De 7 ge’s

Gestart: Tjah, the obvious!  Linus trok strijdlustig richting eerste kleuterklas en Ilja gezapig – zoals altijd – naar het tweede leerjaar.

img_6327 Niettegenstaande de foto zagen ze het beiden geweldig goed zitten.  En zij niet alleen.   Ergens wist ik wel dat het een voordeel zou zijn om op de eerste dag van het schooljaar een dag verlof te nemen dus ik was de hele dag lichtjes euforisch met mijn herwonnen vrijheid.  Meteen een toertje gaan lopen en op mijn dooie gemak boodschappen gedaan.  Er moesten echt twee maanden zomervakantie van mij afglijden en dat is wonderwel gelukt die dag.

gespendeerd: teveel.  Bijna al mijn YNAB-potjes ging in het rood de voorbije maand met het potje “kledij” op kop.  Blijkt dat mijn kinderen tussen mei en augustus beiden twee kledingmaten zijn gegroeid.  Met een kort broekje aan valt dat minder op maar nu de lange broeken weer uit de kast komen staat er hier precies serieus water in de kelder bij mijn pagadders.  Ik kan het ook niet laten om van tijd tot tijd eens aan twinning te doen en dan gaat er wel eens iets extra in het winkelmandje en uit het YNABpotje.  Tel daarbij nog eens het onderhoud van de wagen en mijn inschrijving aan VIVES!  Jikes!

img_6077

gewist: Gigantisch veel foto’s op mijn gsm.  Toen ik gisteren een foto wou nemen van iets banaals (zoals 95% van mijn foto’s) gaf mijn smartphone gewoonweg de boodschap: neen, je gsm staat nu echt vol, je kunt geen foto’s meer nemen.  iPhone says no.  Hmmm.  Dus 4451 foto’s is blijkbaar de limiet.  Ik plaatste alles in de Orangecloud (het duurde toch zeker twee halve dagen tegen dat alles was geüpload).  Daarna wiste ik meer dan 2000 foto’s.  Kan ik het helpen dat er zoveel interessante dingen zijn om foto’s van te nemen?

img_5922
Zoals dit geweldige Cuberdon-ijs-schotel-ding!?

 

 

gewandeld: ik neem dezer dagen wandelen voor op lopen, het gaat in ups en downs met mijn loopgoesting.  Soms loop ik drie keer per week, soms maar één keer maar dan probeer ik wel om er zeker twee wandeldagen in steken.  Gisteren heb ik me serieus mispakt, ik had ingeschat om tussen de 6 en 8 km te wandelen terwijl mijn auto in de garage was voor onderhoud.  Toen ik het het laatste half uur precies wat lastig begon te vinden zag ik dat ik al 9 km op de teller had en ik was er toen nog niet!  De 7 km van de avond ervoor zaten echter ook nog in mijn benen dus dat zal er wel mee te maken hebben gehad!

img_4209
Zo blij als een klein kind:  #iseeanoctopusje of is het een kwalletje?

gemanaged: of moet ik het geménaged noemen?  Mijn vuile was is -net als die eeuwige kruimels opvegen- een neverendingstory.  Soms zijn hun kleren niet echt vuil maar ruiken ze naar warmemaaltijdkantinegeur.  Juk!  Vreselijk vind ik dat.  Niettemin klagen ze niet over de kwaliteit van het warme middagmaal op school dus ik blijf ervan profiteren!

geagendeerd: gewoonweg te veel.  In september heb ik bijna geen enkele avond waarop we gewoon samen thuis zijn.  Ofwel moet één van ons twee werken, is het niet voor mijn hoofdberoep het is voor zijn bijberoep.  Ofwel is er iets gepland met vrienden (ik) of spinning (hij).  Een shitty dinner met de buren of een familiefeest.  September staat simpelweg tjokvol.  Volgende week start mijn opleiding Toegepaste Psychologie met een intro-voormiddag waarop duidelijk zal worden hoeveel vakken ik zal kunnen opnemen en dan ga ik pas ècht aan het plannen moeten slaan.  Van de vakken die ik opneem moet ik meteen een examen kunnen afleggen in de examenweek.  Dus het wordt een zorgvuldige oefening van inschatten hoeveel ik aankan en hoe ik het zal voor elkaar krijgen in combinatie met mijn 4/5e jobtime als opvoedster.  Mijn drive zegt: vijf vakken, mijn verstand denkt drie.  Wordt vervolgd!  En vooral spannend!

