door Na de dood van Frankie vorige zomer waren we onderling heel resoluut tegen elkaar: “Geen katten meer”. Niet het feit dat ze onze vliegenramen kapot krabben en niet meer welkom zijn in de zithoek sinds we een nieuwe zetel hebben, maar vooral omdat het best confronterend is dat er reeds drie huiskatten de verpletterdood kregen voor onze deur. “Maar jullie wonen toch rustig?”….ja, in theorie. Maar in de praktijk wordt er goed doorgevlamd in onze straat en daar waren onze katten altijd iets te traag voor.
Marbel was onze eerste huiskat. Die hadden we een 7-tal jaar. Marbel verhuisde mee uit ons vorige huis naar hier en was de eerste bewoner. Ze woonde hier al tijdens de verbouwingen en wist dus al goed haar weg toen we na vijf maanden haar vervoegden.
Ze was ooit meegegaan op een wandeling met ons en haar weg kwijt geraakt. Zeven weken later kreeg ik ineens telefoon van een vriendin van me dat ze bij haar in de tuin zat. Best feeling ever toen ik haar terug in mijn armen had!
Je zou denken dat ik na haar dood geen zo’n speciale kat meer zou vinden, maar niets is minder waar. Ook onze volgende kat Schanulleke was een bont gekleurd beestje. Ook deze rakker had in de winter lange haren en in de zomer een korte coupe.
We probeerden het nog een keer dan met een kitten die we Chester noemden. (Hij kwam bij ons net toen de zanger van Linkin Park zelfmoord pleegde). Chester was na dag 1 ineen spoorloos en had volgens ons een way out gevonden waar we geen rekening mee gehouden hadden….
Daarna kwam Chewbacca. Schattig maar vol kattekwaad. (As they should dus)
Jammer maar helaas, slechts drie maanden later bleek Chewwie ook too sweet for the street.
Enter: Frankie!
Frankie ruïneerde de vliegenramen en hij was niet zo lief voor de druksten onder ons. Dus Linus moest er dikwijls aan geloven. De wervelwind die Linus nu eenmaal is, die werd door Frankie niet goed verdragen. Het was haat-liefde tussen hen. Vooral liefde vanuit Linus en haat vanuit Frankie want hij werd meer dan eens zonder reden gekrabd.
En toch willen de jongens nog altijd een nieuwe kat. En blame it on the covid maar ik mis soms ook een kat rond ons huis. Met zo’n schattig kopje. Mijn hart zegt “ja” maar mijn verstand zegt “neen”. Komt daarbij dat er geen katten in de zetel mogen en dat nogal moeilijk is als je ze graag knuffelt zoals ik. Al die keren dat ik mijn echtgenoot met de schop de straat moest opzenden, dat waren ook niet bepaald toptijden.
Dus ja voor kattenliefde, neen voor kattenmiserie.
Bestaat er niet zoiets als “share-a-cat”?
Shout your heart out 
Onze jongste heeft vorig jaar een kat geadopteerd uit een opvangtehuis voor poezen in Menen. Een prachtdier die graag geknuffeld wordt, nooit in meubels krast, braaf binnenblijft,… Ik wens jullie zo’n exemplaar toe!
thx!
Ik geniet van een oppashondje.
De katten van mijn buren gebruiken mijn tuin als kattenbak. Dus je begrijpt; ik ben geen kattenliefhebber.
Of er websites zijn voor tijdelijke kattenopvang? Ik heb geen idee.
Leuk blog!
Vrolijke groet,
Da’s een heel gevaarlijke plek bij jullie voor een huurkat. 😬
Ik vind het altijd super erg als iemand een huisdier moet afgeven, ik weet hoeveel pijn het doet! Maar dat is nu het vervelend “luik” aan katten, ze lopen altijd buiten en worden dan doodgereden. Geen automobilist die daar iets aan kan doen, zelfs tegen 30 is een kat dood… met alle verdriet ten gevolge voor de baasjes.
Middelste en zijn vriendin hebben 2 huiskatten, die weten niet beter, zijn NOOIT buiten en ravotten lustig met z’n tweetjes binnen. Als je een kat van in het begin niet buiten laat, kan dat niet met alle rassen, of vergis ik me daarin?
ja klopt, je kan ze perfect “binnen” leren, maar ik zou ze liever buiten laten gaan, zeker omdat we hier zo open wonen en er veel diertjes te pakken zijn 🙂
Snap ik wel, maar het risico dat…
Ja dat is het hé….
