door De mentaliteitsverandering die Marie Kondo met haar boek en haar tips wil bereiken is nog niet helemaal tot mij doorgedrongen vrees ik. Ik had me al lang verzoend met het feit dat ik niet de perfecte huisvrouw ben maar dat neemt niet weg dat het huishouden moet gebeuren -al dan niet perfect-. Toch verzucht ik wel eens. Waarom kan ik eigenlijk niet de perfecte huisvrouw zijn? Ben ik de enige waarbij de keuken er na het ontbijt zo uit ziet?
Een doos met vers fruit van gisteren, nog niet uitgepakt. De broodsnijmachine van deze morgen, nog niet opgeruimd. Een bloempotje dat eigenlijk in het compostvat moet, nog niet in het compostvat geraakt. Een fles evian die eigenlijk bij de babyvoeding moet staan, ergens halfweg blijven staan. Een krant, een tuutje en een sterilisator die aan het uitdrogen is. Een plastic zak met verse wortelen die nog in de frigo moeten geraken. Vuile papflessen die nodig in de afwasmachine moeten, maar die zit uiteraard nog vol met propere afwas.
Alles moet altijd “nog terug op zijn juiste plaats geraken”. Daar blijkt het schoentje altijd te wringen. Marie zegt: “Berg alles na gebruik terug op op de juiste plaats”. Het zou mij geen kwartier kosten om de keuken op te ruimen:
Toch veel aangenamer om op te kijken dit? Ik zucht, ik geef Marie gelijk en geniet nog even van mijn opgeruimde keuken alvorens ik hem weer vol gooi.
Shout your heart out 
Die opgeruimde keuken ziet er véél te clean uit 🙂 – bij ons ook heel dikwijls ‘chaos’, en we zijn maar met twee…
wij zijn ook maar twee die het kunnen rondgooien 🙂 (voorlopig toch)
Wees gerust , als ik aan het koken sla, ziet de keuken er ook uit als keuken 1 en als hij proper opgeruimd is , als keuken 2. Een huis heb je om te gebruiken. Maar een keuken is frustrerend omdat je altijd bezig bent, met vuilmaken en opruimen. En als ik een opgeruimde keuken zie heb ik ineens ontzettend zin om te koken of te bakken.. Een keuken zoals in de boekskes, vergeet, of t zou moeten zijn dat je elke dag uit eten gaat!
En het is niet alleen de keuken, het is ook de keukenvloer. Daar liggen altijd kruimels, voldoende om een school mussen mee te voederen. ’t Is een ramp, elke dag moet ik ofwel vegen ofwel stofzuigen.
Bij mij is ’t ook een ramp. Al snap ik het principe volledig. In Wevelgem gaat dat precies veel beter, ’t is daar al jaren “clean desk policy” in de keuken en als iedereen een beetje mee helpt, gaat dat stukken rapper vooruit. Kinderen vanaf een bepaalde leeftijd kunnen al goed meewerken hé, leer ze dat zo snel mogelijk. Al is het maar de afwasmachine vullen en legen. 🙂
ja, maar hoe moet ik mijn huisgenoten motiveren als ik het zelf niet doe? 😀 Trouwens, de zoon moet hier ook al veel helpen. Bordje afruimen, kleren in de wasmand/wasmachine gooien, speelgoed opruimen, mij assisteren met de baby. De afwasmachine legen betrouw ik nog niet zo, niet alleen zijn de kasten waar alles in moet te hoog voor hem, ik heb ook nog geen zin om mijn servies te vervangen 😀
Zeer ambetant als je een open keuken hebt die eruitziet als keuken 1 op het moment dat je onverwacht bezoek krijgt. Toch tof als je keuken opgeruimd is, al is het maar voor een halfuurtje 😄😄
zwijgt, ik kan hier nog het volk in de living houden 🙂 al is die ook soms heel rommelig, vooral de livingtafel blijkt een vergaarplaats voor vanalles te zijn 🙂
Ik ruim ook alles onmiddellijk op maar dat is een afwijking vrees ik. Ik kan geen rommel zien en hou van een toonzaal 😜😜😜😜
we zouden moeten van elkaar kunnen delen hé
Ik blijf proberen … maar de huisgenoten meekrijgen is niet altijd even evident. Alhoewel dat ik merk dat zien opruimen ook doet opruimen.
Marie zegt dat ook 😉
Zelfs hier met drie mensen in huis die al zouden moeten weten wat opruimen is (maar helaas twee lui gekweekte dochters, eigen schuld, dikke bult), blijft het soms chaos. Ik maak er de laatste jaren wel een punt van om een opgeruimde keuken achter te laten als ik ga slapen, anders ben ik ’s morgens direct slecht gezind om het werk dat in mijn ogen springt.