ge-instagrammed: vroeger keek ik nooit naar die instagram-stories.  Ik begreep er de ballen van.  Als digi-leek moest ik zeker tien keer uitleg vragen aan verschillende mensen over hoe je in hemelsnaam zo’n story maakt.  Eens ik de basis van het systeem uitgevist had bleek het nog regelmatig voor te vallen dat ik geen idee had hoe het marcheerde om bijvoorbeeld die tekstjes boven elkaar te laten komen.  “Zoek dat op met Google” pfff, geen zin in, gelukkig heb ik enkele vriendinnen die met IG-stories goed overweg kunnen en kon ik te rade bij hen.  Dus nu post ik van tijd tot tijd wel eens een story op mijn profiel.  Veelal banale dingen aangezien mijn gsm daar vol mee staat maar het zorgt wel eens voor grappige interacties.

Misschien moet ik van de #neverendingstory genaamd “de kruimels onder mijn keukentafel” wel eens een instagramstory maken?  Doe jij van stories of blijf je er liever van weg?

 

The 7 myths of happiness #4

Ohja soms start ik eens een reeksje en dan werk ik dat niet af.  Tjah. Gebeurt wel eens.  Of ik pik het terug op na een half jaar.  In november schreef ik de laatste keer over de “7 Myths of happiness” .  Je hoort erover in deze podcast van Gretchen Rubin:

 

Voor wie geen zin heeft om te luisteren: in aflevering 130 worden 7 mythes rond geluk besproken.  Mythe 1 behandelde: “People find happy people annoying and stupid”, mythe 2: “Nothing changes a persons’ happiness level much en mythe 3: “A treat will cheer you up”.  Nadat ik de voorbije week nog eens diezelfde aflevering beluisterde begon ik er weer over na te denken.

Myth #4: “Money can’t buy happiness”

Tricky!  Gezien geluk een gevoel is kan je het uiteraard niet kopen.  Maar zoals ze het in de podcast en de shownotes ook beschrijft en bespreekt: geld kan er wel toe bijdragen.  Het is pas als je geld tekort komt dat je beseft hoeveel gemakkelijker het is als je er wel hebt.  De evidentie waarmee die som geld op het einde (of in mijn geval drie dagen na het begin) van de maand op je rekening verschijnt is eigenlijk goud waard.  Bij mij is dat ook het moment waarop ik gretig potjes begin te vullen in mijn YNAB-programma (best day of the month).  Als ik naar mezelf kijk zie ik eerder een gierige pin, maar ik sta er veel te weinig bij stil dat het voor mensen soms het moment is om weer eens deftig eten te kopen, om misschien eindelijk die kapotte schoen te vervangen van hun kind.  Of dat die evidentie er gewoonweg niet is, geen inkomen.

Er is veel meer armoede dan je denkt en het zit soms vlak onder je neus.  Dus ik vermoed dat geld bij veel mensen wel kan bijdragen tot hun algemeen (lees: praktisch) geluk.  Ik ben uiteraard zelf ook content als ik merk dat ik kan sparen of iets kan kopen waar ik al een tijdje op “begoest” ben.  De laatste jaren begin ik strikter en strikter toe te zien op ons budget.  Ik leerde meer “zaaien naar den zak”.  Waar ik vroeger wel al eens iets kocht omdat ik dacht het nodig te hebben blijk ik nu veel minder die redenering te maken.  Veelal heb ik eigenlijk niets nodig.  Ik betaal wel graag voor een belevenis: een feest, een activiteit met de kinderen of een reis.  Of voor een extra bakje verse aardbeien bij de fruitboer misschien.  Ik betaal graag de dienstencheques voor hulp in huis.  Online shoppen vermijd ik en als ik dan toch eens een winkelkarretje vul klik ik de site dicht en ga ik iets anders doen.  Negen van de tien keer vergeet ik dat ik het had openstaan.  Tegelijk ga ik wel online kijken om promoties te spotten voor als ik eens ècht iets nodig heb (zoals pampers die gelukkig enkel ’s nog nachts in gebruik zijn).

