door De voorbije week was voor mij de eerste week waarin ik het echt voelde doorwegen. Een kort lontje in combinatie met twee overactieve kinderen in lockdown. Neen, het was geen topweek. Zoekend naar antwoorden tussen de ruis die in mijn voorhoofd wareert kwam ik enkel tot het besef dat er ook gewoon kakweken kunnen zijn. Er gebeurt ook weinig noemenswaardig maar net voldoende om er een kort postje over te schrijven.
Gelezen:
Ik ben er nog in bezig: “Georges en Rita” van Leen Dendievel. Een rauw boek over euthanasie, het komt bij momenten hard binnen maar het is een aanrader. Ik ken Leen Dendievel vooral van haar rol als Frankie in Thuis. Ik heb haar altijd een speciale vrouw gevonden. Ze heeft een heel specifiek uiterlijk en ze komt altijd sereen over. Alsof ze heel wat wijsheid in zich draagt.
Gesjeesd:
Met de scooter kon ik wel eens een uurtje “ontsnappen” aan het vele lawaai in huis. Ik trof het met een geweldige zonsondergang onderweg. Wolken en alleen-tijd laden mij altijd op.
Gekregen:
Na de laatste werkdag van de week vond ik een lief kaartje in de brievenbus. Mijn gemoed zat wat in mijn keelgat en ik moet zeggen dat dit mooie gebaar veel heeft goedgemaakt.
Gespot:
Paddenstoelen. Zijn er altijd zoveel paddenstoelen in de herfst of valt het gewoon extra op nu we veel meer over bospaden crossen?
Gevierd:
Sint-Maarten was in het land. De kinderen kregen hem voor het eerst niet te zien. Toch opvallend hoe zij opgroeien met dit virus. Linus wist droog te zeggen “dat de piet in quarantaine zat” en daarmee was de kous af. We gingen voor minimalistische cadeau’s dit jaar. Ik bakte nog maar eens man-te-paarden en uiteraard werd er veel te veel chocolade geboeft.
Gekocht:
Een fluffy kamerjas. Als we dan toch in ons kot moeten blijven beter in een comfy outfit dan maar? Ik bingede er Emily in Paris in, dus qua girlystuff kan dat wel tellen denk ik. Emily in Paris is van dezelfde makers als Sex And The City (eerste seizoen uit 1998) al is het heel braafjes. Van die tweede ken ik alle afleveringen uit mijn hoofd en ik rol soms nog altijd uit de zetel van het lachen met de uitspraken van de vier dames. Tegelijk denk ik niet dat zoiets controversieels nu nog zou gemaakt worden.
Geschreven:
Te weinig. Een eerste versie van het gedicht is nog niet bijgewerkt en de tijd tikt hiervoor aangezien de wedstrijd tot eind november loopt. Ook voor mezelf heb ik te weinig geschreven, vandaar ook mijn wattenkop deze week. Ik geef het iedereen mee als tip: schrijf neer wat er in je hoofd omgaat! (Daarna negeer ik netjes mijn eigen raad! Tjah!)
Jullie iets interessants uitgestoken? Saaier dan bij mij kan het echt niet!
Shout your heart out 
Hier lijkt het alsof we enkel nog werken en huishoudelijk werk doen. Gelukkig kunnen we af en toe gaan wandelen en zien we zo nog eens iemand.
Toet. Hier is het ook saai.
En ook alhier: saai. Sigh.
De fluffy kamerjas staat je beeldig. Hij ziet er ook effenaf heel zacht uit.
En om op je vraag te antwoorden: het enige dat ik uitgestoken heb, is mijn tong. Weliswaar als ‘ik heb er helemaal genoeg van’-gebaar.
Hier hebben we de laatste week ook veel ge-niksgedaan. En naar jaren-tachtig-films ge-keken die op Vitaya werden uitgezonden. Ook een online onderbroek ge-gekocht bij Decathlon, samen met zes paar sokken en een elastiek om stretch-oefeningen te doen. Ook naar de krantenwinkel ge-gewandeld om een aan-ge-tekende brief te halen, potverdorie dan nog van mijn werk-ge-ver ook. Ge-vloekt dat ik heb hiervoor, ze konden dit net zo goed ge-woon op-ge-stuurd hebben met de ge-wone post ge-dikke! Zou je ze ge-en schop onder hun ge-achterwerk verkopen???
Saaier hier. Ik heb niet eens kinderen die de boel op stelten zetten. Koken en boodschappen doen, highlights of my day…
Same here en mijn vloer gaat verslijten van het dweilen…..
Hier teveel gedoe met gezondheid, maar veel gekletst, gewandeld en gefietst ter verwerking om in jouw ge-thema te blijven
Leen Dendievel: was dat niet veeleer Kaat in Thuis?
Ja maar kaat is frankie he…
Wás Frankie.
Hà!
😉
Kenners onder elkaar. Gelukkig is er nog familie en thuis in deze barre tijden. Een niet verdwijnend normaal.
Ik heb al een tijd geleden afgehaakt. Dat was ongeveer toen het personage van Leen Dendievel werd geschrapt. Louter toeval, overigens.
Ik ben afgehaakt 7 jaar geleden toen we door verbouwingen geen tv hadden. Als ik nu eens terugkijk herken ik nog altijd simonneke, valdek, frank en an. Eddy en nancy ook zeker?
Ach. Nee. Niets interessants. Zelfs geen fluffy kamerjas of andere dingen gekocht. Saai in het kwadraat.
De kids houden me wel bezig. 350x hetzelfde verhaal vertellen, of verstoppertje spelen. Ook heel interessant kun je dat niet noemen.
Wat een mooie boodschap op dat kaartje ❤️
ik doe mee in de saaiheid. Werken en wandelen en puzzelen, that’s it. ‘k vind het zalig om eerlijk te zijn.