door Het was in december 2013 dat ik ze voor het eerst opmerkte. Ik zat van tijd tot tijd naast meme’s bed, het ging absoluut niet goed met haar. Met 95 jaar op haar levensteller moesten we natuurlijk heel dankbaar zijn dat ze nog in haar huis kon verzorgd worden. Toch beseften we dat het einde naderde. De stoel naast het bed gaf zicht op een fantastische kast. Zo’n meme-kast met glas-in-lood. Na enkele maanden waken, bezoeken en blijven slapen ging het steeds beter met haar. Ze schartelde er op miraculeuze manier door en kon zelfs nog in haar huis blijven. Verbijsterd maar content konden we nog van vier mooie jaren samen genieten. Begin dit jaar stierf mijn meme op de gezegende leeftijd van 100 jaar. Hoe pijnlijk dat ook was, het voelde toch ook natuurlijk aan, haar lichaam gaf aan dat het tijd was om te gaan en daar konden we ons alleen maar bij neerleggen.
Nu haar huis verkocht en leeggemaakt is kwam de fantastische kast mijn kant uit. Ik vond ze niet compatibel met de simpele zwarte Billy-boekenkast in mijn living en besloot om de Billy weg te doen. Ik had mijn boekenkast al langer dan mijn echtgenoot en die laatste dacht dat ik er nooit van ging kunnen scheiden. Er stonden niet zo heel veel boeken in maar degene die erin stonden waren wel allemaal bronnen van plezier. Menig mensen bleven erbij haperen om de ruggen te lezen, het gaf een teken van verbondenheid als iemand anders zijn eigen smaak herkende. Er werd wel eens een boek uitgeleend maar alleen maar aan mensen die ik er echt mee vertrouwde. De kinderen hadden hun eigen schap. Ik probeer de boekenmicrobe door te geven aan mijn zonen en merk dat vooral Linus deze heeft opgepikt, al is het boekje met “de beste Jantje-moppen” hier ook een topper momenteel. Ik vind het dan ook spectaculair om te zien hoe mijn oudste zoon in één schooljaar leerde lezen en zonder verpinken een belachelijk flauwe mop voorleest aan mij. All credits to Juf Nancy.
Met het verdwijnen van de Billy ontstond er een praktisch probleem: veel te veel boeken, veel te weinig plaats. Ik heb er niet lang over nagedacht: alle fictie-boeken moesten weg. Ik maakte een heel kleine selectie: de Harry Potter-reeks, de Roald Dahls en enkele jeugdboeken bleven. Uiteraard kregen alle kinderboeken en ook de boeken van mijn broer een plekje in de nieuwe kast. De boeken van mijn echtgenoot (non-fictie over de oorlog en politiezaken) dat laat ik aan hem over. De rest ging op mijn instagram: te geef. In de commentaren kun je lezen wat al weg is, de andere boeken kan ik nog steeds weggeven aan wie ze interesse heeft. Wat overblijft doe ik naar de kringloopwinkel of de bibliotheek voor de geefkast.
Ik had gedacht dat het mij pijn ging doen om mijn boekenkast af te breken en naar het recyclagepark te brengen maar het voelt eigenlijk als een verlichting. Tijd voor een nieuwe kast, met minder boeken. Het voelt zelfs genoeglijk om de boeken een nieuwe bestemming te geven, iemand anders kan er plezier aan beleven, ze hebben hun tijd bij mij gehad. Marie Kondo zou zeggen: “Bedank de boeken en laat ze los”.
En voor dit pareltje wil ik veel los laten!
Shout your heart out 
Heel mooie kast, mijn oma had er ook zo één (bijna identiek!)
Tof! We zeiden nog: we hadden er twee moeten hebben, lange muur
Waw, echt knap! Staat daar heel mooi! Mocht je nog 1 of ander super boek overhebben, die lees ik graag, op vakantie… aan het zwembad 😉
Ik zal eens kijken voor je! 😅
Tof! Ik hou ook niet vast aan boeken. Wel aan die van Wouter Deprez met de gedichten die hij voor zijn zonen schreef en aan de boeken van Marc De Bel…
Ohja die van Wouter zijn geweldig. Heb er hier ook nog v toon Hermans, die hield ik ook
Mooie kast! Ik was te laat voor de leukste boeken, maar ik heb er natuurlijk al twee bij jou gewonnen :-). Meestal hou ik romans niet bij, omdat ik ze maar één keer lees. Degene die ik krijg of koop, geef ik dus gewoon door als ik ze uit heb. Ook met uitzondering van Harry Potter 🙂
Ja dat wordt ook mijn nieuwe mentaliteit!
Ooooh, dat glas in lood ♥
Ik ben nog niet zover dat ik al mijn fictieboeken kan wegdoen – verre van zelfs 🙂 -, maar ben wel al strenger op wat mag blijven. Nu ja, ik word nog altijd heel blij van snuisteren in mijn kast enzo, dus “mag” het he van Marie 😉
Is I.M. van Connie Palmen overigens nog vrij? Want dan ben ik daar heel erg in geïnteresseerd 🙂
Hoi, alleen maar je eigen hart volgen als je dingen weggooit! I.M. is nog niet weg neen, als je wil mag je hem hebben!
Mooie kast! ❤
En ik wil wel eens die mop weten van Jantje met de puree 😉
Ik vind hem persoonlijk nog redelijk geslaagd 😸
Merci voor het boek!
En komt die van Jantje Vroem vroem ook uit dat moppenboek? Is een tijdje terug van het eerste leerjaar doorgegaan naar de tweede kleuterklas. Was hier even top-onderwerp aan tafel 😂
Ja hij kent die alleszins van buiten 😹😹😹😹
Wat een ongelooflijk mooie kast. En wat knap zeg dat je boeken kan wegdoen. Zelf vind ik dat erg moeilijk om te doen 🙂
Sinds in de bib werk, heb ik veel minder boeken. Of meer natuurlijk … ik zit nu dagelijks tussen 1000den exemplaren. Die ik deel met 1000den andere mensen.
Lijkt me een zalige job
Ik heb voor onze verhuis ook ‘kuis’ gehouden in de boekenkast. Meer dan de helft heb ik weggeven en ik moet zeggen… het deed goed! Enkel de boeken die ik echt wil houden zijn gebleven en dat is meer dan voldoende.
Zalige kast en mooi dat je je boeken een tweede leven wil geven! Wist je dat er ook een groep is op Facebook: de Boekenjagers? Het is dan de bedoeling dat je je boeken ergens verstopt zodat anderen ze kunnen gaan zoeken en het dan lezen en op hun beurt ook weer ergens droppen. Heel toffe manier om je boeken een nieuwe thuis te bezorgen! Je moet er misschien wel wat meer tijd in stoppen op die manier maar lijkt me wel fijn. Ik ga binnenkort ook eens door mijn kast heen en ga ze dan op die manier weg doen denk ik.
Hoi ja ik kende het. Het meeste verloopt wel via Facebook daarrond denk ik en ik heb geen profiel meer. De boeken geraken weliswaar wel vlot de deur uit hoor
Wauw, wat een prachtige kast!!