’t Is in de sjakosj!

Bij de zoektocht naar een extra portefeuille voor op het werk belandde ik in mijn “sjakosjenbak”.  Er was een tijd waarin ik regelmatig nieuwe handtassen kocht, de tijd dat er precies altijd geld over was.  Lang geleden.  Niet dat ik mezelf nu een nieuwe handtas moet ontzeggen, maar mijn smaak is er een beetje duurder op geworden wat de frequentie van de aankopen verlaagt.  Een portefeuille heb ik er niet in gevonden maar het werd wel even een trip down memory lane:

De fluffy koekiemonstersjakosj.  Gekocht op het folkfestival in Dranouter, van in de tijd dat het nog FOLKfestival was.  Er kan enkel geld en een identiteitskaart (de vorige grotere versie) in die mond, niet dat ik het de laatste jaren nog geprobeerd heb, ik hou hem bij uit nostalgische redenen.

De Belgische sjakosj.  Deze is al zo oud als de straat maar het aapje hangt er nog steeds aan.  Ze heet Nathalie.

 

Wederom Kipling.  De modellen en de bedrukking zijn niet meer van dezen tijd, maar ze zijn onverwoestbaar en je kunt ze wassen in de machine, iets wat voor handtassen echt wel een voordeel is.  Vooral de binnenkant kan wel al eens besmeurd geraken (denk aan: bananen zonder bananendoos).

De ik-heb-goesting-in-Hawaï-sjakosj.  Ook Roxy is eerder een sportief merk, maar qua kwaliteit kan het in competitie gaan met Kipling, al zal Kipling nog steeds winnen denk ik. Ik gebruik nog steeds mijn Kipling-valies van toen ik die 12 jaar geleden wekelijks weg en weer sleurde naar mijn kot.  Toen waren het nog betere tijden, op kot.  Nu haal ik ze boven bij nachtdiensten.

Deze eastpak-heuptas is zo jaren 2000.  Het ding hing elke zomer mee op citytrip en staat dus garant voor vakantie.  Gabriël Rios zette ooit zijn handtekening op de achterkant.  Direct honderden euro’s waard….phahah!

De laatste jaren sleep ik vooral niet meer aan handtassen op evenementen.  Klein en compact is de boodschap op een festival, een optreden of een feestje waar ik nergens ga kunnen neerzitten.

De so-not-me-handtas.  Wit, eigenaardige vorm en blinkend leer.  Maar ze kwam enkele keren handig in combinatie met een kleedje op een trouw of een receptie èn er kan heel veel in.  Mijn lief placeerde er al meerder keren zijn portefeuille, sleutels en gsm in.

Centre Pompidou.  Gekocht in Athene voor 10 euro.  Menig sjakosjemakende medemens denkt nu “phuh, zoiets maak ik in een uurtje!”.

De meest gebruikte van de hele hoop.  Al ben ik niet content van de kwaliteit van SkunkFunk.

De trouwsjakosj.  Met een auberginekleurig trouwkleed kun je al eens een kleurtje in je handtas steken.  En veel envelopkes, hihi.

De hele berg.  Veel lelijke goedkope brol.  Maar ik kan er niet van scheiden, een handtas waar nog niets aan is, dat mag je toch niet weggooien?

De huidige handtas.  Ik kreeg ze vorig jaar van mijn mama voor mijn verjaardag en ik gebruik ze al het hele jaar.  Ik streef ernaar om maar één sjakosj “in de running” te hebben omdat ik anders teveel dingen vergeet bij het oversteken van al het materiaal.  Zo kan ik het mij bijvoorbeeld niet permitteren om de sleutels van mijn werk niet mee te hebben als ik om 6u15 alleen op dienst kom.

Zo’n sjakosje-bekijk-uurtje kan al iets opleveren.  Wie niet voorzien is tijdens haar tijd van de maand, kom maar af, maandverbanden genoeg!

En vijf euro!  Yey!  Kan ik lekker nog een pak maandverbanden mee gaan kopen!