In “Make it, share it, blog it” werd het ploggen aangehaald.  Bij nader checken bleek het al van 6 december geleden!  En hupla!  We zijn vertrokken.  De plog van zondag 19 juli 2015:

Het is 7u28 als we alle vier samen wakker worden.  Het voordeel aan kinderen die lang slapen (en konijntjeswekkers die opgevolgd worden): je kan zelf al eens langer slapen.  Het nadeel aan lang slapen: je kunt niet op je gemak wakker worden.  Onderweg naar het toilet duw ik de koffie aan,

ligt deze rakker al naar mij te zwaaien….(of althans zo lijkt het toch),

is spiderman ook al opgestaan,

en roept Shanulleke van: “ewel en ik?”

Twintig minuten later, als iedereen zijn boterham, zijn melk en zijn kattenbrokken heeft gekregen, is het eindelijk tijd voor mijn koffie….

Na het ontbijt -als Pieter vertrokken is op zijn mountainbikeritje- start ik met het bakken van twee taarten.  Er is deze middag nog een laattijdig feestje voor Ilja’s verjaardag.  (de koffietas blijft in de buurt, ik heb veel te weinig gehad, veel te weinig zeg ik u!)

Tussenin check ik mijn mails.  Heb ik echt 65 mails?  Ba neen, ik vergat mijn spam en reclamemails enkele dagen uit te kuisen.

10u: Linus zijn nekplooi wordt uitgemest.  Wat hij daarin allemaal verzamelt, je wil het niet weten!  Hij is ook enorm voor het “vuistje” de laatste dagen.  Vuistjes eten, vuistjes staren, vuistjes uitsteken.

11u: Als hij proper gewassen en gekleed is spuwt hij op mijn schouder.  Aah, the joy of being a mother!  Gelukkig ben ik nog steeds in mijn slaap t-shirt.

Als Pieter thuiskomt -veel later dan voorzien wegens een platte band- vertrek ik op mijn loopje.  Ik zit aan de iets “zwaardere” lessen (vier keer 8 minuten lopen) maar het gaat nog steeds goed.  En het blijft deugd doen.  Na het afspoelen van bakhitte, babyspuug en loopzweet zie ik er om 13u zo uit:

Ilja moest verplicht een middagdutje doen van me zodat hij het feestje van deze namiddag/avond kan overbruggen.  Linus houdt voor het eerst een ultralange middagdut van bijna drie uren.  Als hij anders drie kwartier aan een stuk slaapt overdag dan mogen we al blij zijn.  Het is even heel rustig in huis met twee slapende kindjes al is dat relatief met tafels die nog moeten gedekt worden, bordjes uitzoeken, stoelen rondzoeken.  Mijn lief ligt achteraf nog een half uur deadbeat in de zetel nadat hij de Kemmelberg getrotseerd heeft.  Well done schat.

15u30: Als de gasten zijn aangekomen snijden we de bananentaart en de flantaart aan.

Op mijn commando wordt alles opgesmuld en het is tijd om enkele foto’s te nemen terwijl we in de zon met de kinderen bezig zijn.  (Gelukkig sloeg het druilerige weer in de namiddag om, want met 7 volwassenen en 6 kinderen in de living….phoew!)

Elk verjaardagsfeestje poseert Ilja met zijn meter en peter.  Dit jaar is de foto het geweldig geslaagd, al zeg ik het zelf!

Schanulleke aanschouwt het van op een veilige afstand: haar tuinhuisdeurgat.

Even later heeft ze het gejinxed…gedaan met de rust als de kinderen ontdekken waar ze verblijft.

Brandweerman Sam is in de buurt.  Gelukkig maar want de barbecue wordt aangestoken.

Ilja’s zonnebril van op de markt zit hem als gegoten….u-hum…

Als de taartjes op zijn, de worstjes verorberd en de huishoudelijke ravage aangepakt is gaat de oudste gaan slapen, moe maar content.  Linus ligt al sinds 19u30 te ronken, ook voor hem was het een dagje met veel indrukken.

We poefen ons om 21u in de zetel samen met de zangers van Glee.  Die serietip las ik hier, al ben ik het niet meer zeker, ik lees zoveel blogs de laatste tijd.

Om 22u30 doe ik mijn boek en mijn ogen dicht.  Zo’n dagen zou je in bokaaltjes moeten kunnen bewaren, zo kun je achteraf nog eens de sfeer opsnuiven.

Het blijkt al eeuwen geleden dat ik nog eens plogde.  Martine houdt dapper vol, ze steekt zelfs nog andere mensen aan om ermee te beginnen ook!

Toen ik opstond zag ik in het voorbijkomen van het waskot dit:

Great.  Mijn semi-dag-vrijaf zal weer goed gespendeerd worden…

Een goodmorning-selfie met een stoere zoon.  Iemand moet dringend haar haar wassen.

We hebben bezoek.  En slakkensporen op onze ramen.

Oei, ik ben weer een fantastische huisvrouw de laatste week.

Ik lummel een beetje aan, doe wat wasjes, kijk nog een beetje naar de zwarte bananen en besluit om een kaartje te maken voor de pasgeboren baby van mijn schoonzus en schoonbroer.  Ze heet Elenore.  Maar dat was wel duidelijk ondertussen dacht ik.

