door Mijn kinderen houden zich deze voormiddag wonderbaarlijk goed bezig. Dit is de derde blogpost die ik schrijf deze ochtend. De andere twee wentelen ergens in draft. Als er één ding duidelijk is geworden in de laatste weken is het wel het feit dat ik schrijvend vanalles verwerk. Er is een klein lichtpuntje aan het einde van deze corona-tunnel. In mijn eerste post vanmorgen beschreef ik mijn eerste gedachten toen we gisterenavond hoorden dat de scholen binnenkort weer heropenen. Ik voelde letterlijk een last van mijn schouders glijden. Als ik mezelf had opgenomen dan was daar zeker en vast verschillende keren “haaah!!!” op te horen. Pas toen werd bevestigd dat er een einde aan zit te komen besefte ik hoe zwaar het was geweest de voorbije weken. We zijn er zonder veel kleerscheuren doorgekomen en ik vermoed dat dit ook wel te maken heeft met het feit dat het telkens verlengd werd. Ook het goeie weer was een heel belangrijke factor. Maar hadden ze mij op 13 maart gezegd dat het 11 weken ging duren, dan ging dit veel moeilijker te slikken zijn.
De tweede blogpost ging over het feit dat ik in mijn Feedly binnenkort volgende blogtitels voorspel: “Zoveel lessen die ik uit de lockdown heb getrokken” of “Wat ik meeneem na de lockdown”. Don’t worry, als jij zo’n blogpost schrijft, dan kom ik hem met veel plezier lezen! Ik schreef vanmorgen dat ik daar eigenlijk nog niets aan had toe te voegen. Ik verwacht logjes vol reflecties. Over hoe mensen het anders gaan aanpakken in de toekomst, misschien hebben sommigen echt goeie inzichten gekregen. Ik besef dat de lockdown nog niet voorbij is en dat het leven voorgoed verandert, maar die kinderen terug in de klas, dat is voor mij de grootste opluchting en ik vermoed dat ik niet alleen ben. Hier ben ik voornamelijk bezig geweest met de weken door te scharten. Een echt inzicht over wat ik geleerd heb kan ik niet benoemen al was een quotiënt trekken en wanneer je welke hoofdletters gebruikt in de taal wel interessant om op te frissen. (Met dank aan de preteaching in het derde leerjaar.) De dagen gingen open en toe. Met vallen en opstaan. Met mental breakdowns maar ook met evenveel liefdevolle blikken naar mijn kinderen. Ik denk dat velen vooral de drukte in hun agenda onder de loep gaan nemen. Wie van een bomvolle weekendagenda naar twee lege dagen over ging zal in het begin wel gezweet hebben. Velen missen waarschijnlijk sociale interacties en hun collega’s. Uiteraard is mijn situatie lichtjes anders. Zo ben ik nooit gestopt met werken. Ik ging niet van een eivolle kantoortuin naar telewerken. Ik werd niet van de ene op de andere dag op technische werkloosheid gezet. De sociale interacties die ik anders op het werk had bleef ik behouden, mits hier en daar serieuze aanpassingen, mondmasker inclusief. Omdat we sinds eind februari alletwee in een flexibel uurrooster werken werden de sociale evenementen tijdens het weekend sowieso nog strenger bewaakt dan daarvoor. Een jaardoel in mijn 19 for 19 was “minstens één dag in het weekend blanco houden”. In 2020 gaat het jaarthema over “Less Is More” waar de blanco weekenddagen perfect bij aansluiten. Bij The Minimalists hoorde ik de prachtige uitspraak: “Uncalendering my life“. Onbestaand in het Engels en dat benoemen ze daar ook maar ik noteerde het in mijn bullet journal omdat het me aansprak, omdat ik het al maanden aan het doen ben, stoppen met volproppen. Ons leven is dit jaar al vol genoeg zonder dat we er nog eens extra aan gaan toevoegen. Het is voldoende waardevol en ik hou van rust op mijn rustdagen. Voor mij geen zeven afspraken die ik netjes achter elkaar in plan. “Neen” zeggen was nooit eerder zo gemakkelijk. Met onze flexibele uurroosters is het sowieso niet evident om het hele weekend vol te stampen. Tijdens de 11 weken met onze kinderen thuis zijn we twee volledige weekends samen thuis geweest. De andere 9 moest één van ons altijd minstens één dag van het weekend werken (of slapen na een nachtdienst). Na de zomervakantie zal er meer ritme in ons weekendschema komen maar ik denk dat ik er geen tekening moet bij maken. I love it blanco.
Dus deze derde blogpost is er ééntje waarin ik schrijf over mijn blijheid dat er toch wat einde in zicht is. Eéntje waarin ik bitter weinig diepgaande reflecties maak. Misschien moet ik daar in een vierde post eens langer over nadenken. Of misschien is het genoeg geweest voor vandaag 😉
Shout your heart out 
Enough is enough denk ik. En zou dieper gaan überhaupt iets toevoegen dat de less is more toets doorstaat denk ik dan?
