne motoriek werden meteen op de proef gesteld bij de oefening die daar werd voorgesteld.

Zondag 17 mei

Net zoals een wandeling alleen is ook een ritje met de scooter een aangename manier om de gedachten even te verzetten. Zoeven tussen de velden en halt houden aan mijn favoriete plekjes in de buurt…

Oe ist in jullie bubbel?