it was life the old-fashioned way

Het was hard, zo na een goeie 14 dagen volle bak werken, mijn twee mannen achterlaten op ons eerste vrij weekend in vier weken.  Maar het cactusfestival wacht niet en we haalden de qualitytime gisteren meer dan voldoende in.  Het was sinds Werchter vorig jaar (Greenday!) dat ik nog op een festivalweide stond.  Hoewel een weide, het Cactusfestival bevindt zich in het Minnewaterpark en is dan ook een superlocatie voor zo’n evenement.  Hoewel het geen groot festival is zijn alle ingrediënten er wel voor.  Vooral het publiek voor het podium is op elk festival hetzelfde.  Iedere keer als ik daar probeer te genieten van een optreden is er wel iets typisch festivals:

* Sideshowbob haar, vlak voor je uiteraard: je bent gedoemd om door een bos krullen te zoeken naar het podium.

* Het babbelende stel vrienden: ze praten hun leven voorbij vlak voor je.  Ik vraag me altijd af: wat moet je nu zo dringend de hele tijd aan elkaar vertellen tijdens een optreden?

* Het verliefde koppeltje: ze kunnen elkaar niet loslaten en er moet occasioneel een kusje gegeven worden.  Of ze staan gewoon het hele optreden te lebberen.  Dat kan ook.

* De stinkers: luide muziek is blijkbaar een vrijgeleide om in een grote massa volk lustig erop los te droppen.  Meestal biergeur.  Of gegist festivaleten.  Smakelijk.

* De dronkaard: hij zwalpt door het publiek, blijft meestal op je tenen staan zwierend met een pint zodat je zeker gedoopt wordt in de typische festivalgeur.  Negen van tien brult hij luidruchtig mee met de muziek zijn pint wild in de lucht zwaaiend.  Tegelijkertijd gooit hij zijn lichaam achteruit waardoor je ook nog eens mag duiken om een achterkopstoot te vermijden.

* De bakvissenclub gone wild: geen commentaar.

Zelf had ik tijdens het geweldige Arsenal een rustig homokoppel voor me staan.  Van één van de twee was het haar perfect geknipt zoals het dezer dagen hoort, opgesneden in de nek met een lange bles vooraan.  Telkens hij een beetje meedeed met de muziek moest het haar weer goedgelegd worden.  Als ik moet kiezen tussen dit en alles wat hierboven staat dan denk ik dat ik het nog getroffen had.

Maar uiteindelijk als je ineens dit hoort:

dan vergeet je alles heel even rond je en is het oren open, ogen dicht en handen in de lucht.