door Ik denk dat ik in de eerste lockdown wel enkele posts heb geschreven met eenzelfde titel, ik ben eerlijk gezegd te lui om het te gaan opzoeken. Het was lichtjes anders toen, de kinderen zaten ook die hele periode thuis, nu kunnen ze na de herfstvakantie gewoon weer naar school, tenzij ook dàt weer verandert. Er werd veel gewandeld, schoolwerk gedaan thuis, educatieve programma’s gekeken. Voor deze periode probeer ik voor mezelf ook wat plannen te maken om mijn thuistijd in te vullen. Op mijn vrije dag kon je mij vroeger wel eens zien windowshoppen in de winkelstraat en snuisteren in prutswinkels. Met de mondmaskers en de vele stinkende alcoholgels aan elke deur was de meeste fun er al vanaf tenzij het om plantjes ging. Mijn urban jungle is momenteel op punt maar er bestaat in mijn wereld niet zoiets als “planten minimaliseren”, dus wie een stekje heeft van een plantje, smijt maar binnen (of zet maar aan de voordeur). Ik geloof er zelfs in dat planten gelukkiger zijn als ze meer aandacht krijgen en nu we collectief binnen blijven durf ik wel eens meer te praten tegen hen. Babypannenkoekplantjes worden aangemoedigd om goed door te zetten, bruine blaadjes worden met veel liefde verwijderd en ik zit regelmatig in de aarde te voelen of ze niet te nat of droog staan. Klink ik nu koekoek? Kan zijn.
Ik ben weer meer beginnen schrijven. Niet rammen op het toetsenbord zoals de vorige periode (in april schreef ik 14 blogposts). Er werd een wedstrijd uitgeschreven in mijn gemeente om een liefdesgedicht te maken voor in het vernieuwde trouwboekje. Ik heb me voorgenomen om elke dag een beetje te werken -al is het maar 5 minuutjes- aan een gedicht. Schrijven gaat normaal gezien naturel bij mij maar dit is toch andere koek. Het voelt soms als ploeteren om de woorden juist te zetten, om er wat cadans in te brengen maar ik heb juist zo’n hersenbreker nodig om mijn gedachten te verzetten.
Zien jullie het zitten in jullie kot?
Shout your heart out 
Have a Nice week! Was leuk om te lezen. Laten we hopen dat alles especially school voor kids open blijft. Dan is dat tenminste nog een beetje normaal. Het is een gekke tijd. Wij maken er een gezellig tijd van met veel quality time en hobbies en of course werk.
Hugz and Kisses,
Miss B. 💋
Ik zie het zitten. Voorlopig toch. Maar ik moet mezelf vaak streng toespreken, en dat gaat dan van:
– eet eens wat gezonder!
– doe eens wat fitnessdingen, buikspieroefeningen bijvoorbeeld
– ga eens gaan wandelen
– da’s niet erg als ’t regent!
En proberen niet te stressen nu de tieners weer arriveren deze middag…
Voorlopig zie ik het zitten. Zo lang er opvang en/of school is, vind ik het meevallen. Omdat mijn hoofd zodanig geminimaliseerd is (of toch de afspraken en to-do’s voor afspraken), blijft er zelfs ruimte voor ideeën. Ik ben ook aan het schrijven. Ik vertel je wel eens aan wat, het moet passen in de conversatie die we voeren. Ik ga veel kaarsen aan steken, denk ik. Dan heb ik ook een reden om een nieuwe kaars te kopen. En ik ga goed zorgen voor mijn planten – die van jou leeft nog altijd en nog een andere doet het ook al anderhalf jaar best ok. Hou je goed daar!
Ik zit veel achter de naaimachine en schrijf meer aan mensen als voorheen
Ik mag tijdens de lockdown veranderen van kot, want ik ga verhuizen. Ik zou dus toch veel thuis te vinden geweest zijn, zowel in het oude als het nieuwe huis dus het zal hopelijk wel lukken. En het feit dat je nog wel gewoon buiten mag, voelt toch net iets aangenamer dan de vorige keer. Ik ga waarschijnlijk niet naar de zee rijden, maar dat het kan voelt toch anders in mijn hoofd.
Zie ik het zitten? Ik leg me uiteraard neer bij de situatie maar ik vind het precies moeilijker dan de eerste keer. En als ik dan Pierre Van Damme lees dat de lockdown mogelijk nog tot ver na Nieuwjaar zal doorgaan, dan zakt de moed me wel in de schoenen.
Deze lockdown is niet te vergelijken met die van maart-april. Toen ‘ontsnapte’ ik om de haverklap thuis om te gaan wandelen. Op rustige plaatsen, waar ik zeker was bijna niemand te zullen tegenkomen. Nu is het nat, winderig, zijn de dagen kort en word ik aangestoken door het pessimisme van velen (bloggers, Facebookers,…).
Ik zie het voorlopig nog zitten, ook omdat wij kunnen blijven werken. Op de planning meer schrijven, meer sporten en de kasten nog eens uitmesten……en mijn planten veel liefde geven, die groeien hier geweldig en dat maakt mij zo content dat ik er vaak naar zit te staren 🙂
Aan gedichten waag ik me niet snel. Schrijven zit me in het bloed, maar een stuk poëzie baren is toch gans andere koek.
Benieuwd naar jouw pennenvrucht!
Ik zie het helemaal zitten eigenlijk. Efkes op de tanden bijten en het zal wel weer langzaam de goede richting uitgaan…
Benieuwd naar dat gedicht!
Hier zijn we ook met volle moed weer begonnen aan de lockdown met thuiswerk en al. Ook hier: zolang de opvang / scholen open blijven lukt het wel, denk ik. Maar we moeten afwachten… We zijn in elk geval blij dat we thuis kunnen werken én werk hebben, en denken vaak aan mensen die het moeilijker hebben. Morgen ga ik wat eten brengen bij vrienden die allebei op intensieve werken. Voor hen is het net-niet-verzuipen momenteel…
he, als je goed bent in stekjes van pannekoekenplantjes: mijn 2 kinderen hebben er in voorbije jaren allebei in de kleuterklas eentje meegebracht als moederdagkado. Ik ben een plantenleek. Na 3 jaar heeft het plantje van de oudste de geest gegeven terwijl die van jongste nog vitaal lijkt. Hoe en wanneer kan ik daar een stekje van nemen om weer eentje te kweken in potje oudste?? Geen idee hoe ik eraan begin.
hey, het gebeurt dat er naast de oorspronkelijke “stam” van je plantje ineens een nieuwe scheutje ontstaat. Als je dat een beetje in de gaten houdt kan dat een nieuw plantje worden en kun je dat stekje afscheuren van de grotere plant. Er zijn er die dat laten “schieten” in een glaasje water maar dat doe ik nooit, ik plant ze in een potje met aarde en 9 van de 10 keer lukt dat. Soms gaat er wel eens ééntje dood maar dat hoort erbij. Niet al mijn pannenkoekjes krijgen “kindjes” dus mss heb jij geen geluk met het jouwe….Het is levend als er in het kruintje bovenaan blijven nieuwe blaadjes uitkomen.
merci v oor de tips, ‘k zal het eens bestuderen
Als jij koekoek bent, dan ik ook. Nog nooit zoveel planten gehad en nog nooit zo weinig van plan geweest om in dat departement te gaan minimaliseren. It sparks joy, amai nog niet!