door Ik herinner me nog goed het lusteloze gevoel van toen ik eens vier dagen met Ilja in het ziekenhuis zat. Hij was 6 maanden en hield zich vooral bezig met zwaaien met zijn armen, bijten in het infuus dat ze hem hadden aangelegd en charmant glimlachen naar iedereen die boven hem hing. Ikzelf kon me niet focussen op een boek of op een tijdschrift, laat staan dat ik iets kon neerschrijven. Het was een verloren gevoel, verloren dagen en toen we thuiskwamen was mijn huid geel. Het leven denderde voort. Er zijn gelukkig geen ziekenhuisopnames meer geweest maar dat lusteloze gevoel heb ik ook nooit meer ervaren. De vrije tijd is er alsmaar schaarser op geworden. Als ik al eens een vrije middag had was er voornamelijk keuzestress. “Wat ga ik eerst doen?”. In huidige quarantainetijd zit er ook een bepaalde hoeveelheid stress onderhuids te prikken. Er is niet dat opgejaagde gevoel dat ik wel eens heb als ik teveel aan mijn hoofd heb. Eerder een sluimerende ruis op de achtergrond. Alsof je ergens in de verte muziek hoort spelen maar je niet honderd procent zeker kan lokaliseren waar de radio staat. Het lukt wonderbaarlijk goed om mijn kinderen bezig te houden en ik blijf het volhouden om hen les te geven. Toch ben ik elke avond doodop. De koek is momenteel niet goed verdeeld. Mijn inbox stroomt vol met goedbedoelde adviezen om onze tijd samen productief door te komen maar ik doe zelfs de moeite niet meer om die mails nog te lezen. Er stromen spelletjes van de Chiro, karate-oefeningen, opdrachten voor De Techniekacademie binnen. Daarnaast worden we overstelpt met schoolmails waarbij de kinderen gevraagd worden om te skypen met de leerkrachten, op Facebook post de turnleerkracht vrolijk lachend elke dag video’s van turnoefeningen. Ik ben dankbaar voor de hulp en ik installeer apps voor zot de laatste dagen. Maar iedere keer als ik een kleuterpuzzelstukje help zoeken of een wiskunde-oefening met mijn rekenmachine verbeter (shhttt) brokkelt er een stukje van mijn koekje af. Er is weinig tijd om er van te proeven, ik weet zelfs niet echt hoe het smaakt. Kijken naar YouTube-filmpjes van mensen die hun kamer declutteren kalmeert me. Onderwijl schrok ik het laatste deeltje van mijn koekje binnen, niet mindful maar mind-full.
Shout your heart out 
Met schoolgaande kinderen is het allemaal toch wel extra zwaar!
Toch maar oppassen of je gaat eronderdoor. Je krijgt signalen; negeer ze niet.
Ik heb al een massageke geboekt bij Martine!!
Goed begin!
’t is nu wel te hopen dat ze anderhalve meter afstand houdt hierbij!
Volg je eigen koers met de kinderen. Ze lopen geen achterstand op die ze als dit alles voorbij is niet snel zullen inlopen. Uitzonderingen daargelaten. Ze kunnen ook belangrijke andere dingen leren zoals goed voor jezelf zorgen en grenzen aangeven. Toitoi daar
O, wat herkenbaar. Ik heb het de laatste dagen echt heel moeilijk gehad. EXTREEM moe, maar ook: alle dagen die op elkaar lijken. Het uitzichtloze. Onderprikkeld en tegelijkertijd overvraagd.
Veel liefs en een lading nieuwe koekjes gewenst!
sterkte nog daar. we moeten nog even, maar hopelijk komt er snel licht aan de tunnel!
Herkenbaar… Ik maak er ook het beste van en dat lukt meestal wel, het goede weer zit er zeker ook voor iets tussen in mijn geval! Maar af en toe slaan mijn stoppen ook eens serieus door. Ik probeer me dan even af te zonderen op toilet of in de badkamer… Emil laat mij daar dan wel met rust, ik denk dat hij mij intussen al goed genoeg kent 😉 Het komt wel goed, we moeten nog even doorbijten. X
Zo herkenbaar, ik ben de ganse dag bezig met de kinderen of met m’n werkmails (want ook al zit ik thuis in werkloosheid, er wordt toch verwacht dat ik de mails bijhoud), en ’s avonds heb ik het gevoel dat ik niets voor mezelf heb gedaan, wat ook belangrijk is, zelfs het sporten komt er bijna niet meer van, uitgezonderd van de wandelingen met het gezin, wat uiteraard ook fijn is.
De juffen doen het hier ook super, en ook de turnjuf stuurt elke dag filmpjes, idem voor de voetbaltrainers die wekelijks oefeningen sturen en hier ook massa’s mails met allerhande apps en extra tips voor tijdverdrijf MAAR deze week hebben we beslist om hiermee te stoppen. De jongens spelen veel buiten & wandelen dagelijks (beweging), knutselen met wat ze vinden (creativiteit), luieren ook vaak en dat is OK. Het is nog lang, we moeten er echt voor zorgen dat we er niet massaal aan onderdoor gaan.
Dus veel sterkte en zorg vooral ook voor jezelf!! Af en toe alleen een wandeling doet wonderen, de kinderen laten luieren en zelf een boek lezen, het zijn kleine dingen maar het helpt hoop ik.
Veel liefst en take care!!
Filmpjes van declutterende mensen? WAAR? Ik heb dat precies ook nodig.