door De weegschaal was al een tijdje in panne. Althans, ik stak er altijd maar nieuwe batterijtjes in en het ding bleef altijd maar 0000 aangeven. Toegegeven, het zou best wel bevrijdend zijn om altijd 0000 te wegen en eventjes voelde ik wel dat het werkte, zo’n weegschaal die niet werkt. Want op een gegeven moment dacht ik:”Oei, als de weegschaal ooit weer werkt, dan ga ik er moeten opstaan, ik zou beter minder eten om mijn gewicht op peil te houden”. Maar dan was er vorige week…
- Kookles met Miss AnSo. Ik kwam iets later omdat ik van mijn werk kwam, maar gelukkig had ze al een proevertje voor me klaargezet. We werden ook keihard gephotobombed toen we een selfie trokken. Het nieuwsgierige Aagje op de foto heb ik maar geblurred…
- Het dessert van de kookles had iets mee van fruitpap. Gelukkig was ik niet de enige die dat vond anders wordt het dringend tijd om uit mijn mamacoconnetje te komen.
- Bij Sarah van Nuniya had ik reclame gezien voor Bites We Love. Mijn eerste levering kwam toe op een moment waarop ik er niet meer aan had gedacht, ik stond niet kwispelstaartend op de postbode te wachten, dat maakt het extra verrassend om de brievenbus te openen.
- Er werd getrakteerd op het werk door een jarige: een reep Toblerone. Met de collega’s onder elkaar waren we al aan het gokken hoe lang het zou duren eer die reep opgesmikkeld ging worden. Sommigen wisten al dat hij hun oprit niet ging halen, ik deelde hem liefjes met mijn echtgenoot. Mmm Toblerone….lekker…maar dat vind ik van veel dingen.
- Doordat ik een overload aan appels had gekregen van ons moeder probeerde ik een receptje uit mijn lijvige receptenmap: appelchips. Laat ons zeggen dat twee uren in de oven misschien wel heel lang was om als resultaat zompige appels te krijgen. Ik had er uiteraard teveel citroensap over gesprenkeld. Dat is ook helemaal niet duidelijk hé: sprenkelen. Wat is dat dan: druppelen, lichtjes insmeren, spetteren…? En hoeveel moet je dan sprenkeldruppelspetteren? Grote druppels, kleine druppels? Tsss appelchips mijn gat. (En ja: er zit een pac-man-appelchip in!)
- Ik was alleen thuis met de pagadders tijdens het weekend. De echtgenoot was twee dagen weg voor zijn werk. Op zaterdag ging ik mijn grootmoeder bezoeken. Weer koekjes, chocolaatjes en geleitaartjes. Ilja wou graag de koetjes nog eens zien (mijn grootouderlijk huis is een boerderij). We komen daar wel regelmatig eens bij de koeien, Schanulleke werd oorspronkelijk daar geboren! De eerste die we tegenkwamen was de stier. Wat een beest! Daar wil je geen kopstoot van vangen denk ik.
- Zaterdagavond kwamen er twee vriendinnen op bezoek. Blij dat ik nog wat kon tateren en uiteraard werd er weer gesmoefeld. Ik probeerde een courgettemousse als hapje te maken, ik hoorde niemand klagen, integendeel.
- Op zondag had ik aan mijn pa gevraagd om een looproute in hun dorp (mijn hometown) uit te stippelen. “Iets van rond de 9km” had ik gevraagd. Het was niet zo geweldig warm en de wolken waren wel een beetje bedreigend maar als ik tijdens het weekend nog wou lopen dan was het dan. Runkeeper deed eindelijk nog eens zijn werk en hield mooi mijn afstand bij. Andere keren zou hij wel eens durven tilt slaan. Ooit mat hij 33km als loopafstand. Euhh…Soit, ik ben een heel trage loper, echt slakkengang. Toen ik 1u25 minuten later terug op de oprit stond had ik 10,3km gelopen! Voor het eerst liep ik meer dan 9km! Hoe traag dat ook is, toch was ik een beetje trots op mezelf. Daar tussen de velden was er veel wind en ik incasseerde een serieuze regenvlaag, maar toch: blijven gaan!
- Zondag na 16u ging ik nog eens naar Ieper met een vriendin om een klein toertje te wandelen en een koffie te drinken in mijn favoriete plekje van het moment. We serveerden Linus onpedagogische babykoekjes en lieten de oudsten kleuren, zo was er nog even tijd om ongestoord verder te tateren en koffie met een mini-taartje te verorberen.
- De echtgenoot kwam rond 21u30 thuis, de vermoeidheid sloeg ineens toe. Want zo het hele weekend alleen met de kleuter en de baby, bloemetjes voor de mensen die het altijd alleen moeten doen!
- Nadat we gisterenavond al aan het praten waren over het begin van de lente werd ik koekkoek deze ochtend toen ik dit zag:
Sneeuw?? Het paste echt niet in mijn kop dat. Ik zit al redelijk in de lente-zone eigenlijk, en ik zou er graag in blijven!
Shout your heart out 
Haha, mijn appelchips zijn al twee keer wondergoed gelukt. Niks citroensap, gewoon een beetje suiker en kaneel er over strooien. Twee keer 35 minuten op 130° (tussendoor dus omdraaien) en klaar! Wel jammer dat ze telkens ook in 1 2 3 op zijn…
Als ik nog eens tijd heb ga ik dit eens proberen!
