De congé 2016 gaat na deze week haar derde en laatste week in.  Ze is nu al memorabel:

–> We aten tot nu toe meer buitenshuis dan binnenshuis

Van pick-nick in Domein De Palingbeek tot barbecue in de tuin.  Gaan eten bij vrienden of met taarten onderweg naar mensen hun huis.  In onze vakantiewoning in Centerparcs of ergens langs de autostrade. Telkens zijn we elders dan thuis.

–> We zwommen meer dan in het volledige voorbije jaar

Een midweek Centerparcs Het Meerdal  met een geweldig subtropisch zwembad zorgde daarvoor.  Mijn haar was er wel enorm gefrustreerd van.  Dat wel.  En Linus was daar Jan Zonder Vrees.  Kruipen door het peuterbad, de trap op naar de glijbaan of kop voor het zwembad induiken,  no biggie for mister Linus.  Ik las ook een volledige Flow uit.  Een volledige Flow.  Jawel.

in gezelschap van een wit hert.  Ik aanzag het verkeerdelijk voor een gigageit.

–> Er werd al het meeste gespeculeerd.

Zou het zijn omdat hij tanden krijgt?  Hij is vast gewoon gefrustreerd omdat hij niet steeds niet kan lopen.  Misschien heeft hij dorst?  Hij lustte zijn middageten niet zo, dus hij heeft waarschijnlijk honger.  Ik denk dat hij moe is.  Hij zit gewoon niet graag in de auto.  De buggy is zijn ding niet echt.  Hij is misschien éénhandig nu?  Maar de echte reden waarom Linus zoveel weent tijdens de laatste weken hebben we nog altijd niet achterhaald.

of misschien is het gewoon een bad hair day?

–> Er werd afscheid genomen.

Van mijn broer die naar Curaçao vertrekt voor een lange periode.  We hadden nog de kans niet genomen om hem in Amsterdam te bezoeken of we moeten al beginnen nadenken over hoe we ooit naar ginder gaan.

–> We hadden nooit eerder zoveel ‘nieuw’ gerief.

Door zijn verhuis “erfden” we enkele zaken onder andere hun hipster salontafel, een coole designlamp en een nieuwe matras.  De greedy materialist in mij kent hoogdagen!

Ik kreeg ook van mijn liefje een Fitbit, ik was er al een tijdje op “begoest” maar wou er geen geld aan geven, mijn aankomende verjaardag indachtig.  Toch ben ik wel blij dat ik hem nu al heb al is het maar omdat ik op supergoeie dagen het ding al bij 10 000 stappen voel trillen nog voordat het 9u is (uiteraard moet ik erbij schrijven dat dat mijn loopdagen zijn 🙂 )

–> De kat was nooit meer aanhankelijk dan nu.

Is het omdat we haar zonder waarschuwen vijf dagen hebben achtergelaten.  No panic, voordat je Gaia verwittigt; ze werd voorzien van eten en drank.

 

–> We waren nooit bruiner dan nu.

Daar ben ik niet echt trots op, want het komt eigenlijk omdat ik me niet op tijd insmeer.  En ja, ik besef dat dat heel gevaarlijk is voor mijn huid en mijn gezondheid.  Tegelijk moet ik er ook bij zeggen dat ik binnen de 10 minuten in de felle zon verbrand.  Soms zit ik dan toevallig in een goed gesprek of ben ik bezig een dreumes te troosten.  Of mijn ijsje is bijna aan het smelten.

–> Mijn kinderen zijn nooit vuiler geweest dan de laatste anderhalve week.

“Zo zwart als ’t gat van een mollejonk”.  Elke dag.  Kruipen door aarde, gras, op vuile glijbanen of in de zandbak spelen.  Likken aan gevonden vogelkak, kattenkorrels verleggen van het bordje op de grond (en gelukkig niet in de mond), allerlei dieren aaien.  Tegelijkertijd had ik ook nooit zoveel was als de voorbije weken.  Whatever, waarvoor dient die wasmachine anders? (En de droogkast, jawel, ik blijf de minste ecologische blogger ever).

–> De goedheid van de mens werd nooit eerder zo hard op de proef gesteld.

Ok, er was misschien een farce geweest in de week voor ons verlof waarbij ik toevallig mijn gsm op het dak van de auto had laten liggen.  Maar hey, ik had hem terug, toch wel al bij al goed afgelopen. En haha, grappig en al.  Waw, de mensen waren toch echt nog goed van inborst.  En ok, ik dacht, zou dat nu ècht zo zijn of is dat gewoon een mooi toeval geweest?  Dus ik besloot het nog eens te testen, deze keer met mijn nieuwe gsm.  Zelfde systeem: op het dak laten liggen toen ik één van de kinderen aan het vastgespen was.  En guess what, de mens is echt goed van inborst, want wederom werd “liefje gsm” opgebeld om te melden dat mijn gsm werd gevonden op straat.  Liefje gsm kon er echter niet meer mee lachen, best dat ik mijn fitbit toen al had gekregen of ik denk niet dat ik er mee zou rondlopen nu….*beetje schaamte toch*

–> Het is de meest vermoeiende vakantie ever.

Een 15-maander waar nog geen verbod op zit achterna zitten, hem ronddragen omdat hij de hele buurt samenschruwelt als hij in de buggy zit, hem op de schoot tillen omdat hij na 25 seconden spelen met iets weer bij mama/papa/vreemde meneer wil zitten.  Een actieve kleuter die wil voetballen, kampen bouwen, bommetje wil spelen op de oude matras.  Of hij wil 128 keer op de wildwaterbaan in het zwembad terwijl hij nog niet kan zwemmen.  Daarom moet je – en jezelf veilig houden – en hem vastgrijpen zodat hij niet uit je armen vliegt en tegelijkertijd hopen dat je badpak niet ergens blijft haperen.  Heavy shit dit.  Maar hey, liever deze heavy shit dan niks  Want nooit eerder spendeerden we zoveel tijd samen met ons vier.  En ook deze periode gaat voorbij en komt nooit meer terug.