Sneeuw in mijn hoofd

Het is zo’n verwarrende week geweest dat ik niet eens weet hoe ik aan deze blogpost moet beginnen. Ik koekeloer maar wat met mijn eerste koffie. Mijn voorkamer is nog wat fuzzy al lijken er sprinkeltjes informatie los te komen met elke slok die ik neem. Zei ik al dat ik verslaafd ben aan koffie? Voor de aandachtige lezer zal het geen verrassing zijn, te zien aan het aantal koffietassen die ik kreeg op mijn verjaardagsfeestje de voorbije zomer.

Er was wat stress. Een nieuwe poetshulp moest mijn huis vinden en dat was blijkbaar geen evidentie aangezien onze straatnaam ook in een gemeente hier vlakbij voorkomt. Eén keer fout duwen op de gps en ze werd 15 km verderop door een dame weggestuurd die geen poetshulp nodig had. Net op het moment dat ik er hier keihard nodig had. Na drie kwartier zoeken kwam ze uiteindelijk toch aan. In het uur dat ik zat te wachten is er niet veel uit mijn handen gekomen en dat op de dag dat ik van plan was om mij de hele dag op mijn cursus “Gedragsverandering binnen een gezondheidspsychologisch perspectief” (een hele typhand vol) te storten. Half maart doe ik pas examen maar ik weet dat ik mijn planning redelijk goed moet volgen om rond te komen met mijn kindervrije tijd.

Er was nog wat stress. Ik ben vergruweld om te rijden in de sneeuw. Mijn angst is buitenproportioneel en dat besef ik. Als ik moet kiezen tussen een spin doden en rijden in de sneeuw dan doe ik direct mijn schoen af om ze neer te kloppen. Dus neen, deze week was ik niet gelukkig in de eerste sneeuw al vind ik dat natuurlijk allemaal prachtig om te zien.

Er was veel werk. Lange werkdagen met veel te doen. Ik waagde me aan een winterwandeling naar de bibliotheek met mijn bendeke op het werk. Bij het oversteken liet een meneer in een bruine auto ons over. Ik liep weg en weer over de straat om mijn gastjes een arm te kunnen bieden zodat ze niet zouden blijven steken in sneeuwhoopjes overal rond. Wederom een beetje stress, ik had het sneeuwwandelen precies wat onderschat met een bewoonster met een verminderde mobiliteit maar het lukte wel. Toen we éénmaal veilig aan de overkant waren draaide de meneer zijn raam open en verweet mij keiluid: “Dat ik die gasten wel eens mochten leren om ‘merci’ te zeggen als ze werden overgelaten!!”. Ik had de tijd niet om terug te roepen dat hij anders eens in mijn plaats mocht komen staan als hij zin had. Het enige dat ik hem verbouwereerd terugriep was “MO WUK EIGENLIJK?!!” Nog wat handgebaren van zijn kant als reactie waren voldoende om mij van mijn stuk te brengen. Ik wandelde hoofdschuddend en verloren verder naar de bibliotheek.

Er was ook weinig slaap. Geen idee wat de oorzaak zou kunnen zijn maar levendige dromen hielden mij wakker, hoe contradictorisch het ook klinkt. Dromen over hipster-getuigen van Jehova die me aanklampen aan de kassa van Den Aldi. In perioden droom ik heel sterk gedetailleerd. Toen ik de dag na mijn droom twee look-a-like’s van die hipster Jehova’s tegenkwam in Ieper was ik weer helemaal van mijn melk.

Toch was er wel nog ruimte om voldoende te bewegen. Ik deed enkele wandelingen, de ene al wat langer dan de andere. Ontdekte een nieuwe podcast:

Maarten Vancoillie en Dorothee Dauwe (Q-music) overlopen met een bekende Vlaming de meest geGoogelde vragen over hen. De eerste aflevering met Jani Kazaltsis liet mij luidop lachen, dus voor mij meer dan geslaagd. Ik was de lachende wandelaarster op de vestingen in Ieper deze week. Jani is dan ook wel iemand die hier gerust eens een cavaatje mag komen drinken en uit het interview blijkt nog maar eens waarom. Ik zou zeggen dat Jani mijn guilty pleasure is maar in feite bestaat zoiets in mijn wereld helemaal niet. Voor een guilty pleasure schaam je je ergens denk ik en dat doe ik in feite niet.

Gisteren hadden we ons jaarlijkse familiefeest. Voor het eerst zonder meme. Een jaar geleden stierf ze. Ik mis haar nog altijd, toch blij dat we deze fijne traditie van nieuwjaar vieren met de grote familie kunnen verderzetten, dat had ze vast en zeker zo gewild. En ik won iets fantastisch op het feest, tune in later for more!