door 
Het liefdesgedicht moest tegen maandag binnen. Aangezien het maar maximum 12 regels mocht hebben zou je denken dat dit vlot zou gaan om te schrijven maar het was een uitdaging om iets in elkaar te flansen. Elk woord is van belang en kan het hele gedicht uit balans halen. Een komma te veel, een lidwoord minder, het maakt allemaal veel meer uit dan bij een simpele blogpost. Bij het bloggen herlees ik telkens mijn teksten en hoewel ik regelmatig vind dat iets misschien beter of anders kon ga ik daar niet op zwoegen. Het is wat het is. Maar met het gedicht wou ik toch wel iets afleveren waar ik echt content van was. Ik sprak mijn vriendin Kelly aan om mijn accountabilitypartner te worden. Zij kreeg de drafts te lezen en gaf haar mening over teveel gebruik van de “s” of woorden die minder goed klonken. Ze pookte me via Whatsapp als ik een tijdje geen drafts meer doorstuurde waardoor ik bij de les bleef en regelmatig verder zwoegde. Het was typen-deleten-hertypen-deleten tot ik er tevreden over was. Meestal ben ik goed in staat om mezelf aan te sturen en om aan te pakken wat ik veranderd wil zien maar deze keer was het best handig dat ik iemand als stok achter de deur had.
En niet alleen achter de deur maar ook voor de deur was ze te vinden. We deden een drempelpraatje en achteraf smulden we van een bergje pannenkoeken die ik bij haar kocht als steun voor de school van haar dochter. Ook Fieke kwam aan de deur om boeken voor taartjes te wisselen. Zalige overeenkomst dat!
En verder? Wandelen, wandelen en oh ja, wandelen zeker? What else to do? In De Palingbeek stapten we door weer, wind en modder. Ik deed Walk & Talk met Tiny in Zonnebeke, met Kelly in Ieper, met Josefien in het Groenhovebos in Torhout en dan nog eens met mijn kroost in hetzelfde bos (Torwoud) vandaag.
Bij Nele Colle volgde ik een webinar over “Opruimen en organiseren met mensen met ADHD en autisme”. Ik dacht dat zoiets wel zou bijdragen aan mijn werk bij jongeren met deze problematieken. Over het opruimen en organiseren zelf heb ik niet zoveel bijgeleerd aangezien ik dat weinig doe, ik minimaliseer wat ik niet meer nodig heb in plaats van het een gelabeld plekje te geven. Hoewel ik al wat ervaring heb in werken met mensen met autisme en/of ADHD is het vooral interessant om te weten hoe dit is voor mensen zonder verstandelijke beperking. De meeste mensen die de webinar volgden waren effectief mensen met autisme en/of ADHD, het gaf een interessante inkijk in hoe zij de wereld ervaren en dat maakte de avond wel leerrijk voor mij. Aan het gekrabbel in mijn Bullet Journal kun je zien dat ik de webinar in de zetel onder een sarzeke volgde.
De komende week ben ik thuis om overuren te compenseren. Hopelijk kan ik elke dag genieten van een schilderachtige zonsopgang zoals ik er één vastlegde de voorbije week.
Wat zijn jullie plannen de komende dagen?
Shout your heart out 
Wat een prachtige zonsopgang! Onze dagen bestaan ook vooral uit werken, eten, slapen en wandelen. Al een geluk dat dat laatste nog mogelijk is!
Same here……ik had gisteren voor het eerst in mijn leven het gevoel dat de muren op me afkwamen.
Plezante bende bloggers daar aan de andere kant van het land! Mijn scherm is ondergekwijld na die taartjes-foto 🙂 Zó benieuwd naar dat gedicht trouwens.
Ik post het wel eens maar nu mag het nog niet
We gaan eens een blogdate aan de andere kant van het land moeten doen hé, als het weer mag :-).
Je hebt je tijd goed besteed. Rust dik verdiend. Ik ben begonnen met achterstand weg te werken van naaiprojecten, werkbeschrijvingen maken en ik ‘moet’ nog een fotoboek maken dat ik mijn middelste beloofde voor zijn 21e verjaardag. Hij wordt nu bijna 22. Verder veel zoeken en proberen nieuwe wegen te vinden voor sporten etc. met een kapotte knie.
Je was op zes kilometer van mijn deur. De volgende keer spring je maar eens “binnen”, hè!
In Groenhove (annex Torwoud) gaan we nu ook regelmatig wandelen. De natuur is heden op zijn mooist en de herfst is mild. En zoals je zegt: what else to do?
Plannen? Naar school om les te geven. En weer hangt een lockdown boven ons hoofd en dat vrees ik. Ik ben – zo heb ik gemerkt- geen liefhebber van online lesgeven.
Oh die taartjes van Fieke zien er megalekker uit!
Mijn wandeling met jou was een van de hoogtepunten van mijn voorbije week 🙂 Doen we snel opnieuw hé!
Geniet van je vrije dagen, welverdiend!!
Josie xo
Ik was blij om af en toe eens te mogen poken! En ben heel erg benieuwd naar wat de wedstrijd als resultaat brent. Hoe dan ook, jijzelf ben een ervaring en een gedicht rijker en dat telt ook. 🙂
De taartjes van Fieke zien er lekker uit – ik zal eens mijn doos met boeken die weg mogen, moeten posten!
Fijn weerzien op jullie drempel – hoe kort en banaal dat ook lijkt op die plaats, toch deed het deugd.
Geniet maar van je vrije dagen en hopelijk vele mooie zonsopgangen of de mystiek van de mist (heeft ook iets). Altijd in for a walk and talk! x
Nogmaals merci voor de boeken, en de taartjes waren heel graag gedaan :-).
Van dat wandelen heb ik hier ook al een gewoonte gemaakt, en meestal is dat met een zelfgebakken iets bij. De vriendinnen klagen niet!