Ik ken het gevoel, ook ik verlang al zo erg naar de lente dat die kou en regen/sneeuw op mijn zenuwen begint te werken ;-).
ik mispak mij nog regelmatig ook op vestimentair gebied 🙂
Hier heeft het de laatste dagen ook veel gesneeuwd, al blijft het bij ons in de vallei niet liggen. Ik vind het nog wel plezant eigenlijk, gewoon omdat het in mijn hoofd nog geen winter geworden is dit jaar 🙂
En hoera voor 10km lopen, keigoed bezig!
Yep, veel sneeuw hier vanmorgen. Gelukkig smelt ze zienderogen. Wel mooi om te zien: felgekleurde krokusjes en paaslelies die door een sneeuwtapijt priemen.
Wat de weegschaal betreft: lekker zo laten wegens wel zo makkelijk. 😉
* ze = hij. Tss.
Proficiat met je 10,3 km! Ik probeer ook naar de 10 op te bouwen en ben er bijna. Voetgangers inhalen blijft evenwel nog altijd een grote uitdaging 😀
Nog even en ’t is weer lente! 😉
In onze slaapkamer lag ook drie centimeter sneeuw. Verschrikkelijk om zo met de blote voeten uit te stappen richting badkamer, om op een weegschaal te staan die werkt…
aan de andere kant, je voeten waren al gewassen hé –> tijd bespaard!
Haha.. Die stier, Jongste werkt er dagelijks mee… Heeft B niet lang geleden een rode overal gegeven om mee te helpen, die was daar niet blij mee 🙂
Ziet er wel een fijn weekend uit! 🙂 en voor 1 keertje onpedagogische koekjes??? Allé vooruit, al zal niet iedereen dat door de vingers zien! 🙂
haha moest ik mij aantrekken van wat anderen denken over de koekjes, ik had het niet op mijn blog gezet 😉 En ik heb mij eens laten vertellen dat stieren eigenlijk kleurenblind zijn?
Grappig, dan heeft B voor niks staan bibberen 🙂
Wat betreft die koekjes…je moet tegenwoordig opletten met te vertellen dat je een pistolet lekker vindt, dan lijkt het net of je een “ziek” persoon bent 😦
Hier ook een fan van Toblerone! Bij mij zou hij de oprit ook niet gehaald hebben, hoor.
In mijn hoofd waren we ook al op weg naar de lente, maar helaas, het mag nog niet zijn blijkbaar …
moest ik niet weten dat mijn lief er ook zot van is misschien ook hoor 🙂
Oh neen! Je orchidee is zo dood/droog als een pier! Of komt er nog een nieuw stekje piepen?
Sorry hoor, ik ging eigenlijk iets anders commenten, maar toen kwam die laatste foto. Haha, sorry, ik ben de EHBO’er van de familie: Eerste Hulp Bij Orchideeproblemen. 🙂
hahaha, neeneen, hij is niet dood. De tak met de bloemetjes hangt scheef en is net buiten de foto. Hij bloeit elke keer weer opnieuw!
Oh je zat vlakbij met je looptoerke!
Es doorgeklikt naar Bites we love… Toeme, weer abonnementtoestanden 😦
En van dat smoefelen: volledig herkenbaar… Ik zeg elke week: en nu is’t gedaan.
Deze week alvast goe gestart: aangezien het babybezoek aan’t minderen is, niet zoveel knabbelingsjes nie meer nodig, dus geen sneukelinge meer in m’n boodschappenwagentje bij collect and go. En toen kwam Tristan thuis met een kilo pannenkoeken…
ik wisselde mijn kraambezoeken af: cake, koekjes en dan eens fruitsla, want zo vier à vijf bezoeken in een week soms….dat telt op (letterlijk, op de weegschaal!)
Ha die runkeeper toch, bij mijn derde start to run training zei hij me dat ik 29km/u liep. Lief, maar wel totaal ongeloofwaardig compliment! 🙂 Ik ben eigenlijk ook al meer aan lente dan aan sneeuw toe…
ik dacht eerst dat het aan mijn gsm lag maar blijkbaar ben ik niet de enige?
Het zicht van het dessert ziet er allerminst ‘fruitpappig’ uit hoor. En trouwens niets mis met de smaak van fruitpap, van mij mag elk dessert zo smaken 🙂
Ik woonde deze week in een sneeuwloos dorp, maar enkele km verder op weg naar de huisarts was het wel van dat.
Hmmm die toblerone… Ik zou hem lekker zelf opeten in de auto, zeker weten! Ik steek het gewoon op ‘de hormonen’. Handig hé!
Appelchips jong, da’s nog eki een gedacht! Kga wel de instructies van Tiny volgen, als je het niet erg vindt… 🙂
Toblerone is tot zo ongeveer een week of drie geleden ook mijnen favoriet geweest, maar moet nu plaats maken voor Tony’s. Echt eh, Tony’s is zooooo goe!
En sneeeeuuw? Hier in het Gentse raakten we niet veel verder dan zo wat wittigheid op de voorruit van de auto die na één keer wrijven met de ruitenwissers volledig verdwenen was. Bleh, want ik wil echtigecht nog een beetje sneeuw!
Die tony’s heb ik nu al zoveel zien passeren op IG, ik ga er mij morgen één zoeken 🙂 bedankt hé 😉
Psssstt… het is lente!! 😉
Haha, de pacmanappelchip 🙂 Heerlijk woord, made my day.