Hoe ik 8 kg vermagerde zonder daar een chiptje voor te laten a.k.a. mijn moeder vreest dat ik anorexia heb.

Er was een moment nadat ik op mijn kop gekletst was dat ik niet durfde te gaan lopen.  Er was ergens iets mis aan mijn rug maar tot ik daar meer over wist nam ik geen risico’s.  In die periode stond er een date met vrienden die we al een hele tijd niet meer hadden gezien gepland.  Bij het blije terugzien merkten we meteen op dat zij allebei ferm vermagerd waren.  “Door de weightwatchers-app” klonk het lovend.   Mijn lief pruttelde ook al een hele tijd dat hij eigenlijk wel wou vermageren maar dat hij er de courage niet voor vond.  Zelf was ik toen ook nog niet terug aan het sporten en de vrees om weer over de 80kg (kid you not, we spreken zomer 2014) te wegen was niet ongegrond.  Ik ben een enorme smoefelbeer.  Je kunt me geen groter plezier doen dan met chips en taartjes.  Of een zakje M&M’s (van die gele).  Een aperitief, daar horen ook hapjes bij.  Toch?  Gow!  Eén ding wil ik duidelijk stellen: ik heb mezelf nooit te dik gevonden.  Ok, ik ben geen slanke deerne die feilloos in elke broek past, het is een serieuze struggle om iets te vinden dat mij flatteert en dan nog kies ik heel vlug voor zwart.  Mijn grootte (1m78) werkt ook niet in mijn voordeel, ik heb lange benen maar ook brede schouders, daardoor zie ik er al vlug zwaarder uit met zo’n breed bovenlichaam.  Dus, de weightwatchers-app.  Daar werden we vriendjes mee, mijn lief en ik.  Samen gingen we ervoor.  Ik schrok mij een accident van wat ik allemaal binnenstak op een dag.  De punten die ik moest ingeven tikten volle bak aan.  Na een maand gaf ik de app al op, maar ik was wel enigszins overtuigd van bepaalde dieet-formules.  Die combineerde ik automatisch doordat ik inzag hoe vettig wij aten/eten.  Gehakt, room, grote porties puree, njammie!  Ik lach wel eens met Pascal Naessens op mijn instagram   Toch volg ik wel enkele principes.  Ze is geen fan van aardappelen en brood.  Ik wel.  Ik vind een witte boterham met een laag choco to die for.  Dus ik eet nog altijd brood en aardappelen.  Gewoon minder.  ’s Morgens vervang ik de broodmaaltijd door Griekse yoghurt met vers fruit.  Ja, die Oikos en dinges, dat is vettig, maar ik vul er mijn maag mee tot ’s middags.  Weightwatchers laten je punten omhoog gaan hoe meer iets weegt, ik eet hetzelfde als daarvoor.  Gewoon een kleinere portie.  In een ander opzicht gebruik ik simpelweg mijn gezond verstand.  Gefrituurde gerechten vermijd ik, maar als ik op een feestje een vettige garnaalbal voor mijn neus krijg dan steek ik die zonder schroom binnen.  Mmmm vettige garnaalbal.  Ik maak meer overwegingen: heb ik echt zin in frietjes of is het maar “gewoon voor het gemak”?  Bij echt vettige frietengoesting dan gaan we naar de frituur.  Bij “bwahja” maak ik vlug iets klaar.  En ik loop.  Geen afstanden meer van 10 tot 12 km zoals vroeger omdat deze teveel tijd roven.  Door mijn trage looptempo was ik al vlug twee uur bezig (lopen + douchen + haar drogen + bekomen) en daardoor was de frequentie minder.  Nu ga ik minstens 2, heel vaak 3 keer per week gaan lopen, een kortere afstand (5,5km).  Ik ben vlugger over en weer en ik blijf het graag doen.  Door het gebruik van mijn Fitbit ben ik ook wandelen op een andere manier gaan bekijken.  Blijkbaar verbrand ik met wandelen gigantisch veel calorieën, niet gezeverd: meer dan bij lopen.  Ons ma zegt dat ik moet stoppen met vermageren.  Ik ben veel te mager volgens haar.  Zelf ben ik nu op een mooi gewicht van 70kg gekomen.  De eerste keer dat mijn weegschaal dit aangaf was ik echt geschrokken.  Door minieme veranderingen kon ik toch vermijden dat mijn BMI de hoogte in ging.

Ik weet dat ik niet mag overdrijven.  Mij zul je geen honger doen lijden hoor, ik eet meerdere keren per week chips of ijsjes in warme dagen.  Als er taart is smul ik gretig mee.

Maar er zijn ook hele brave momenten waarop ik koude schotels prepareer en mijn aardappelenhoeveelheid aanpas.  Dagen waarop ik minder wild met pasta in het water strooi en een witte boterham als een delicatesse wordt beschouwd.  Gezond verstand in een gezond lichaam heet dat zeker?

Filters op mijn foto’s en zwarte kleren.  Dat zal er altijd een beetje in blijven zitten.  Ik ben nooit ontevreden geweest over mijn lichaam, zelfs al is het bezaaid met striemen, putjes en overschotjes hier en daar.  Ik hou van mezelf.  Onzekerheden zullen er altijd zijn, met of zonder 8 kg extra vlees.

(ohja, het lief is trouwens succesvol vermagerd, daar is het verhaal eigenlijk mee begonnen, tot ik het weer op mezelf betrok 😉 )