door Drie jaar en half wonen we hier nu. We waren al meer dan een jaar op zoek naar een nieuwe woning nadat onze starterswoning ietwat krap begon te worden. Ik heb altijd graag in dat kleine huisje gewoond, knal in “het centrum” (in hoeverre je onze gemeente een centrum kan geven), alles aan en bij. Maar we kozen voor iets rustiger, iets meer afgelegen met toch voldoende buren en sociale controle. Toen we de eerste keer opreden dacht ik “oei oei, dit wordt het niet”. Onderweg naar de voordeur danste de dam onder onze schoenen. Diezelfde voordeur sleepte over de gele tegeltjesvloer, bloemetjesbehang all the way. Maar ik had -na vele vruchteloze huizenjachten- geleerd om door de dingen te kijken. Om te zien wat er nog niet is. We zweerden al maanden dat we niet gingen verbouwen want dat was niets voor ons, wij hebben twee rechterhanden (ahja we zijn dan ook beiden linkshandig #billenkletser!). Maar een nieuwe vloer, dat zou nog te doen zijn. Het badkamertje was minuscuul en roze, de keuken was van Obumex, de kastjes gingen scheef en er zaten gigantische spinnen in de spoelbak. Het zou wel leuk zijn om zelf een keuken te kiezen, dat leek haalbaar. Toen ik me terugdraaide uit de keuken en de gang doorkeek zag ik het ineens voor mij: Ilja ging hier groot worden. Hoewel hij er niet bij was zag ik hem perfect door de gang crossen van de living door de keuken door de gang terug naar de living “toertje blok”.
Na drie jaar hangt er nog steeds geen behangpapier in de hal. So be it, komt wel goed.
Gisteren besefte ik weer waarom we voor dit huis kozen: de kinderen zullen hier opgroeien. Ze gaan de trap nog miljoenen keer op en af lopen. Hun moeder zal niet blijven zeggen “dat ze moeten voorzichtig zijn als ze naar beneden komen”, misschien zal ze wel blijven hameren op het feit dat het licht op de kamer uit moet.
Na een grote verbouwing (“we gaan NIET verbouwen, neen, NIET hé“) van vloer tot plafond, van badkamer tot chauffagewerk en elektriciteit blijft het ploeteren om ergens te geraken. Nieuwe ramen, alle binnendeuren geschilderd en gelakt, de zolder geïsoleerd en twee kamers van gemaakt, eigenlijk hebben we in die drie jaar nog niet stilgezeten. Dit jaar werkten we de oprit af, de dansende dam was al een tijdje weg maar er lag nooit iets deftig in de plaats. Er komt nog een toilet boven, en de dakgoten zijn dringend aan vernieuwing toe, maar hey, we wonen hier wel, alles met tijd en boterhammen. En toertje blok lopen.
Shout your heart out 
Respect! Wij hebben een huis gezocht waar geen werk meer aan was. (behalve een nieuwe vloer in de living laten leggen…)
Nu zijn we toch aan de tuin begonnen. Ik vind dat al vrij stresserend, laat staan dat ze binnen in het huis zouden aan het werken zijn… 🙂
Zalig hé, je eigen stek!
En hier ook bijlange nog niks geplakt of geschilderd hoor… Met die klein mannen in huis lijkt me dat voorlopig ook nog niet aan de orde 😉
En wat een zalig manneke is Linus zeg!
Verbouwen lijkt me zo zenuwslopend, dus chapeau voor alles wat jullie al tot een goed einde hebben gebracht!
Wat fijn… Geniet ervan!
Wij verhuizen binnenkort naar de derde plek waar onze nu vijfjarige dochter zal wonen. Ik ben me er met elke verhuis van bewust dat we in het appartement dat we verlaten bepaalde baby,- peuter,- en kleuterherinneringen achterlaten. Dat vind ik wel jammer. Het lijkt me heerlijk later door je huis te lopen en je voor te stellen hoe je kindjes jaren geleden door de gang drentelden, zoals in jouw video. Gelukkig zal dit onze laatste verhuis zijn, dus alle lagere-school en puber-perikelen zullen in dat huis kunnen blijven hangen 🙂
Jawadde dadde – ziet er een sjieke doenienge uut !
Machtig filmpje! Ja je woont daar schone!
Wij wonen van 1996 in ons nieuwe huis en het heeft tot 2010 geduurd tot de traphal is behangen en geschilderd. Eén van de slaapkamers stond ook nog gewoon in de witte kalk toen. En het viel me deze week op dat hetgeen ze in het Engels zo mooi the utility-room noemen (hier het chauffagekot met chauffageketel (uiteraard), zekeringenkast, zonnepanelenkast, waterpomp, wasmachine, droogkast) ook nog nooit een extra laagje verf kreeg.
Alles op zijn tijd zeker, zoals het bij heel veel mensen is.
(hartjes voor jullie mooie vloer trouwens!)
Aan een huis en een tuin is altijd werk, vrees ik. (Al zie ik daar persoonlijk allerminst tegenop.)
Anderzijds: een eigen huis, een plek onder de zon en zo. Heerlijk, toch?
Leuk filmpje! En tonnen respect! Wij zijn zelf op zoek naar een huis en zeggen regelmatig tegen elkaar verbouwen doen we niet. Geen van ons beide ziet serieus verbouwen zitten. Maar chapeau dat jullie dat wel doen!