Ik probeer mijn kinderen bij te brengen dat niets vanzelf gaat maar dat is zo’n moeilijke opdracht.  Ik wed dat veel mensen die in armoede leven keihard zouden draaien met hun ogen als ze lezen dat mijn kinderen vijf euro mogen spenderen op een rommelmarkt.  Voor tien euro kun je namelijk veel eten kopen.  Toch durf ik wel eens sakkeren dat ik het leven wel duur vind en ik besef dat de duurste jaren ons nog staan te wachten.  Maar ik ben gelukkig dat ik niets tekort kom.  Het gaat niet over materiaal of over mooie kleren, maar over het feit dat ik op het einde van de maand geen stress ervaar.  Omdat ik niet ergens moet scharten om nog een laatste euro te vinden voor een klein brood of moet piekeren over hoe ik de schoolrekening ga betalen.

Ben jij een big spender of draai jij elke euro om?  Gebruik jij budgetprogramma’s?

 

PS: De Bloghop-wedstrijd loopt deze week af!  Wie twee boeken wil winnen via deze blog kan nog zijn gokje wagen!  (kost geen geld 😉 )

Ook Maison Slash schetst regelmatig een realistisch beeld over hoe de portemonnee van andere mensen eruit ziet.  Interessant!

 

…if I had a little money….

Vliegt het geld er bij jullie ook soms uit zonder dat je ziet waar het naartoe dwarrelt?  “Ahja Liese, niet moeilijk, jullie hebben toch een trip naar New York geboekt?” ahja, aandachtige wijsneuslezer, inderdaad.  Omdat we dat voor eerst in jaren eindelijk eens kunnen doen en niet onbelangrijk: kunnen betalen.

Vijf jaar geleden verbouwden we een huis van 40 jaar oud.  Uit die financiële verbouwingsput klommen we enkele jaren met weinig overschotjes omhoog en nog steeds kruipen er veel centjes in ons huis waar nog altijd werk aan is.  Dat zal altijd zo zijn.  Met twee opgroeiende kinderen zal het leven er niet goedkoper op worden.  Ook al leert de oudste nog maar juist zinnetjes lezen, ik begin nu al te denken aan hoe zwaar de nodige zakken geld zullen wegen om mijn twee pagadders through college te krijgen.  Eerlijk gezegd begin ik soms wel eens te zweten bij die gedachte.

Wij vinden nochtans dat wij goed opletten met onze centjes, ik zeg niet dat we elke euro in twee bijten, we leven graag.  Toch denk ik dat wij bewuster met ons geld bezig zijn dan sommige andere mensen rond ons.  Tegelijkertijd denk ik heel regelmatig: “hoe is het mogelijk dat we zo weinig kunnen sparen?”.  Sinds ik iets voorzieniger ben geworden inzake onze grote facturen kan ik dit jaar echt zeggen dat we voor het eerst in tijden de vele belastingen niet met ons belastingvoordeel hoeven te betalen.  En dat doet deugd.  Daar moest ik het hele jaar wel veel over nadenken en budgetteren maar het brengt toch op.  Ik las voor het eerst over YNAB op verschillende blogs en ik begreep het  basissysteem.  Je budgetteert op voorhand je grotere facturen en zet geld “in potjes” om deze te kunnen betalen als ze in de bus vallen.  Je doet dit niet enkele weken voor ze binnenvallen maar systematisch zodat je niet voor verrassingen komt te staan.  Bij uitbreiding leer je om in alles voorzienig te zijn en te budgetteren, tot je wekelijkse exemplaar van Dag Allemaal toe.  Toen ik de trialversie van het effectieve YNAB-programma opstartte werd ik echter een beetje overwhelmed.  Zoveel hokjes, balkjes en eigenaardige Engelse termen, ik werd er zenuwachtig van.  Iets in de trend van: “Euuh, waar moet ik beginnen?” en “Jesus Christ, ik ben gewoon dom”.  Kalimero voor duust.  Na enkele pogingen schoof ik de laptop door aan mijn echtgenoot die ook wel eens budget wilde voor een nieuwe tattoo.  Hoewel hij nog meer verstand heeft van computerprogramma’s moest ook hij na enkele deftige pogingen opgeven wegens “pfff ingewikkeld”.  En YNAB werd verstoten.

