door - op elke trede van de trap na drie dagen niet stofzuigen
- op mijn kussensloop, elke ochtend en elke avond
- op mijn trui
- in Linus’ kraagje, zowat elke keer als we geshnuggled hebben
- in de boekentas van Ilja als ik de orders van de juf zoek
- op mijn jas
- in de brooddoos van mijn echtgenoot nadat ik liefdevol zijn boterhammetjes heb gemaakt (I know, perfect housewife….me…)
- in Linus’ pamper bij het verschoningsmoment
- op mijn schoenen
- in het badwater van Ilja, in het badwater van Linus, in mijn eigen badwater
- in de lavabo telkens ik de haarborstel durf boven halen
- in de spinnenwebben die aan mijn autospiegel hangen
Overal. Haar. Niet te doen. Het is -volgens mijn kapster- volstrekt normaal om postnataal haar te verliezen en enkele maanden na mijn eerste bevalling schreef ik al een gelijkaardige post, maar hell zeg. Ik geloof niet in vitaminekuren maar nadat ik zowat dagelijks drie tot vijf volle handen haar in de vuilbak deponeerde ben ik twee maanden geleden toch gestart met Priorin. Baat het niet dan schaadt het niet, dacht ik. Maar voor hetzelfde geld doet dat dagelijkse bruine pilletje helemaal niets en herstelt mijn haar zich vanzelf. Ik ben alleszins nog niet kaal, al voelt het wel raar om een fijner staartje te hebben. En elke keer ik een berg haar tesamen veeg moet ik inwendig toch een klein beetje wenen en gaan er panikerende, dreigende stemmetjes in mijn hoofd van “Dat is hier niet normaal hoor. Wanneer gaat dat stoppen? Je gaat kaal worden. Dit komt niet goed. Binnenkort mag je om een pruik gaan!” en dan kijk ik in de spiegel en zie ik…dat het voorlopig nog steeds goed meevalt met dat haar van mij. Als ik maar eens bij de kapper zou geraken om die grijsjes weg te kleuren…
Shout your heart out 
Als je de boterhammen klaarmaakt voor manlief, kan hij wel eens babysitten als je naar de kapper moet 🙂 ! Zeg dat Thomas Pannenkoek het gezegd heeft.
Tis dat mijn kapster nooit plaats heeft opt moment dat de man thuis is! Frustraties frustraties
i feel you sistah. ik ben ook weer veroordeeld tot de paar lambiksprieten van voor de zwangerschap. dan maar bij de kapper 15cm laten snoeien.
“ja met uw haar kunt ge het echt niet lang hebben hoor”
HUIL
(ik zweer dat ik haar julia roberts bos zag wapperen terwijl ze het zei)
tsss Julia…met haar timing ook altijd….pft!
Ik heb het nu al… Bij Tristan had ik het ook een 3-tal maanden na de bevalling. Nu heb ik al sinds 3 maanden ervoor… Ik hou m’n hart vast! (en m’n haar!)
Ik heb er ook enorm last van gehad… Of, eigenlijk, ik heb er 90% van de tijd last van. Mijn man heeft hier onlangs haar waar je twee pruiken mee kunt maken uit onze afvoer geplukt!
Hier ook. Kan/durf het niet meer laten knippen omdat het in een staartje of opgestoken pas uitvalt als ik dat losmaak, en ik dus op het werk etc geen spoor achter laat. Vind het zelf heel vies, als ik mijn haar eens een kwartiertje niet vast heb, dat mijn kleding en kinderen vol hangen met lange haren. Ik dacht zelf ook dat het postnataal was – en meer bepaald: de borstvoeding. Blijkt het waarschijnlijk hier te gaan om een symptoom van fibromyalgie. Wat verklaart waarom het niet over is hoewel de mini al twee is.
Het betert! Het betert! Echt! Ik heb ook al altijd lang haar gehad, tijden na de bevalling bleef ik maar denken dat ik kaal ging worden, maar gaandeweg betert het. Ik verlies nog altijd veel haar (en dat valt meer op als je lang haar hebt!) maar na al die jaren staat er nog steeds behoorlijk wat op mijn hoofd. Met een dun staartje leerde ik leven en ik steek het zelden op, doe ook nooit een muts aan, die dingen lijken ook te helpen. Volhouden ladies!
Juicht ende jubelt om de grijsjes: vroeg grijs haar = lang een volle bos.
Ik dacht bij de titel aan 8-potige monsters.
Ik verlies constant haar. Maar wel niet met plukken. Dat is altijd zo geweest, maar groeit gelukkig terug 😊. Mijn man vindt het alleszins geweldig irritant (en ik eigenlijk vaak ook). Vooral als de poetsvrouw met congé is en ik constant haar in mijn emmers heb!
Nu jaag ik jou (en waarschijnlijk meerdere vrouwen) tegen mij in het harnas, maar dat probleem heb ik niet gekend. Weelderige haardos voor, tijdens en na de zwangerschap (ware het niet dat ik in een hormonale opwelling op het einde van de zwangerschap zo’n 25cm gedoneerd heb aan het goede doel, dus die haardos is nog steeds weelderig, maar iets korter…).
Ik heb er ook last van… blijkbaar moet ik een serieuse kop haar hebben want ik versta niet dat er nog zoveel haar op mijne kop staat als ik zie hoeveel haar ik overal zie liggen…
Ik overweeg om eens een kuur te doen…
Geen postnatale hier en toch ook vaak haarverlies 😦 Inderdaad, op de trap (en ik heb witte trappen, can you imagine), op mijn hoofdkussen en wat ik het vervelendst vind: op mijn schouders. Niks aan te doen, vrees ik.
Daar had ik nog nooit van gehoord. Als kinderloze weer iets nieuws bijgeleerd… 😮
Jammer genoeg begrijp ik helemaal wat je bedoelt. Nog niet zo erg en het gaat ook wat in fases, maar soms verlies ik hier ook heelder plukken met een keer. Boehoe!
In de droogkast!
En die kinderen van mij, die zijn ondertussen al 5 en 7, maar dat haar blijft hier maar uitvallen…
Ook erg van geweten. Ook is september / oktober blijkbaar de maand waar haar uitvalt. Je hebt geen chance njeh!
Ik heb ook een keer zoveel haaruitval gehad en dat was ook hormonaal, doordat ik een andere pil nam, en it scared the hell out of me, want wat als dat niet zou teruggroeien… Intussen is het teruggegroeid hoewel natuurlijk nog steeds een pak korter dan de rest van mijn haar (de haaruitvalcrisis dateert nog maar van een jaar geleden) 🙂 Bij mij was de oplossing stoppen met die pil, hoewel ik ook een tijdje van die vitamines heb geprobeerd, hopelijk werkt het bij jou, en anders krijg je er ook wel stevigere nagels van!
Momenteel ben ik bezig met een kuur van 3 maand (Anacaps) en na een kleine maand merk ik toch al verschil, er zijn her en der minder haartjes te vinden.