Gedreven ga ik met mijn TippEx-roller aan de slag in mijn agenda. Alles wat de kinderen aangaat wordt gewist. De kinderopvang wordt geannuleerd, de school gaat dicht, alle vakantieactiviteiten worden opgeblazen.
Ik duw en ik rol voorzichtig alle afspraken weg. Er komt niets op de witte vlek.
Want dit is het.
Zoek het uit.
Vul maar zelf in hoe je het oplost.
Gisteren was een dag vol frustraties. De instroom aan annuleringen van de vakantieopvang. De beperkingen in school en in de buitenschoolse opvang. Quarantaineverhalen. Gevloek en lichte paniek.
We tetrissen ons er weer door.
Maar dit spel is niet eerlijk. Meestal start het op level 1 en kun je wat warmlopen met de knoppen. Je krijgt de kans om mooie lijntjes te bouwen en nieuwe oplossingen te zoeken, zodat je de lange met vier blokjes vlotjes ergens kunt parkeren.
Nu ziet mijn tetrisspel er zo uit:
Het start meteen op level 8, er komen blokken die ik niet kan draaien of keren en de volledige handleiding staat in een taal die ik niet begrijp. Zoek het uit. Mijn vingers grijpen naar de knoppen maar glijden te ver door. De lijnen bereikten het plafond in dit spel. Game over!
Ik heb daar maar één ding op te zeggen:
En toch moet je rebooten.
Je planning gaan heruitvinden.
Je ouders weer gaan belasten.
Is het dan eindelijk echt Game Over?
Wen maar aan dat tetrisspel; we zullen het nog wel vaker (moeten) spelen. It ain’t over ‘till it’s over.
Till the fat lady sings?
Absoluut!
Game over is het nooit. Helaas is het een spel met veranderende regels en zij die impact hebben op de sturing ervan en het iets voorspelbaarder kunnen maken ervan kijken niet omhoog naar de bliokjes die komen, alleen naar de blokjes die er al staan en het eerstvolgende zien ze pas net voordat het neerkomt. Ze hadden kunnen weten dat er een groot blok in de wachtrij stond maar keken niet naar boven en konden dus niet vermijden via aanpassen regeltjes dat het naar beneden kwam.
Mooi verwoord. Ik hoop dat je de juiste blokjes nog ergens kan vinden! x
Er weer boenk op, zoals altijd! Courage… X
Veel sterkte daar.
Courage.
Je vindt wel weer een uitweg. Omdat het moet, omdat je het kan.
Weten ze zelf nog waar ze met bezig zijn? Ik ben afgehaakt na de giftige mondmaskers en de regel om aan het raam te zitten tijdens een treinreis……..
Courage!