Dat Kelly van Tales From The Crib (moet ik ècht nog linken naar deze blog eigenlijk?) al jaren laaiend is over YNAB was mij niet ontgaan.  Dat ze effectief een cursus ging schrijven om met YNAB te (leren) werken kwam op het juiste moment  En dat ze me dan nog eens vroeg om de cursus uit te testen, wat kan ik zeggen behalve: alles viel op zijn plaats.  Dus op mijn vrije dag ging ik aan de slag met laptop en budgetschriftje  (uiteraard heb ik voor mijn budget een schriftje.  You Need A Schriftje) en liet ik de cursus “YNAB voor beginners” over mij stromen.

In de cursus neemt Kelly bijna letterlijk je hand en toont je wat je effectief moet doen en waarom dat nodig is.  De cursus richt zich op het (onder)houden van een budget maar het belangrijkste: hoe het computerprogramma YNAB werkt, waarop het zich baseert en hoe je het naar je hand zet.  Kort gezegd: ze geeft je tips en tricks om de verschillende onderdelen van het programma te gebruiken.  Dingen waar ik telkens op vast liep of die ik simpelweg niet begreep worden uitgelegd op een naturelle, duidelijke manier.  Je moet er niet eens een computerkenner voor zijn, want dat ben ik zelf ook niet.  Ze biedt ondersteuning door video, tekst en fotomateriaal.  Als je de cursus volgt kun je ook in de besloten “YNAB voor beginners”-facebookgroep extra informatie en hulp inwinnen.  Ik was reeds overtuigd van het systeem YNAB maar door de cursus te volgen begrijp ik nu ook het effectieve computerprogramma.  Vanaf 1 januari sla ik dan ook met een verse zak geld aan het budgetteren.

Via de blog van Kelly kun je heel wat informatie verkrijgen over het programma YNAB en de online cursus “YNAB voor beginners”.  De wachtlijst voor de cursus is echter afgesloten nu.  Aaah…jammer.  Voor de mensen die zich registreerden op die wachtlijst is er een korting op de cursus.  Wie het programma na de proefversie (30 dagen) ook effectief aankoopt krijgt ook een korting als je dat via “YNAB voor beginners” doet.  Ik testte en keurde de cursus goed.  De cursus is zijn investering waard, ik wed zelfs dat je je lesgeld terugwint als je consequent met YNAB aan de slag gaat.  En voor wie nog niet overtuigd is: ik mag ook een kortingscode meegeven.  (yey, ik mag eens iets weggeven *zwaait met haar veel te grote handjes weg en weer*)

Wie via deze link de cursus van Kelly aankoopt en de kortingscode SHOUT10 ingeeft krijgt 10% korting op het aankoopbedrag.  En jawel, eerlijk is eerlijk, dit is een affiliate link.  Een wuk?  Dat betekent dat ik iets kleins krijg als je dit doet via mijn blog. (en dat kan ik weer gaan budgetteren, thihi).  Maar dat verandert niets aan het oordeel dat ik vel over de cursus.  En dat oordeel is heel simpel: zonder de cursus snapte ik het programma niet, met de cursus wel.  Voila.