The 7 myths of Happiness #3

Nog altijd volg ik de podcast “Happier” van de Amerikaans Gretchen Rubin en haar zus Elizabeth Craft.  Vorige maand schreef ik ook al een stukje over de ene aflevering waarin ze 7 mythes rond geluk bevestigen of ontkrachten…

Happiness Myth #3: A treat will cheer you up.

“When you’re feeling blue or overwhelmed, it’s tempting to try to pick yourself up by indulging in a guilty pleasure, but unfortunately, the pleasure lasts a minute, and then feelings of guilt, loss of control, and other negative consequences just deepen the blues.” (bron: website Gretchen Rubin)

Uiteraard gaan Gretchen en Elisabeth niet volledig akkoord met de stelling dat een verwennerij je zal oppeppen.  Of anders zouden ze deze mythe niet bespreken veronderstel ik.  Ze maken in hun podcast het onderscheid tussen een traktatie waarbij je een shot geweldigheid zal krijgen of een traktaat waarbij je je over een langere periode beter zal voelen.  Sommigen keren waarin ik mezelf een verwennerij geef voel ik me achteraf slecht.  Ik maak mezelf er regelmatig schuldig aan.  Zo weet ik al dat ik eigenlijk geen zak gele M&M’s moet kopen omdat ik die van de eerste tot de laatste M volledig opeet zonder limiet “omdat ik het verdiend heb“.  De laatste jaren hoef ik ze zelfs niet van mezelf te verdienen.  Veelal denk ik “oh, als kind had ik dit nooit gemogen, nu ben ik mijn eigen baas, nèh!” of “ik sport en beweeg veel, die komen er toch niet bij“.  Dus neen, ik ben niet goed in het kanaliseren van mijn “treats”.  Er wordt aangeraden om -bij elke keer dat je jezelf  wil belonen- eens stil te staan bij “ga ik me hier beter bij voelen achteraf of doe ik dit nu enkel omdat ik het zelf nu echt wil?” Uiteraard ben ik niet blij met mezelf als ik 500gr M&M’s naar binnen heb gesmikkeld. Het moment zelf is het zalig, maar achteraf lig ik met mijn maag en mijn schuldgevoel in de knoop.  Soms zijn er momenten waarop ik denk “mijn kinderen zouden dit moeten weten….”.

Maar het blijft soms moeilijk om te weerstaan aan de gedachte van “pfff, ik heb dat verdiend“.  Na een moeilijke dag met twee hangerige kinderen in de zetel ploffen en een zak chips opensnakken, het voelt soms echt geweldig.  De dag erna liggen de chipskruimels mij soms wel veroordelend aan te staren.  Soms hoor ik ze fluisteren: “jaja, heel die zak is op!”.  En dan prop ik hem ietwat beschaamd de vuilbak in. Aan de andere kant is die kleine shot geweldigheid wel een opsteker op dat moment van de dag.  Ik kan er zelfs naar uit kijken.

De zussen zijn voorstander van het opmaken van een lijst met “healthy treats”.  Healthy treats?  Pfft.  Saai.  Ik weet het.  Het gaat over dingen die je op langere termijn zullen gelukkig maken en niet voor een acute shot awesomeness zorgen.  Zelf vind ik het moeilijk om zo’n lijst op te maken.  Ze stellen voor om jezelf bijvoorbeeld op een lange wandeling te trakteren, of een koffie met een vriendin.  Maar mijn koffie smaakt altijd nog dat tikkeltje beter met een potje gele M&M’s.  En mijn wandeling is nog amusanter met de gedachte dat ik daarna mijn koffie met mijn M&M’s ga nuttigen bij een vriendin.

Weet je, het gaat allemaal over kanaliseren en zelfbeheersing denk ik.  Ik weet van mezelf dat ik weinig grens ken als het over smoefeling gaat dus ik koop er geen.   Ik weet dat ik niet “een klein beetje kan roken”.  Neen, als ik er (terug) aan begin is het om zeep.  Dan ga ik all the chimney way.  Als er geen verleiding is hoef ik er niet aan te weerstaan, dus neen, één sigaretje en dan stoppen, dat zou voor mij niet werken.  En dat heeft niets met mezelf trakteren te maken.  Met eten is dat net hetzelfde.  Doe mij dus geen 10 gele M&M’s eten en dan stoppen en het zakje in de kast bewaren tot morgen.  Maar het feit dat ik dat weet is veel.

En jij?  Waarop trakteer jij jezelf wel eens?  En moeffel je ook soms vlug een lege zak chips weg in de vuilnisbak?