Onze agenda zat nooit vol en dus zal dat alvast niet veranderen na de lockdown. Persoonlijk denk ik dat mijn lochdowngedrag sterk leek op mijn gedrag ervoor met uitzondering van de (altijd met mate) sociale contacten en de bijhorende “knuffels”. Dat pik ik terug op zodra het kan.
Maar voor de rest denk ik dat corona niets aan ons leven zal veranderd hebben.
Ik probeerde voordien al een dag vrij te houden in het weekend, dat was toen broodnodig. Maar ook na dat hele hetze ga ik daaraan vasthouden, zeker weten! Anders krijg ik mijn batterijen niet opgeladen.
Onze agenda zat zelden vol, ik doe al jaren aan less is more. Maar dan nog vond ik het vaak te veel. Dat er nu geen hatelijke feesten zijn bij de schoonfamilie waar we op een stoel moeten zitten van 11u tot 20u… de opluchting. Jammer genoeg blijft dat niet duren. Voorlopig nog wel even, wegens volle bubbel (alginder, niet bij ons) en risicogroepen. Ha!
Oh, zo herkenbaar wat je zegt! Doe geforceerde familiefeesten mis ik echt niet!
Onze agenda zat/zit nooit vol. Ik zeg heel gemakkelijk nee en voel me daar ook absoluut niet schuldig over. Wij hebben ook totaal geen druk sociaal leven. Ik mis het ook niet.
Die… Uiteraard. Ik ben niet goed wakker…
Ik heb veel lessen getrokken uit de tegenslagen die ik tussen 2016-2018 te verwerken kreeg. Ik had die corona dus ook niet nodig om ‘wakker te worden’ of te reflecteren. Dat doe ik sowieso al op geregelde basis. Hier was het vooral spartelen, op veerkracht teren en erdoor komen. Top als mensen hier idd iets uit geleerd hebben dat ze meenemen. Of de tijd van hun leven gehad hebben in lockdown, maar ik ben vooral blij dat die maatregelen stap voor stap minder zwaar worden (en ik heb dan geen kinderen) en dat ik hopelijk rond juni mijn sociaal leven weet kan oppikken. Er zijn wel dingen waarvan ik hoop dat ze algemeen meegenomen worden. Ik mocht al 1 dag per week thuiswerken, maar eigenlijk zie ik het nut niet in van met z’n allen naar dat kantoor te snellen. Af en toe je team zien is leuk. Maar dat kan even goed op verschillende momenten door de dag, waardoor het fileprobleem al een stuk zal afnemen. Maar dat zijn dus net de dingen waarvan ik vrees dat ze vergeten zullen worden 😊. Ik snap trouwens heel goed dat je blij bent dat de scholen weer opengaan.
Ik heb het echt moeten leren, dat ‘neen’ zeggen. Het gaat steeds beter. Soms slaat het tegen, meestal valt het in mijn voordeel uit.
Logjes vol reflecties na de lockdown? Dan toch enkel van zij die voordien schier nooit zichzelf dan wel hun leven bespiegelden, peins ik. Wie dat pas heeft leren doen tijdens de lockdown, mag zich gerust superficieel noemen. Hij/zij raast aan het leven voorbij. Zo verdomde jammer.
Awel Lieze, ik ben blij om te lezen dat je blij bent! Maakt mij ook blij jong 🙂
Ik verwacht mij ook aan allerlei ‘ik heb geleerd dat…’ blogposts 😉 Geen probleem maar van mij gaan ze dus ook niet komen. Ik heb effectief wel dingen geleerd maar ik ga ze niet op mijn blog zwieren. Ik zal er zelf wel mee aan de slag gaan… En ik praat er dan liever eens ‘face to face’ over.
Als ’t weer mag, gaan we dan nog eens afspreken hé!
X
Fijn geschreven logje. Ik denk niet dat ik een ik-heb-geleerd-log ga schrijven. Het enige wat ik gemist heb is het wekelijks bezoek van kinderen en kleinkindjes.
Ik was ook al een strever van zo leeg mogelijke weekends, zoveel mogelijk tijd met enkel mijn gezin. Ha, ik heb dus genoten van de lockdown en nu alles meer mag, ben ik nog maar heel weinig uit mijn bubbel aan het komen. ik heb dus vooral geleerd hoe die lockdown op mijn lijf geschreven was (zeker als ik geen thuiswerk met schoolwerk en kinderentertainment moet combineren)
Die tekening is er wel boenk op. De lockdown is nog niet goed en wel gepasseerd of ik heb al weer toegegeven aan een vriendin die niet dan en dan wil afspreken, maar enkel dan wanneer ik eigenlijk al een veel te drukke week heb. Soms he!!