Zondag 7:01, een heel mooi uur voor een “kortslaper” als mezelf.  Ik besluit ’s morgens om te ploggen.

Als ik beneden de chauffage aansteek zie ik dat de dakisolatie ferm zijn werk doet.  15 graden binnen terwijl dat voor de isolatie minder was.

Zaterdag ging ik naar de dokter met een pijnlijke uitslag op mijn flank.  Een tiental kleine blaasjes, het voelde aan alsof mijn rib gekneusd was.  Mijn schoonzus dacht aan de zona.  Ze had moeten studeren voor dokter in plaats van verpleegster want een uur later hoorde ik hetzelfde verdict bij mijn huisarts.  Ik moet nu dagelijks 5 zo’n grote pillen nemen, tot ze binnen 7 dagen op zijn.  Great.  De medicatie is niet terugbetaald.  Dubbel great. 27 euro armer.

Ohja, een foto bij het opstaan is nodig op een plog vind ik.  Iemand is vergeten haar ogen te reinigen na het feestje van zaterdagavond.

7:30 ik blader door het magazine van Het Nieuwsblad samen met mijn koffietje.  Mireille De Gucht staat op de cover.  Ik weet het zo niet met die trui.  Misschien is ze daar nu toch echt te oud voor.  Ik zie zoiets meer op 20’ers.  Of heb ik nu ouderwetse gedachten?  Of zoals die keer dat ik in een kleerwinkel een dame van zeker over de 50 een strandminirokje met zo’n golvende zoom zag passen.  Ze vroeg aan de verkoopsters in de pasruimte “of dat wel iets voor haar was, ze vond het mooi en wou altijd al eens zo’n rokje passen”.  De verkoopster kon heel subtiel verwoorden “het is inderdaad mooi, maar misschien is het meer iets voor tieners”.  Ze liet wijselijk achterwege dat zonnebankgebronzeerde sinaasappelbilletjes niet passen onder zo’n dingetje en liet de dame in haar waardigheid.  Chapeau!

Het voorbije weekend was er “vogels voeren en beloeren”.  Het klinkt dubbelzinnig maar het is wat er staat.  Ik weet het zo niet met mijn vogelvoederset.  Misschien kocht ik geen driesterrenvoedsel want geen enkel vogeltje kwam op het stokje zitten om te smullen.  Misschien hangt het ding te laag en te veel in het zicht?

9u00: De hapjes voor mijn gasten die ik deze middag verwacht komen net uit de oven.  Zalmrolletjes.  Gemakkelijk en lekker.

9u30: onze tafel wordt gedekt.  Ze worden om 11u verwacht en komen uiteindelijk om 11u45 toe.  Tju, nu had ik het lopen achterwege gelaten wegens tijdsgebrek.

18u00: het etentje is precies een beetje uitgelopen.  Champagneglazen, wijnglazen en de coupes van de dessert was ik met de hand af.  De rest gaat in de afwasmachine ook al moet ik ze daarvoor twee keer laten draaien.  Lazy housewife?  Moi?

Ik kreeg geweldig mooie tulpen cadeau.  Ik ben easy to please.  Bloemen of boeken scoren steeds bij mij.  En tulpen vooral.  Ondertussen slaat de vermoeidheid toe.

Er wordt nog een brood gemaakt terwijl ik de rest van de keuken opruim.  Pieter stofzuigt en breekt de tweede tafel af.  Onze eettafel binnen is voldoende voor 4 personen maar niet voor 6.  Later als ik groot ben wil ik zo’n ouderwetse boerentafel, lang, lomp en geweldig om aan te keuvelen.

19:30 Als de klein in bed zit poef ik mij in de zetel en zap in het rond.  Op 8 is er een documentaire over Hooverphonic.  Ze namen hun CD blijkbaar op in de huiskamers van gezinnen.  Vreemd hoe iedereen het tijdens de interviews altijd maar heeft over “Alèx” in plaats van Aaaalex zoals de normale Alexen heten.  Dat klinkt iets meer fancy zeker?

21:45 kortslapers gaan vroeg naar boven.  Maar niet alvorens ons broodje is gebakken.

De girl in the striped pyjamas.  (en zie mijn nieuwe peignoir, ik kreeg die cadeau van mijn lief omdat hij het zo danig beu was dat ik met die oude witte kamerjas rondslofte.  Het was even wennen want de stof is anders, de lengte is anders en vooral…de kleur is anders 🙂 )

Marisha Pessl kruipt er nog even bij…

Pas als ik het licht uitknip voel ik hoe moe ik echt ben.