the silence of the lambs/grilled horsemeat

De rimpeltjes in mijn vingertoppen na een lange warme douche doen me ontspannen.  Zo’n vingerrimpeltjes zijn er meestal als ik een productieve dag achter de rug heb en er ’s avonds hete douchestralen of een dampend bad aan te pas komt.  Mijn handen zijn ruw, droog en hoe hard ik ook frot er blijven verfresten op te vinden.  Tegelijk zijn mijn armen vermoeid.  Toch blijf ik tevreden over mijn drukke dagen.  Deze morgen ging ik al in het ochtendzonnetje lopen.  Het bleek kouder dan het eruit zag maar na 2 minuten was ik al opgewarmd.  Een klein lammetje liep wild met me mee, het blaatte door mijn oordopjes, ik had goesting om het over de draad bij me te nemen en het te kalmeren.  De lammenfluisteraar.  Na lammetjes temmen ging het over naar binnendeuren dolfijngrijzen.  Schildermoe gingen we met Ilja naar het paardje van de toekomstige buurvrouw roepen.  We wisten zijn naam niet dus riepen we gewoon “Paard!  Ei paard!”  Met de gedachte dat zo’n naamloos dier daar steengerust in is schrok ik me een accident toen het beest effectief op ons af kwam gestormd.  Dat is wat anders dan een mini-schaapje met een grote mond.  Ik dacht dat het dier zierling door de stekkerdraad ging lopen maar het bleek al geleerd.  Gelukkig maar, ik denk dat de elektrocutie van een paard aanschouwen nu niet bepaald positief is voor de nachtrust van een bijna-twee-jarige.  En het is pas morgen barbecueweer hé.