Wat is dat toch met jou en die burn-outverhalen?

Het gebeurt wel nog eens dat iemand me vraagt of ik nog bezig ben met mijn bachelor psychologie. Neen, al niet meer sinds februari 2020. Als ik toen indertijd wist wat in maart op ons af ging komen ging ik nog veel minder getwijfeld hebben om te stoppen. Want de logica achter het stoppen van die opleiding was heel simpel: ik had geen tijd meer om op adem te komen. Wie hier aandachtig meeleest of mij persoonlijk kent weet dat dat voor mij enorm belangrijk is. Ik schreef er vorige week nog een stuk over.

Er is ook een wezenlijk verschil vind ik tussen: een opleiding moeten volgen om je job te kunnen uitoefenen (zoals mijn echtgenoot of de meter van mijn oudste zoon) of een opleiding doen omdat het jou interesseert (zoals in mijn geval). De twee schooljaren die ik mee volgde zijn niet verloren. Er was altijd iets wat er in de cursussen voor mij uitsprong: burn-out. Daarom begon ik in het voorjaar 2021 met die opleiding burn-out coach. Kleinschalig maar tegelijk volledig op dat thema toegespitst. De inhoud van de opleiding was voor mij onvoldoende om er effectief iets mee te doen en ik heb er momenteel ook geen ruimte voor naast mijn huidige job. Maar ik ben wel blij dat ik het gevolgd heb, voor de zelfstudie maar ook voor de ontmoetingen die eruit zijn voortgevloeid. Binnenkort doe ik daar een project rond wat me alweer heel veel energie geeft op voorhand. De voorbereidingen, het nadenken, de uitwerking uitschrijven. I love it.

Maar waarom burn-out eigenlijk?

Ik denk dat het begonnen is toen Renilde er mee te kampen had. Daar schreef ze indertijd deze blogpost over. Ik kende toen enkele mensen die “erdoor zaten” of overspannen waren. Ik was het zelf ook geweest! Toch wist ik nooit wat gezegd of gedaan in die situatie en mijn kennis over burn-out was beperkt. Misschien zei ik wel iets verkeerd waardoor iemand zich nog slechter gaat voelen. We gingen een koffie drinken, het was haar eerste uitstapje tijdens haar ziekteverlof. Ik herinner me de details van ons gesprek niet meer helemaal maar ik heb haar vooral laten praten en mijn oordeel proberen uit te schakelen.

Achteraf wou ik meer weten over burn-out. Wat is dat? Hoe ontstaat dat? Ik leerde dat het een energiestoornis is die ontstaat door veel te lang te functioneren onder te hoge stress. Dat het een situatie is waarbij energiegevers verslaan worden door energievreters en dat het aanvoelt alsof je hele lijf platvalt als een lege batterij. Elk burn-out-verhaal is anders. Het is ook niet persé alleen werkgerelateerd maar het is meestal een combinatie van persoonlijkheidskenmerken en stressoren. Stress op het werk is veelal een grote trigger binnen de stressoren. Daardoor wordt burn-out regelmatig met problemen op het werk geassocieerd. Iemand die zich in een burn-out bevindt is niet in staat om te werken, dit kan enkele maanden tot meer dan een jaar duren. Nogmaals: elke burn-out is uniek.

Ondertussen heb ik al enkele burn-out verhalen uit eerst bron gehoord en de voorbije twee jaar heb ik een 18-tal boeken gelezen over stress en burn-out. Wat ik zelf meemaakte in 2009 was een slechte periode waarin alle alarmbellen voor een burn-out overduidelijk rinkelden. Op dat moment heb ik tijdig ingegrepen en kon ik op die manier erger vermijden. Maar ik blijf sindsdien -na al die jaren- nog altijd heel alert voor die signalen. De rode vlaggetjes ken ik ondertussen. Ik weet wat ik nodig heb om alles in balans te houden en dat is niet: harder better faster stronger. Dat is tijdig “neen” zeggen, dat is tijd nemen om tot rust te komen en in te zetten op energiegevers. En het blijft een struggle om niet helemaal wild te gaan in projecten, om mezelf tijdig terug te fluiten als ik mijn agenda weer eens veel te vol tracht te plannen of om niet telkens diegene te zijn die de hand opsteekt als er “kandidaten worden gevraagd voor iets”.

Wil je meer burn-out-verhalen zoals bij Renilde lezen, ga dan eens bij Sofie langs, ze timmert aan de weg vooruit als een ware trooper of lees deze prachtige blogpost van Robin waarin hij haarfijn uitlegt waar de oorzaken van zijn burn-out zich situeren. Allen krachtige mensen die hun verhaal in de wereld brengen en daar hebben we in deze instaperfecte wereld echt nood aan. Authenticiteit, kwetsbaarheid en openheid.