door “Als je je laat vallen moet je je benen voor je uitstrekken en dan op je poep landen” kwetterde het enthousiaste dochtertje van onze vrienden. Ze toonde het een tiental keer voor. Ik probeerde het maar telkens het moment eraan kwam om de landing te maken op de tuintrampoline kwam ik meteen terug op mijn voeten terecht. Ik durfde niet. Is het de vrees om mijn stoutbeen nog meer te toucheren? Ben ik gewoon een saaie seute of durfde ik dat vroeger ook al niet?
Er zit ergens een durver in mij maar hij ze moet soms uitgedaagd worden. De meisjes slaagden er misschien niet in deze week maar er zijn wel een aantal dingen die ik wil proberen ook al boezemen ze mij angst in. Een bungeesprong zou ik wel zien zitten als het een duosprong is. Het ziet er ook enorm amusant uit om op zo’n plankje achter een speedboot te slingeren aan een touw of jetskiën op een meer ergens. Wat me ook geweldig lijkt: in zo’n buis omhoog geblazen worden met zo’n spacepak-affaire. Lekker mijn kaken laten trillen en hopelijk niet teveel speeksel tegen die ramen laten spetteren. Een slipcursus staat ook op mijn verlanglijstje en moest ik aan zee wonen zou ik misschien wel willen surfen.
Wat staat op jouw durf-ik-dat-lijstje? En wat moet IK er zeker nog bij zetten?
Shout your heart out 
Mijn moeder durfde niet in achtbanen, maar zei altijd dat ze dat vroeger wel durfde. Daar geloofde ik als kind niks van. Inmiddels kan ik het me wel voorstellen. Ik durf nog wel in achtbanen, maar ik merk dat ik veel minder onbevreesd ben dan vroeger. Ik vind kajakken al een groot avontuur.
Achtbanen doe ik ook graag maar kajakken daarentegen…..:-D
Jetski, paragliden en parasailen zou ik graag eens proberen. Denk ik. Of ik het ook effectief zou durven…
Paragliden gedaan. Meer dan 1 keer gevallen. Half uur aan klungelen met instructeur. Ellebogen, knieën helemaal open. En kotsmisselijk eenmaal in de lucht. Doe ik nooit meer 😀
Ja ik wordt ook banger met de leeftijd.
Schaafwonden of blauw plekken op wilde glijbanen of wildwater banen bvb.. bweik.
En overlaatst zelfs knie bezeerd na ene mislukte split op de trampoline. Da ga ik ook ni meer doen.
Vin het toch jammer.. ik mis het onbezorgde nu al.
Canyoning? Iets voor u?
Canyoning zie ik minder zitten eigenlijk. Al dat geklauter enzo… En met mijn rugproblemen zou ik dat misschien niet eens mogen doen. Dus laat maar 🙂
Nee in zo’n veel te klein bootje op een wilde rivier, dat durf ik ook niet 😉
Ik durf echt niets. Als kind ook al niet. Zolang ik de controle zelf in handen heb is het geen probleem. Een rondreis door Spanje en Frankrijk als bestuurder is geen probleem(5000 km) maar als bijrijder wel. Ik ben 72 en ben een beetje bang voor de tijd dat ik het stuur uit handen zal moeten geven.
ja, loslaten van de controle, daar heeft het veel mee te maken hé
Sowieso ooit eens uit een vliegtuig springen! Ik lig niet echt wakker van op welke manier. Of zo (gemotoriseerd) paragliden. Vanaf de terrils in Genk ofzo. Yes please!
hoh uit een vliegtuig, klinkt cool maar denk toch dat het los in de broek is hoor dan bij mij ! 😉
Solo kamperen en solo fietsvakantiekantie want ik leun altijd veel op de kracht en kennis van manlief.
Ik enkel dat tweede, want kamperen is niet bepaald mijn ding.
gewoon doen dames 🙂 haha
Een jaar of twee geleden deed ik parapente in duo en dat was zalig, voordien had ik nooit gedacht dat ik dat ging durven. Een keer gaan raften staat nog op mijn lijstje, zo echt wildwater raften, maar ik ga daar wellicht de hele rivier bij mekaar bulderen.
oh nin, ik ga nie mee wi
Allez gij en ik een wild bootje, dikke fun! 🐪
Tegenwoordig is het al een prestatie om vijftig meter zonder stok te stappen. Kak, maar dit betekent niet dat ik uitdagingen van ‘normale’ mensen kan smaken. Veel succes met de jouwe!
en sla je ook naar ambetanteriken met die stok?
Hangt er een beetje vanaf…
Ik ben een regelrechte schijter. Ik kon er al niet tegen toen men vroeger de schommel te hoog duwde. Voor mij dus geen achtbanen, ik heb vliegangst, hoge snelheid schrikt me af en ik heb graag controle over de dingen.
Aan mij heb je in deze dus niets 🙂
hihihi
Ik ben evenmin een grote durver, maar op de trampoline haal ik dan weer wel de gekste capriolen uit.
Een slipcursus volgde ik al. Dat was bij Sloggi. 😉
in de bruinebroekstraat?
Nee, wat verderop, in de Remspoorlaan.
Ik wil graag es bungeejumpen. Skydiven heb ik al afgevinkt. Ook een aanrader!
Ik denk dat ik gewoon een saaie seute ben. Zegt me allemaal niks. Bungeejumpen en skydiven… vergeet het. Ik ben al bang op de trap.
Ik heb altijd gezegd dat ik eens zou willen skydiven, maar ik weet niet of het er ooit van gaat komen haha. Ik ben trouwens ook een beetje een verdoken bangerik. Vroeger durfde ik echt niks, ook niet in pretparken en zo. Mijn zus is drie jaar jonger en die deed alles zonder verpinken, en ik stond dan altijd bij mijn arme papa die bij het bange kind moest blijven haha. Nu durf ik zo goed als alles, maar ik moet toch altijd een mentale drempel over of zo.
Er staat gigantisch veel op mijn durf ik niet lijstje en om eerlijk te zijn voel ik me ook niet gemotiveerd om daar heel veel aan te doen. Alleen mijn dagdagelijkse fobiën onder controle houden zodat ik daar amper last van heb, is meer dan voldoende. Alle kicks hoeven er niet bij hoor. Gewoon gesapig routine leven is voor mij prima en daar geniet ik van.