Bij het ophangen van de was zie ik dat onze huisvriend een koffiekletske op ons terras houdt vandaag.  Ze doen een wedstrijd om ter langste slakkenspoor maken.  De huisvriend staat op kop in de ranking, de tweede ronde is op een nader te bepalen tijdstip.

We stinken alletwee een beetje.  De één al meer dan de ander, ik laat in het midden hoe de verdeling van de geur is verlopen en vraag aan het monstertje om iets te kiezen om mee te spelen in bad.  In eerste instantie komt hij af met zijn kleutersynthesizer.  Het lijkt me geen zo’n strak plan en stel iets voor van baddiertjes.  De findingnemo-zwembandjes zijn de tweede optie.  Ok dan, let’s get fresh!

Na het middagmaal begin ik te bladeren in de stapel Knacks.  Ik sta drie weken achter waardoor de artikels in Focus nog steeds over Pukkelpop gaan, het voelt even terug als vakantie.  Uiteindelijk haal ik maar één week Knack lezen in.  Ondertussen heeft de postbode alweer een nieuw pakket gebracht.

De rust is echter van korte duur, mijn zoon weet mij te vertellen “dat Bob De Bouwer geen wenkbrauwen heeft”.  Ik check eens voor de zekerheid, waarlijk!  Frea-kyyy!  De rest van de Knack krijg ik gezelschap op mijn schoot, met de nodige commentaar op de foto’s.  Zo geraak ik nooit door die stapel.  Tijd dat het 1 september is.

Even later voer ik mijn gebroed naar oma en opa.  Mijn laatavonddienst start om 17u. (Vandaar de semi-vrije-dag). Ernie reist ook mee.

Selfies in de auto nemen, zie mijn nieuwe nerd-bril.  Die heb ik gelukkig alleen nodig bij het autorijden want ik zie er wel een beetje secretaresse-achtig uit.

Om 22u30 strek ik mijn benen op de salontafel, ik ben deadbeat, vraag me niet hoe het komt, het was nochtans maar een semi-werk-dag.

Via Lilith leerde ik de blog van 10e kennen.  Beide dames houden deze week een PLOG, PhotoLOG.  Leek me leuk om het eens te doen.  Ik koos er wel een “bewogen” dagje uit bij nader inzien.

Zondag 6:00: De dag wordt gestart met het sterken van de innerlijke mens.  Zowel voor ons als voor Marbel de poes.  De tekenvrije poes trouwens, ik liet een aantal vieze vuile teken uit haar haar verwijderen, er moesten hierbij letterlijk handschoentjes aangetrokken worden.

In de spiegel zie ik er ’s morgens zo uit.  Tijdens het eerste koffiemomentje krijg ik al meteen “In een klein stationnetje” te horen door de babyfoon.

“Goeiemorgen engel van mijn hart” is één van mijn favoriete begroetingen als ik de kamer binnenkom.  Even later wordt er “stuutje met choco” gescandeerd.  De pot is echter minder enthousiast.  Reden te meer om een verse pot choco te openen.  Oh wacht, dat was blijkbaar eerder deze week al gebeurd!  Tsss daddy is a cheater!

Op zondagochtend lezen wij “de boekskes” in onze peignoir.  Mijn favoriete onderdeel in Flair is “vraag het aan Marcel”.  Hij zegt het zoals hij het denkt en zoals vrouwen het nodig eens moeten te horen krijgen.  Nu nog werken aan die baard Marcel.  Echt aan werken.

09:15h: Als de peignoirtijd voorbij is wordt ons gebroed gewassen.  Het stonk.  Na die belediging versloeg hij ons twee keer met domino.

We vertrekken rond iets voor 11:00h naar mijn schoonouders.  Aan de juiste snelheid zoals je kunt zien.  Daar neem ik nog meer tijd om de boekjes te lezen.  Er stond een interview met een stuk jeugdnostalgie in te lezen.  Ik las het niet maar was wel blij om de geweldige foto.  Na het heerlijke middagmaal en de middagdutjes was het al vlug 16:00u, tijd om te vertrekken, om 18:00h werd ik bij meme verwacht om er de nacht te gaan doorbrengen.

18:00h: God ziet mij.  Ik hou me in om niet te vloeken.

20:00h: meme slaapt, ik waak.  Samen met Herman Koch.  En Maria.

22:00h: ik ga slapen.  In de bloemetjeskamer met de bloemetjesdekens.  Herman slaapt op het nachttafeltje.

00:16h: we (we zijn met twee, tante slaapt beneden) stonden reeds 4 keer op om meme te helpen bij het toilet.

02:49h: ik placeer me bij meme aan bed en soes een beetje weg in de zetel op het ritme van haar ademhaling.  Als die stopt schiet ik meteen recht om te kijken.  Dan begint ze direct terug te ademen.  Ik ben op slag klaarwakker.

04:12h: ik ga terug naar bed, meme slaapt rustig.  Ik val meteen in slaap.

05:14h: tante roept dat meme terug naar het toilet moet.  Ik schrik wakker.  Herman verroert geen vin.

Ik blijf wakker omdat mijn wekker sowieso op 6u staat ingesteld.  Er is verse koffie in de keuken met de turquoise tegeltjes.  Alleen meme’s hebben zo’n keukens.  Niet alleen de koffiefilter bevat prut, mijn ogen kunnen er ook weg mee.

06:15h: ik blijf nog even bij haar en vertrek daarna naar mijn schatten thuis.  Herman blijft ginder.