Onze katjes gaan ook nooit buiten! We wonen aan een rondpunt bij twee scholen dus zeker rond 8u30 en 16u is het hier druk, never nooit zouden we onze katten daarin los durven laten. We hebben ook bewust katjes geadopteerd die nooit anders gewend geweest zijn, voor ons woonden ze in een appartement dus ons rijhuis met 4 verdiepingen en trappen om op en af te rennen was al een zware upgrade 😅 en ze hebben een koertje (met muren waar ze niet over kunnen). Onze vorige kat was ook een binnenkatje. Ik zou het écht niet aan kunnen om een van de katjes – voor ons volwaardige gezinsleden – op een dag dood op straat te zien liggen… So I feel ya! Wij bleiten soms nog altijd als we aan ons vorig beestje denken, we zijn daar veel te gevoelige zieltjes voor 🙈
ja snappek. Wij hier op de buiten hebben echter wel deugd van een kat die wat jaagt, je wil niet weten wat hier allemaal over de velden raast 😉
Je kan een kat perfect binnenhouden of je tuin catproof afmaken of eventueel een kattenren voorzien.
ja weet ik, maar ik wil een kat die naar buiten mag gaan, hier op de buiten kunnen ze hele parcours afleggen 🙂 (als ze de voorkant van het huis vermijden….)
Het is heel dubbel, hé. Je krijgt er zo veel liefde van, maar dat afgeven doet elke keer weer enorm veel pijn. Wij hebben dan geen kat(ten), maar konijnen zijn heel gevoelige dieren wanneer het over gezondheid gaat. Er bestaat geen pasklaar antwoord, maar misschien af en toe eens een kaffiedate in een kattencafé. Je mag ook altijd Charlie eens komen knuffelen. 🙂
ja, zal nog eens naar Kortrijk naar het kattencafé moeten gaan hé 🙂
De kat van mijn ouders kwam ook graag bij ons op bezoek. Enkele jaren geleden vonden we ze vlak voor onze deur dood gereden terug, enkel nog te herkennen aan haar magnifieke pluimstaart. Daar en dan beslist dat we zelf nooit een kat zouden nemen. Wanneer ik nu in de verleiding kom om toch zo’n schatje te adopteren (sinds de coronacrisis ongeveer dagelijks), kijk ik naar de vogeltjes aan de mezenbollen in onze tuin en besef ik dat die combinatie niet ideaal is.
Dus Lieze, een strategisch opgehangen mezenbol kan helpen om het gemis te verzachten. 🙂
ja, die mezenballetjes hangen er sowieso en het valt inderdaad op dat de vogeltjes veel dichter durven komen nu er geen katten te bespeuren zijn 🙂
Wij kunnen niet zonder katten. Wie van een kat houdt, houdt van alle katten. Wie van een hond houdt, houdt niet van andere.
ja? is dat? Geen idee, ben absoluut geen hondenmens. Chatblis is wel een beauty hé!
Dat is nog een idee! Ik wil ook een kat, maar ik weet niet waar de kattenbak dan in huis moet komen. En we wonen aan een vrij drukke straat, ik zou het verschrikkelijk vinden moest dat beestje onder een auto aan zijn einde komen. Dus ja, voorlopig toch maar niet.
Een huis is pas een echte thuis als er een kat woont, vind ik.
Maar katten die buiten mogen halen allerlei gevaarlijke toeren uit, dus die van ons mogen enkel in de tuin onder toezicht of mee in het bos gaan wandelen aan de leiband. Zo hebben ze een avontuurlijk leven, maar kunnen we hen toch in de gaten houden.
We hebben zelf geen huisdieren maar ik ben al een paar keer op de beestjes van onze buren gaan passen wanneer zij op verlof waren. Hierdoor hebben we in de zomer plots wel twee katten want dan komen Nala en Scar bij hun buren op bezoek en als ik geluk heb springt Scar die (volgens de buren) echt geen knuffelaar is op mijn schoot om gestreeld te worden terwijl ik aan het lezen ben.
oh help, zoveel lieve schatjes al verloren. ‘k Snap wel dat je je nu beschermt tegen nieuw verdriet.
Wij hebben nu 1 jaar een kat (en mijn man en ik hebben allebei als kind wel jarenlang 1 kat gehad, maar geen reeks dus) en die mag niet naar buiten omdat het hier ook veel te gevaarlijk is in het stadscentrum. Maar je kan natuurlijk niet elke kat binnen houden.