Het slimste is wel om alles direct zijn plaats te geven, in de ideale wereld …
Ik ruim ook meestal de salontafel op als ik ga slapen en de dekentjes opplooien en van die dinges. Het speelgoed moet opgeruimd worden alvorens de televisie aangaat hier. De keuken is echt een werkpuntje. Iets wat ik de laatste tijd wel meer doe (eens gelezen op een blog): nooit met lege handen van en naar een kamer vertrekken.
Ik ga met hetzelfde probleem zitten als we onze ‘echte’ keuken gaan hebben… Nu heb ik enkel het keukentje dat eigenlijk het washok is & als ik de deur toe trek, ziet geen mens dat die overhoop ligt… Is nu gemakkelijk, maar ga toch een tandje bij mogen steken eens de grote keuken er zit…
en hoe groter: hoe meer plaats om dingen in te stockeren hé 😉
Bwaja, da valt nog mee wi eigenlijk… Ons huis nu is dubbel zo groot als ons oude huisje en toch ga ik er met de grove borstel door wi als ik een kast aan het uitmesten ben… Ook de zolder zal betrekkelijk leeg zijn eens ik alle babyspullen ga verkocht hebben… Het feit dat het bij m’n ouders thuis tjokkevol stond, zal daar wel iets mee te maken hebben… Je kon er niet bougeren. Als je geen claustrofobie had, dan had je het gegarandeerd na 10 minuten als je naar daar ging. Maar die keuken: het blijft hier ook een werkpunt…
Hier ziet de keuken er al de hele week uit als keuken 1 en ik ben maar alleen……
maar dan ben jij de enige die zich eraan kan storen hé 😀
Ik ging daarstraks eens zorgen dat het er na het koken niét meer zo uitzag als keuken 1 (wat dus doorgaans wel het geval is, hier, en erger ook nog wel) en het resultaat was dat ik mijn duim verbrand heb, de zoon met zijn lieftallig bolletje tegen een handvat van een lade geknald is en mijn snijbonen zo hard overgekookt raakten dat mijn vuur op errorstand schoot en mijn hele strakke kookplanning volledig in de mist ging dus. Oh, en door dat hele overkookdebacle terwijl de eettafel nog vol rommel lag, moest ik mijn pan gehakt even tijdelijk onderbrengen in de afwasbak, als ik wilde voorkomen dat heel mijn lades vol van dat overgekookt water liepen.
De wil is er dus wel, maar aan de uitvoering is nog wat werk!
haha, blijkbaar 🙂
don’t worry, bij mij ziet het er vaak veel erger uit! 😉
ik neem me ook altijd voor om meteen op te ruimen, maar zeker ’s avonds zie ik dat meestal niet meer zitten…
’t is zoals Eilish zegt: als je dan ’s morgens beneden komt dan zakt de moed je al in de schoenen en je ogen zijn nog maar net open 🙂
Meestal kan ik mezelf er behoorlijk goed toe dwingen om dingen direct op hun plaats te leggen. Het zijn vooral de kinderen die hier roet in het huishouden gooien 🙂 Je huis ligt nooit aan de kant… Met kinderen houdt Marie natuurlijk geen rekening 😉
ja inderdaad, kinderen lijken niet te bestaan in dat boek
Als je weet dat de wereld waarin we leven, dat ons “zijn” door de evolutie is voortgekomen uit chaos, zou het dan niet makkelijker te accepteren zijn ? 🙂
Ik durf daar soms zelfs geen foto van te nemen, van dat huis hier…
Grrr Marie Kondo, waarom begint heel blogland nu op te ruimen? Ik ga mij nog genoodzaakt voelen om mee te doen!
Ik hou van opgeruimd en ik verzucht als het niet opgeruimd is. De perfecte huisvrouw dat bestaat niet 🙂 En als ze bestaat. Heb ik compassie met haar 🙂
Bij ons gaat dat in fases: soms hebben wij weken keuken 1 (t.t.z. die wordt dan wel opgeruimd tussendoor natuurlijk, maar ligt binnen de korste keren weer overhoop), soms weken keuken 2, omdat we dan wel de discipline aanhouden om alles meteen weg te zetten, de tafel af te vegen… Ach ja, zolang het mij niet teveel stoort (want ook dat gaat in gelijkaardige golven), is het best wel ok 🙂
“Enkel na het ontbijt?” was mijn reactie op uw eerste vraag. Onze living/keuken ligt er meestal zo rommelig bij. Omdat den afwas blijft staan. Omdat ik bij het thuiskomen alles maar neergooi waar het neervalt. Ja Marie zou helemaal niet content zijn. Woeps.