Als ik eraan terugdenk besef ik meer en meer hoe derover die situatie was.  Ik spreek over bijna 12 jaar geleden, toen de dieren nog spraken zeg maar.  Ik was net 18 jaar en zat op kot, en geestig dat het was.  Op zondagavond gingen we uit.  Zoals elke student was de vrijdagavond om languit in de zetel te bekomen, de zaterdagavond en zondagavond gingen we uit.  Kwestie van toch zeker voldoende uit te gaan, want we waren studenten en studenten gaan uit.  Ik had net mijn eerste gsm gekocht, dat leek handig op kot.  De dag van vandaag koopt men dat voor iemands’ plechtige communie, in die tijd mocht je blij zijn dat je er één had op kot, anders was het zoeken naar een telefooncel in de buurt.  Dat ding kostte me 4999 frank van mijn zuurverdiende vakantiejobcentjes.  Drie weken aan een stuk zeepflesjes op de band zetten, 8 uren per dag.  Het was een grijze motorola genre televisiebakske.  Ik kon ermee smsen en bellen.  Het toestel had geen kleurenscherm en ik kon er zelfs alleen maar hoofdletters mee tikken.  Switchen naar kleine letters kon pas op mijn tweede gsm.  Een smsje kostte toen 12 frank (waarom weet ik zo’n dingen toch nog na 11 jaar?).  Ik heb er geen idee van hoeveel zoiets nu kost.  Op één van de zondagavonden stapte ik met Friede naar het café toen we tegengehouden werden door een drietal zigeuners.  Ze schurkten tegen ons en leidden ons af met allerhande brabbelpraat.  Toen we ze eindelijk afgeschud hadden duurde het zeker nog een halve Overpoortstraat voor ik merkte dat mijn gsm gepikt was.  Ik had hem nog maar een week!  Godver smeerlappen!  Wat er toen gebeurde is nooit veel voorgevallen.  Ik werd razend!  Niet-te-doen-razend!  Ik weet niet of ik ooit nog zo kwaad ben geweest sinds die keer.  Ik denk zelfs dat ik stoom afgaf rond mijn oren.  We keerden terug naar de crime scene.  Friede herkende meteen de bandidos en wees ze aan.  Die man was twee koppen groter en vermoedelijk zo’n 50kg zwaarder dan mij.  Ik stelde me voor hem, versperde de bombast de weg en tikte met mijn wijsvinger op zijn borst “Jij hebt mijn gsm gepakt!”  Hij probeerde mij te negeren en deed alsof hij me niet begreep.  Ik bleef volhouden en in mijn colère begon ik te roepen “Jij hebt mijn gsm!”.  Net op dat moment passeerde een politiepatrouille door de drukbevolkte Overpoortstraat.  Ik zei “geef hem nu terug of ik roep die patrouille”.  En toen gebeurde er iets vreemd.  De zigeuner zei “kom mee”.  We volgden hem en bleven op een afstand toen hij vroeg om even te wachten.  (ter info: dat was de razernij, nu zou ik NOOIT meer zoiets doen, screw you zigeuner, ik koop gewoon een nieuwe).  Maar ik was KWAAD!  Kwaad, het had geen naam.  De gigantische zigeuner kwam eraan en  ik kreeg mijn gsm terug.  Zomaar. En daarna gingen we een pintje drinken (niet met die zigeuner, die ging verder gaan stelen).

6 reacties

  1. Pingback: Pantoffelheld
  2. Zalig 🙂 Wat een scheut adrenaline met een mens kan doen!
    Ik had op kot ook mijn eerste “televisiebakske”, maar daar kon je zelfs geen smssen mee sturen (vreemd genoeg wel ontvangen). Was een oude Nokia van mijn vader.

    1. ja, mijn vader had er ook één waarmee je kon ontvangen maar niet sturen. Maar dan deed ik dat via de website van belgacom, daar mocht je dagelijks 5 gratis smsje versturen. Te zot voor woorden eignlijk als je dat nu bedenkt.

  3. Pingback: Zondagskind

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s